Me gustas Tu || Bankzitters

§11.

Milo pov:

Even staar ik voor me uit. Het is ondertussen al avond geworden. Sinds hij vanmiddag bij de tennisbaan verscheen, hebben we de hele middag gepraat. Zijn stem krijgt me rustig, ik zou er urenlang naar kunnen luisteren. Hoe enthousiast hij over sommige onderwerpen kan praten, maar ook heel serieus over dingen kan praten. Ik kan alles met hem bespreken, iets wat mijn gevoel naar hem nog meer laat groeien.

We zitten op de tafeltennis tafel, al de hele dag. Vanmiddag verbrandden we onze benen haast, de tafel stond namelijk precies in de zon. En met het materiaal waarvan de tafel is gemaakt, helpt dat niet echt voor de warmte. Toch zijn we de hele middag blijven zitten, en hebben we gevoeld hoe het onder en buiten ons steeds kouder werd. Ervan af gaan was geen optie, dan hadden we uit ons gesprek moeten gaan. Uit onze bubbel die we altijd hebben als we samen zijn. Daar heb ik echt wel een beetje pijn aan mijn been voor over om die bubbel te laten bestaan.

De hele dag denk ik al aan hem, ookal zit hij naast me. Hij is gewoon zo mooi. Zijn ogen, zijn stem, zijn haar en zijn lichaam. Alles aan hem is perfect. Hij is een verhaal aan het vertellen over zijn jaren op de camping hier. Niet dat ik er helemaal naar luister, alles wordt gedempt door mijn gedachtes. Ik vang alleen wat woorden op van zijn zin, terwijl mijn ogen zich alleen maar focussen op gezicht.

"Dus toen heb ik ook een beetje Spaans geleerd" Zegt hij. Ik knik, al heb ik maar de helft begrepen. Glimlachend kijk ik hem aan. "Zeg is wat, dan" Even kijkt hij bedenkelijk weg. "Wat moet ik zeggen dan?" Vraagt hij mij.
Weet ik veel? Dat je ook gevoelens voor mij hebt? Ik zeg zomaar wat dat in me opkomt, hoor.
Helaas zal hij dat nooit gaan zeggen. Die kans acht ik heel klein. Die kans acht in nul, om precies te zijn.

"Uhm..." Hij kijkt me een beetje verlegen aan. "Me gustas la noche..." Vreemd kijk ik hem aan. 'Me gustas' is 'ik vind leuk' of iets in die richting, maar wat 'la noche' zou moeten betekenen? Ik heb geen idee. Hij grinnikt als hij mijn vragende blik ziet, en kruist zijn enkels over elkaar heen terwijl hij ze naar voor en achter beweegt.
"Het betekent 'ik hou van de nacht' " Hij fluistert bijna, maar toch hoor ik hem goed. "De donkerte, de stilte..." Hij lijkt wel te dagdromen, nachtdromen, en kijkt recht voor hem uit. Soms kan hij echt heel erg in zijn gedachtes zitten. Alsof hij dan in een andere wereld zit. Toch is hij er altijd bij. Als ik hem dan wat vraag, antwoord hij er meteen op.
Ook als hij zo in gedachtes zit, hangt zijn haar verward naar voren toe. Het is schattig, eigenlijk. normaal haalt hij een hand door zijn haar, en is het weer glad. Maar als ik eerlijk ben vind ik het door de war wat leuker.

Ineens schiet zijn hoofd naar links, naar mij toe.
"Maar wel met jou, natuurlijk. Ik hou van de stilte om ons heen. Wanneer alleen wij praten" Zegt hij snel. Ik grinnik zacht, en glimlach geruststellend. "Ik ook Matt. Ik hou ook-" Ik slik even. Ik hou van jou. "Ik hou ook van de stilte om ons heen. Als het alleen jij en ik is" Vertel ik hem.
Even kijken we elkaar aan. Zijn ogen glinsteren in het maanlicht. Dit is ook het enige wat ik zie: de maan, en hem. Om ons heen is het donker.
Het lijkt wel of we in een zwarte ruimte zitten.
Toch schijnen zijn ogen, alsof er sterren in zitten die schitteren in het witte licht.

"Wat kijk je me zo aan?' Zegt hij zacht lachend, en kijkt opnieuw verlegen naar zijn handen. "Niks, vindt het gewoon schattig als je Spaans praat" Zeg ik hem. Niet helemaal waar, ik vindt hém gewoon schattig. "Hm, Ik weet nog wel wat..." Zegt hij zacht met een kleine grijns.
Zijn ogen ontmoeten die van mij weer. Mijn hart klopt in mijn keel van dit. De manier waarop hij dat zei, de manier hoe hij praat... zo fucking aantrekkelijk.

"Me Gustas Tu..." Zegt hij zacht "Wat betekent dat dan weer?" Vraag ik verbaasd. Ik heb een vermoeden van wat het is, maar mijn Spaans in nou niet heel erg goed. Van wat ik weet betekent 'Tu' jij.
Dus....

"Ik vind je leuk"