Me gustas Tu || Bankzitters

§6.

Milo pov:

Lachend rennen we over de lange wegen van de camping, terwijl het zonlicht in onze sprankelende ogen schijnt.
"Nooit dat je mij kan pakken" Roep ik lachend terwijl ik nog verder van hem wegren.
"Echt wel!" Lacht hij naar mij, terwijl hij zijn snelheid nog wat ophoogt.
"Kom op, Matthyasje. Sneller" Roep ik uitdagend naar achter. Hij rolt kort zijn ogen, maar blijft wel lachend achter me aanrennen. Ik merk dat ik moe begin te worden, en Matthy ziet dat duidelijk ook. Ik probeer nog sneller weg te rennen, maar voor ik het weet voel ik zijn handen me aan mijn heupen terugtrekken. "Heb je" Lacht hij buitenadem. Ik rem af, maar daardoor botst hij wel vol tegen me aan. "Volgende keer even aangeven als je een pitstop maakt graag"

Ik gooi mijn hoofd naar achter om uit te kunnen hijgen, maar omdat hij nog steeds achter me staat, leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Ik voel Matthy's armen rond mijn buik gaan, waar hij zijn handen in elkaar vlecht. Zijn hoofd legt hij zacht op mijn mijn schouder, terwijl we beiden een beetje uithijgen van het rennen.
Zijn ademhaling in mijn oor laat me nadenken over in welke situatie ik sta. De mooiste jongen die ik ooit heb ontmoet staat met zijn armen om me heen, dicht tegen me aan. Ik zou hem zo graag willen vertellen hoe ik me voel. Hoe ik me voel voor hem.
Het voelt zo fout, om me nu al zo te voelen over hem. We kennen elkaar pas net, maar toch is er een soort aantrekkingskracht.
Hij is mooi, zo mooi. Zijn prachtige blonde haren hangen vaak net voor zijn helder blauwe ogen. En oh, die ogen...

Hij zucht nog een keer diep, voordat ik zijn ademhaling rustiger hoor worden.
" 'Matthyasje' zoals je het zei, heeft je ingehaald" Zegt hij plagend. "Ja ja ja. Ik weet het"
Hij draait zijn hoofd op mijn schouder grijnzend om, waardoor zijn gezicht heel dicht bij de mijne is.
Ik krijg warme rillingen van zijn stem en zijn lichaam. Al helemaal als hij rondjes begint te maken op mijn buik. Meteen brengt dit me terug naar net, bij het strand. We stonden zo dicht op elkaar, ik kon zijn lippen haast proeven. Ik wilde het doen, ik wilde mijn lippen op die van hem leggen. Hij is zo leuk.
Maar ik deed het niet, het voelde diep in me niet goed. Wat als hij het niet fijn had gevonden? Wat als hij überhaupt niet homo is? Wat dan? Dan was ik hem verloren. Ik doe alles om dat niet te laten gebeuren.
Ik schraap zacht mijn keel, en kijk snel weg voordat ik hem alsnog kus. Snap je nu hoe graag ik het zou willen?

"Zullen we terug gaan? Anders worden de ouders boos" lach ik een beetje ongemakkelijk.
Matthy knikt, en haalt zijn hoofd van mijn schouder. Even blijft hij met zijn armen rond mij staan, maar haalt die dan ook van me af. Meteen heb ik het koud. De warme zomerbries is onmiddellijk veranderd naar een koude winterbries nu zijn lichaam niet meer tegen me aan staat.
Zacht beginnen we te lopen. Nogsteeds horen we de muziek van de camping club hard op staan, maar het wordt gedempt door mijn gedachtes. Mijn gedachtes die zitten bij de jongen die naast me loopt. Zo veel vragen heb ik waar ik antwoord op wil, maar de vraag waar ik het meest benieuwd naar ben is of hij ook homo is.
Echter zal ik hem dit nooit vragen, dan zal hij ook zijn vermoedens over mij hebben. Niet dat dat erg is, behalve als hij straight is, en het niet zo op homo's heeft...

Als ik naar links kijk, zie ik Matthy over zijn blote armen wrijven. "Heb je 't koud?" Vraag ik. Hij knikt lichtjes, maar blijft ondertussen wel doorlopen. "Wacht, je mag m'n trui wel aan. Ik heb toch nog een shirt eronder" Bied ik hem aan. Hij stopt met lopen, en kijkt me vragend aan. "Het is echt geen probleem. Ik heb het niet zo snel koud" dit is een leugen, maar ik heb liever dat hij het warm heeft. Ik zal het toch wel minder koud hebben dan hem, zo te zien.
Uiteindelijk knikt hij, en gaat voor me staan, wachtend op mijn trui. Vanbinnen lach ik, hij heeft het gewoon vreselijk koud. Ik trek het kledingstuk over mijn hoofd heen, en hou het voor me. Even snel strijk ik mijn shirt die ik eronder heb glad, voordat Matthy mijn trui aanpakt.

"Weet je zeker dat je-" "trek dat ding nou aan" grinnik ik naar hem. Hij glimlacht naar me, en doet de trui aan.
Het is duidelijk te groot voor hem, maar hij kan zijn handen er in ieder geval wel lekker in stoppen. "Staat je goed" glimlach ik. "Omdat het jou kleding is zeker" hij stompt me in mijn zij. "Nee, omdat jij erin zit" Vertel ik hem.
Verlegen, maar breed glimlachend kijkt hij naar beneden. Zijn handen vinden de weg naar de touwtjes die aan de capuchon zitten, en begint ermee te spelen. Ik wed dat hij nu een rode gloed over zijn wangen heeft.
Mijn flirterige opmerking negeert hij met zijn woorden, maar met zijn lichaamstaal vertelt hij me dat hij het stiekem wel leuk vond.

"Wordt meneer verlegen?" Vraag ik plagend.
"Flikker toch op..." Zegt hij grinnikend, en begint te lopen. Voor een seconde blijf ik naar hem kijken. Naar zijn lichaam, naar hem. Hij ziet er oprecht heel goed uit in mijn trui, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik die trui en zijn shirt liever uit zie gaan, ooit...