Robbie POV:
Een blonde jongen loopt de klas in. Ik gok dat dat Matthyas is. Milo grijnst naar hem waardoor de jongen bijna in de lach schiet. Ik tik Milo aan, "is dat Matthy? Want dan had ik hem vanochtend wel gezien." Milo knikt. "Dat is Matthy ja!" Ik zie dat Matthy naar ons kijkt. "Hey Matthyas. Heb je een briefje?" Vraagt de docent. "Als het goed is was ik gewoon absent gemeld dus heb ik ook geen briefje nodig." Zegt Matthy chagrijnig tegen de docent. "Nou goed dan, ga zitten." De jongen loop mijn kant op en gaat naast me zitten. "Hai ik ben Robbie." Zeg ik om mezelf voor te stellen. Ik steek m'n hand uit en hij pakt hem vast om hem te schudden. "Matthyas." Ik glimlach naar hem. Koen draait zich om zodat hij iets kan vragen. "Matt waar was je net?" "Ja m'n vader die dacht weer leuk te doen ofzo..." "oké raar?" "Was het ook." Hij draait zijn hoofd weer naar mij. "Hoe oud ben je?" Vraagt Matthy. "Ik ben 17, en jullie?" "Ik en Koen ook, Milo is 16." Ik knik."Jongens ik ben nu echt helemaal klaar met jullie. Ga er maar uit!" Schreeuwt de docent naar ons. "Wie?" Vraagt Milo. "Jij sowieso!" Koen begint te lachen. "Koen jij mag ook wel mee!" Milo begint nu Koen uit te lachen. "Maar meneer, lachen is gezond!" Probeert Koen nog. "Ik wil het niet horen! Jullie mogen beide 2 uur na komen! Nu weg wezen en melden!" Matthy begint te grijnzen en heeft moeite om z'n lach ik te houden. Ik begin het ook steeds lastiger te vinden. Koen en Milo strompelen het lokaal uit. "Goed waar was ik gebleven?" Zegt de docent rustig. Maar de bel gaat al. Ik pak m'n tas in en loop met Matthy naar buiten. Koen en Milo zitten ons daar al op te wachten. "Wat hebben we nu?" Vraag ik. "Uhh ik kijk even op het rooster." Zegt Koen en hij pakt z'n telefoon. "Ja Godverdomme nu gaan we er echt aan Milo. We hebben wiskunde." Matthy begint te lachen. "Haha! Gaan jullie er weer uit!" "Pas op hoor anders zorg ik ervoor dat jij en Robbie er ook uit gaan!" "Hoezo ik? Wat heb ik gedaan?!" Roep ik half boos. Milo begint te lachen. "Je bent een nieuw lid geworden van ons groepje! Dat heb je gedaan!" Ik begin te glimlachen. Yes! Een nieuw groepje vrienden.
We lopen het lokaal in. De docent pakt m'n schouder vast. "Jij bent Robbie van de Graaf?" Vraagt ze. Ik knik en wil weg lopen, maar ze houd me tegen. "Als je net zo als zij bent" met 'zij' wijst ze naar Koen, Milo en Matt, "dan haal je dit jaar niet." Ik knik en loop weg. Wat te fuck? Ik ga naast Milo zitten. Ik leg m'n tas neer en pak m'n spullen. "Weetje wat die vrouw zei?" Zeg ik verward. Milo schud zijn hoofd. "Ze zei als ik net als jullie was dan ga ik dit jaar niet halen." Milo kijkt me geshockeerd aan. "Dat meen je? Dan kan je echt niet zeggen als docent." "Nee precies, echt fucking raar!" Zeg ik net iets te hard. "We zijn nog niet eens begonnen en ik moet jullie al aanspreken." Zegt de docent boos. Ik kijk haar aan. "Sorry hoor, maar wat u net zei vind ik niet kunnen dus ik deel dat gewoon even met ze." Vloept uit mijn mond. "Oh dus we gaan op je eerste dag hier al gelijk brutaal doen? Ga dr maar uit, en neem die vieze stink vrienden gelijk maar lekker met je mee." Koen begint te juichen. "Yes tussen uur!!" "Koen als jij er zo nodig uit wilt mag je ook gewoon blijven zitten hoor. Dan gaat de rest maar lekker weg." Koen kijkt teleurgesteld. "Nou...." En hij gaat weer zitten.
Milo, Matt en ik lopen weg. "Ik vind het wel knap, ik heb heel die les niets gezegd en ben er uitgestuurd." Zegt Matthy lacherig. "Haha!" Milo en ik beginnen te lachen. "Zullen we ons gewoon niet melden of worden we dan afwezig gemeld?" Vraag ik. "Dan worden we afwezig gemeld, we doen het maar gewoon." Zegt Milo terwijl we richting het meld lokaal lopen. Matthy klopt aan en we lopen met ze drieën naar binnen. "Heren, zijn jullie er weer?" Zegt de man achter de computer. Milo knikt. "Ja, maar deze keer is Koen niet mee naar Robbie."
JE LEEST
Later- mabbie
FanfictionMatthy zijn jeugd was niet altijd even makkelijk. Hij had moeite met het maken van vrienden, en zocht zoveel mogelijk afleiding van zijn ouders die ruzie maken. Als dat het geval was verzonk hij liever in zijn eigen wereld. Later in zijn leven ontm...