Later- mabbie

laten - hoofdstuk 17

Eindelijk is het de dag dat Matthyas het ziekenhuis uit gelaten wordt. Robbie is onderweg naar school als Matthy belt.

"Rob! Ik ben eindelijk thuis!"
"Echt?! Ik kom er nu aan!"
"Doe maar rustig, ik mag nog niet teveel prikkels krijgen"
"Oh, wil je dat ik na school kom dan?"
"Ik denk dat dat beter is, dan heb je ook geen school geskipt en hoef ik me niet schuldig te voelen als je blijft zitten door teveel uren gemist te hebben."
Robbie lacht een beetje
"Goed punt, ik ben 11:35 uit, dan kom ik er gelijk aan"
"Oké tot zo!"
En met dat hangt Matthy op.

Rob komt aan op school. Als hij de les in loopt ziet hij de conciërge die duidelijk iemand uit zijn klas wilt spreken. "Kijk daar is ie!" Roepen een paar jongens terwijl ze wijzen naar Robbie. Verward loopt hij naar z'n plek. De conciërge loopt naar hem toe. "Hey Robbie, kan ik je even spreken in mijn kamertje?"

"Uh ja prima..?" Antwoordt hij, terwijl hij zijn tas weer van z'n tafel pakt. Snel loopt hij achter de man aan. Als hij in het kamertje aan komt ziet hij de teamleider van de havo en z'n moeder zitten.

Hij loopt naar de vrije stoel naast z'n moeder en gaat er zitten. Voor hem staat een bureau met een computer erop, en daar achter zit de teamleider.

"Dus Robbie van de Graaf" begint de man achter het bureau. 'Oh nee niet de hele naam' denkt Rob. "De laatste paar weken ben je erg veel aan het spijbelen. Heeft dat een reden?"

Rob zijn moeder kijken hem boos aan. Zij wist hier niks van. "Nou... ja... ik- jawel. Matthyas uit klas A5A, waar ik mee zit met wiskunde, lag dus in het ziekenhuis. En ja sorry, maar ik vind mijn vrienden belangrijker dan school."

Zijn moeder staat op en begint tegen hem te schreeuwen. "JIJ ONGELOFELIJK STRONT KIND!!! HOE KAN JE ZO ZIJN?! MOET JE DAN OOK ECHT ALTIJD MOEILIJK DOEN?!"

De teamleider grijpt snel in. "Mevrouw ik snap dat het frustrerend is, maar als u zegt dat dit vaker gebeurd is het denk ik beter als we Robbie een paar testjes laten doen. Gewoon om te kijken of het daar boven wel allemaal goed gaat."

Zijn moeder kalmeert gelijk al een beetje. "Hoezo?! Wat heeft spijbelen nou met zijn verstand te maken?! Hij is gewoon een moeilijk kind!"

"Ja, en als is hij een moeilijk kind, dan is er juist een grote kans dat hij bijvoorbeeld, ik noem maar wat, ADHD heeft. Daarom lijkt het me slim om het toch even zeker te weten en hem gewoon even die test laat doen. Dan kunnen we hem helpen met wat hij nodig heeft."

"Oh kom op meneer! Ik heb geen ADHD! Ik wil er gewoon zijn voor m'n vrienden! Wat heeft dat nou met ADHD te maken?!" Zegt Robbie zeer geïrriteerd. Waarom denken mensen dat nou over hem? Hij is zoals hij is, en dat is een loyale vriend. Wat heeft dat nou met ADHD of wat voor andere stoornis ze hem op willen testen te maken?!