be quiet and drive (far away), hyunin

aptal kadın ve eric

Uyanalı çok olmamıştı, kız kardeşim beni uyandırmış ardından da yemek için hazırlanmam gerektiğini söylemişti. Kendime çeki düzen verdikten sonra elimi ve yüzümü de yıkamış ve yemeye inmiştim.

Yemek odasında ki, çokta büyük olmayan yuvarlak masanın üzeri birçok farklı yemekle süslenmiş ve fazlasıyla iştah açıcı görünüyordu. Daha kimse masaya oturmamıştı, görevliler masaya son bir kaç dokunuş yapmış ardından ise annem kendini belli eden sert topuklularının sesiyle yemek odasına girmişti. Onun geldiğini anlamak zor değildi, masaya oturmuş ve bana gülümsemişti.

"Otursana oğlum, Yuna birazdan gelir." Sözlerinin bitmesiyle telefonuna gelen mesaja bakmış ve bir anda duraksamıştı. Algılarım kapalıydı, aldığım antideprasanların etkisi halen geçmemişti ve şu an ayakta durmakta dahi zorlanıyordum.

Annem başını telefondan kaldırmış ve oturmamı işaret etmişti. Onun sözünü ikiletmeden oturmuştum, haline bakılırsa gayet gergin görünüyordu. Ki üstüne giydiği resmi kıyafetlere bakılırsa şirkete uğramıştı ve bu onu yormak için fazlasıyla yeterdi.

"Evet anne?"

Bana bir şeyler söyleyeceğini anlamak zor değildi, şu anda düşüncelerini dahi toplayamayan biri bile anlamakta zorlanmamıştı. Annem konuşmadan önce yargılayıcı bakışlarını vücudumun her zerresinde gezdirmişti. Her nr kadar bakışlarının altında ezilsemde bunu çok sorun etmemiştim, ilk defa yaşadığım bir şey değildi sonuçta?

"Büyük babanla görüştüm, gelecek haftaya olacak şirket yemeğine senin de katılmanı istiyor."

Pekala, tek sorunun bu olmadığından çokça emin olsamda dinlemeye devam ettim. Zaten reddetme gibi bir şansım olmadığını da biliyordum, en azından annem için yapmalıydım bunu. Büyük babamdan her ne kadar nefret etsem de katlanmam gerekiyordu.

Annem aptaldı, fazlasıyla aptaldı. Ben de aynı onun gibiydim, aptal ve saf. Yıllar önce hayatında sadece haftalardır olan bir adam için tüm ailesini karşısına almış ve sahip olduğu tüm malvarlığından vazgeçmişti. Babam için tüm hayatından vazgeçmişti, dediğine göre fazlasıyla aşık olmuştu.

Ailesi bu birlikteliğe karşı çıksa da dinlememiş ve yıldırım nikahı ile evlenmişlerdi. Annem sahip olabikeceği herşeyden, şirketten, tahmin bile edemediğim miktarda paradan ve en önemlisi güçlü bir soy isimden vazgeçmişti. Ve bunları sadece tek bir şey işin yapmıştı.

Aşk.

Evren, şanssız annemin yüzüne asla gülmemiş ve uğruna her şeyini feda edebileceği adam tarafından ihanete uğramıştı. Aptal kadın.

Uzun bir süre gidecek hiçbir yeri olmadığı için babamla kalmaya devam etmişti, hemde her gün üst kattan gelen o sesleri duyarak. Kulaklarını da aynı her zaman yaptığı gibi kapamış ve önündekilerin tadını çıkarmıştı.

Ama bizi sevdiği için kalmamıştı babamla, kullandığı malları nasıl ödeyeceğini bilmediği için babamla yaşamaya devam etmişti. En sonunda bağımlılığı onu hastanelere yatırmaya başladığında, ki bir gün tuvalette saatlerce annemin uyanmasını beklemiştim gözlerimde ki yaşlarla, babası kızına sahip çıkmaya karar vermişti. Bunca zamandır gelmemesinin nedenini de anneme kızgın olmasına yıkmıştı. Ve o gün gelmişti çünkü hastalığı ilerliyordu ve tek varisini kurtarması lazımdı.

Lanet olası hapları bırakması karşılığında hatrı sayılır derecede şirket hisselerini almayı başarmıştı. Ayrıca şirketin tek varisleri biz olduğumuz için, ki ilk çocuk olduğumdan özellikle ben, bizlere de şirketten yüksek miktarlarda hisseler verilmişti.