από ΜΟΝΤΕΛΟ στο ΣΤΡΑΤΟ

Κεφάλαιο 3°

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ


Το κλίμα μέσα στο σπίτι μου είναι ακόμη πολύ βαρύ, η μητέρα μου είναι κλεισμένη στο δωμάτιο της δεν μιλάει σε άνθρωπο, δεν τρώει, κλαίει ασταμάτητα, κάποιες φορές κοιτάζει το απέραντο άλλες φορές ξυπνάει από διάφορους εφιάλτες τα βράδια και φωνάζει «Θοδωρή μου». Ο πατέρας μου ούτε ένα δάκρυ δεν έχει βγάλει ούτε άχνα, πηγαίνει κανονικά στην δουλειά του γυρίζει τρώει και ξανά. Γενικά η επικοινωνία που είχα μαζί τους διακόπηκε εντελώς Μετά τον θάνατο του αδερφού μου. Όσο για εμένα, δεν σκέφτηκα στιγμή να συνεχίσω το modeling αλλά ούτε και να σπουδάσω, δεν ξέρω δεν είχα την δύναμη να κάτσω να διαβάσω ξέροντας ότι ο αγαπημένος μου αδερφός δεν ζει πια μου φαίνεται ακόμη αδιανόητο, γι’ αυτό Και σήμερα έχω έρθει σε μια θάλασσα Σεπτέμβρη μήνα να κλάψω για τελευταία φορά, να αφήσω πίσω το παρελθόν μου όσο και δύσκολο να είναι για να κοιτάξω την Ελευθερία Παπανικολάου, γιατί έτσι θα ήθελε ο Θοδωρής μας να κάνω… να συνεχίσω την ζωή μου, δεν θα τον ξεχάσω ποτέ θα είναι για πάντα στην καρδιά μου.
Υπήρχαν πολλές φορές που όταν πήγαινα φαγητό στην μητέρα μου μου φώναζε μια μέρα από όλες αυτές θα την θυμάμαι καλά γιατί με σχημάτισαν τα λόγια της είχε πει με σκληρό τρόπο
«Είσαι το πιο αδύναμο παιδί που ξέρω, είσαι στον κόσμο σου! Είσαι ευαίσθητη είσαι, πώς να το πω μαλθακοί δε μπορείς να ζήσεις τον έξω κόσμο ούτε για μία ημέρα πάντα θα εξαρτιέσαι από κάποιον!»
Η αλήθεια είναι, έτσι αποφάσισα μετά από τρία χρόνια να ξαναδώσω πανελλήνιες για την σχολή Ευέλπιδων, δεν το κάνω για τον αδερφό μου το κάνω για εμένα για να γίνω πιο σκληρή, πιο ανεξάρτητη και με πειθαρχία. Ήξερα ότι θα ήθελα κάποια βοήθεια σε όλη αυτή τη διαδικασία έτσι την ζήτησα από έναν φίλο του μπαμπά μου που ήταν στρατιωτικός. Μια μέρα πήρα την απόφαση και πήγα σπίτι του, χτύπησα το κουδούνι η καρδιά μου έτρεμε από φόβο για το άγνωστο αλλά έπρεπε να το ξεπεράσω και αυτό, μετά από λίγο ανοίγει η πόρτα και αντικρίζω ένα μεσήλικα στην ηλικία του μπαμπά μου και λίγο πιο μεγάλη με μια μαγκούρα μου χαμόγελα ελαφρά και μου λέει
-Καλημέρα νεαρή μου