Later- mabbie

Alsjeblieft - hoofdstuk 11

Matthyas:
Ik bekijk het appje van mijn moeder voor de 9de keer in nog geen 5 minuten tijd. Het appje zegt: "Matthyas het Lam, kom nu naar huis! Je bent echt de lul!" Ik sta nu voor mijn fiets, ik kan nu niet gaan twijfelen, anders schakelen ze de politie in. Ik stap erop en fiets zo snel als ik kan naar mijn huis. Ik pleur mijn fiets voor de deur en klop op de deur. Mijn vader doet weer open, "haha! Hier is hij Miranda!" Kut zooi, hij gaat het toch niet weer doen? Hij doet de deur verder open en zet een stap naar achter, zodat ik het huis kan betreden.

⚠️ mishandeling!⚠️
stopt na de 🪫
Ik wil helemaal niet naar binnen. "Pap alsjeblieft doe me dit niet weer aan..." zeg ik als hij de deur dicht heeft gedaan en mij tussen zijn lichaam en de muur duwt. "Haha! Laat me niet lachen Matthyas!" "Nee pap, ik ben echt serieus!" Schreeuw ik nog net niet uit. De tranen prikken in mijn ogen. Ik voel een knie in mijn buik. Ik zak in één, en voel nog een trap in mijn zij. "Auw! Alsjeblieft pap... papa ik wil dit echt niet..." ik lig jankend en hopeloos op de grond. Ik hoor iemand naar de gang komen. Ik kijk snel omhoog om te kijken wie het is, mijn jongste broertje kijkt verschikt mijn kant op. "Ez... Ez ga alsjeblieft weg..." hijg ik uit. Hij wilt niet weg, ik zie het aan alles. Sterker nog, hij loopt mijn kant op. "Matt! Matt nee! Papa stop! Stop dit kan niet!" Hij duwt mijn vader van mij weg. Hij probeert mijn hand te pakken maar wordt nu ook op de grond gesmeten. "Nee.. Ezzie..." ik probeer te schreeuwen, maar ik heb de kracht er niet voor. Ik word moe van dit gezeik, ik wil gewoon een leuk en normaal leven leiden, net als de rest. Ik wil gewoon blij zijn, ik wil... ik wil gewoon geen vader die zo doet...

Weer voel ik iets tegen mijn lichaam. Alleen nu tegen mijn hoofd. Hij trapt tegen mijn hoofd, en niet zacht ook. Alsof mijn hoofd een voetbal is, waar hij zo hard mogelijk tegen aan probeert te trappen. Ik voel bloed over mijn voorhoofd stromen. Ik probeer mijn hoofd vast te pakken, om te checken hoe erg het is. Maar in plaats daarvan wordt mijn hand vast gepakt en word ik op mijn rug gedraaid met mijn hand onder mijn lichaam. "Vind je het nog leuk Matthyas?" Ik wil schreeuwen, slaan, schoppen en alles doen om hem pijn te doen, maar ik kan het gewoon simpel weg niet. Ik schud mijn hoofd met moeite, "stop... alsjeblieft..." krijg ik er lastig uit. Weer een trap in mijn zij. Ik kreun het uit van de pijn. Ik hoor dat Ezra opstaat en weg rent om iemand erbij te halen. "Nog één keer zo'n grote mond en er volgen ergere consequenties! Ugh! Waar is dat kut joch nou weer?!"

Sorry dat het zolang duurt, ik weet ook niet hoezo ik niet gewoon schrijf, want ik heb genoeg tijd. Maar hè 😔