Κεφάλαιο 10°

132 5 0
                                    

-Με τι ασχολείσαι εδώ στην Αθήνα  Ελευθερία;
Είπε και έκατσε μαζί μου στον καναπέ και τοποθέτησε το χέρι του από πίσω μου.
-Σπουδάζω
Είπα και είχα αρχίσει πάλι το χτυποκάρδι τόσο κοντά που είχε έρθει το σώμα του, η στάση του απέναντι μου, θέλω να τον φιλήσω, δεν κρατιέμαι. Έφερα το σώμα μου πιο κοντά στο δικό του, με τα δάκτυλα μου χαϊδεύω το στέρνο του, η ανάσα του είναι κόφτη σαν να κρατιέται
-Ελευθερία, επειδή βλέπω ότι δεν κρατιέσαι και να σε γαμησω δεν είσαι έτοιμη, τότε θα παίξω μαζί σου λίγο εάν το θέλεις
Είπε και γέλασα απαλά,  πλησίασε στο λαιμό μου οπού με φίλαγε απαλά και είπε
-Για να ξέρω τι θέλεις πρέπει να μου απαντήσεις με λόγια Ελευθερία
-Ναι… θέλω να…
-Όταν είμαστε μαζί δεν θέλω να ντρέπεσαι απλά πες μου τι θέλεις
Το πρόσωπό μου είχε γίνει σίγουρα σαν παντζάρι, πρώτη φορά μου μιλάνε έτσι. Είμαι σίγουρη ότι μπορούσε να ακούσει τους χτύπους της καρδιάς μου.
-Θέλω να με αγγίξεις  Οδυσσέα
Είπα με τρεμάμενη φωνή, είχα άγχος αλλά προσπαθούσα να το κρύψω γιατί το ήθελα αυτό που θα συνέβαινε. Με κοίταξε με το πιο σέξι βλέμμα που έχω δει και έγειρε προς το μέρος μου, με τα δάκτυλα του μου χάιδευε την πλατύ και με το ελεύθερο το χέρι έπιασε το λαιμό μου απαλά και ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου. Σταμάτησε για λίγο το φιλί μου και έβγαλε την μπλούζα του, με το που αντικρίζω το γυμνό του σώμα δεν μπορούσα να  κρατήσω το βλέμμα μου και τον περιεργαζόμουν, άγγιξα με τα άκρα των δακτύλων μου το στερνό του και τους κοιλιακούς του, ήρθε κοντά μου και με τα χέρια του μου έβγαλε την μπλούζα και εγώ από μόνη μου έβγαλα το σουτιέν μου, τον κοίταξα και εκείνος κοιτούσε τα στήθη μου που είχαν προβάλει, τότε με αγκάλιασε και με ξάπλωσε στον υπόλοιπο καναπέ. Οι κινήσεις του ήταν αργές, με έκανε να νιώθω ωραία, οι ανάσες μας είχαν γίνει βαριές. Τοτε ξεκίνησε να με φιλάει στο στήθος και να μου χουφτώνει, μου έλεγε τα ροζ απαλά λογάκια μου και συνέχισε τα φιλιά  φτάνοντας χαμηλά στην κοιλιά μου, τότε με κοίταξε σαν να ήθελε να του δώσω την άδεια  και του είπα
-Συνέχισε…
Είπα και αναστέναξα απαλά και είδα ένα διαβολικό χαμόγελο στο πρόσωπο του, μου έβγαλε το παντελόνι μαζί με το εσώρουχο, έπιασε τα πόδια μου και τα τοποθέτησε πάνω στους ώμους του και έσκυψε προς το σημείο μου το οποίο το ένιωθα υγρό εδώ και πολύ ώρα. Ακούμπησε τα χείλη του και το μουστάκι του να με γαργάλαγε σε κάθε του κίνηση, μου φιλούσε το σημείο και στη συνέχεια μπήκε στο παιχνίδι η γλώσσα του, το ελεύθερο χέρι έπιασε το στήθος μου και το ζουλούσε, το άγγιγμα του ήταν σαν σπίρτο που έβαζε φωτιά στο στομάχι μου. Στο χώρο ακούγονταν μόνο οι αναστεναγμοί που μου δημιουργούσε με την γλώσσα του. Μετά ήρθε ακριβός από πάνω μου και κατέβασε στο σημείο μου το ένα του χέρι, έσυρε αργά ένα δάκτυλο μέσα μου που έκανε να αναστενάξω και το κορμί μου να κινείται σε κάθε του ώθηση, ένιωθα μια μικρή ενόχληση αλλά μου άρεσε η αίσθηση. Στη συνέχεια πρόσθεσε και άλλο δάκτυλο, οι ωθήσεις του τώρα ήταν πιο γρήγορες, που με έκαναν να θέλω να εκραγώ. Οι ανάσες μου ήταν γρήγορες και ακανόνιστες, δεν μπορούσα άλλο να κρατηθώ
-Οδυσσέα…
Είπα λαχανιασμένη και εκείνος έβαλε και τρίτο δάκτυλο με ένα στραβό χαμόγελο, οι αναστεναγμοί μου πολλαπλασιάστηκαν δεν μπορούσα να τους ελέγξω
-Ναι μωρό μου, αφέσου
Είπε και την επόμενη τέλειωσα στα δάκτυλα του,  για πρώτη φορά στη ζωή μου, εκείνος με φιλούσε σιγά στα χείλη και ξάπλωσε δίπλα μου, το αγκάλιασα και προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου, όμως τον άκουγα σαν να κρατιέται και τότε είδα το φουσκωτό του παντελόνι και χωρίς δεύτερη σκέψη ανεβαίνω από πάνω του και με κοίταξε με απορία. Ξεκούμπωσα το παντελόνι του του το κατέβασα λίγο μαζί με το μποξερακι του και τότε ξεπρόβαλε στημένο, τον κοίταζα στα μάτια και κατέβαινα προς τα κάτω, οι ανάσες του έγιναν πιο βαριές, το έπιασα με τα δάκτυλα μου και το κούνουσα ρυθμικά πάνω κάτω, ένα βογκητό το ξέφυγε και τότε το έβαλα όλο μέσα στο στόμα μου
-Ω, γαμω Ελευθερία, το κάνεις τέλεια
Με τα λόγια του πήρα θάρρος και το έκανα πιο γρήγορα, οι αναστεναγμοί του πιο πολύ
-Ελευθερία θα τελειώσω
Είπε και απομακρύνθηκα, και έκατσε πίσω στον καναπέ, τον είδα να την παίζει λίγο και μετά να τελειώνει σε μια πετσέτα. Ανεβάζει το παντελόνι του και κάθεται πάλι στο καναπέ και μου λέει
-Έλα εδώ μικρή
Πήγα κοντά του και με έβαλε στην αγκαλιά του, προσπαθώντας να ρυθμίσει τις ανάσες του, τον άκουσα να γελάει και σήκωσα το βλέμμα μου και τον είδα
-Α ρε μικρή, είσαι όλο εκπλήξεις
Είπε και έκρυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου γιατί ντράπηκα
-Ήσουν υπέροχη
Μου είπε και μου έβγαλε τα χέρια από το πρόσωπο μου και με φίλησε. Είχε μια κουβέρτα στο καναπέ, την έπιασε και σκεπαστήκαμε…

από ΜΟΝΤΕΛΟ στο ΣΤΡΑΤΟ Onde histórias criam vida. Descubra agora