My Pervert Bestfriend

Chapter 11

Hello! Thanks for supporting this storeeeh! Hihihi. Here's an update. W
arning xx drama mode on. ﹋o﹋

***

Nakapagdesisyon na ako. Pupunta ako. Makikipagkita ako sakanya. Kahit na nung una, nagdadalawang isip ako, dito parin bagsak ko. Tsaka sabi ka ni Wesley, it's my choice.

Nakapagayos na ako kaya bumaba na ako. Naabutan ko naman si Mama na nakatulog na sa sofa habang binabantayan si Ash maglaro. Napangiti nalang ako bigla, atleast i have them.

"Baby, alis lang saglit si mama ha? Goodboy ka kay lola ah." Sabi 'ko at hinalikan siya at nagpatuloy na sya sa paglalaro nya. Hinalikan ko rin si mama at umalis na.

Nung una, parang ayaw pa akong papuntahin ni mama kasi kagaya ko, nagdadalawang isip rin sya kung magandang idea ba na magkita ulit kami. Pero sabi ko, alam ko naman yung ginagawa ko.

Habang nasa biyahe, hindi ako mapakali. Hindi ko alam 'kung ano bang dapat maramdaman 'ko eh? Bahala na, it's now or never.

Nakarating na ako sa restaurant at pinark na yung kotse ko. Naglakad na ako papasok.

"Welcome Ma'am! Is there any reservation?" Tanong saakin nung waiter.

"Uh yes." Sabi ko at ngumiti, ginuide naman niya ako kung saan yung table.

Habang naglalakad kami, kinakabahan ako. Kasi nakikita ko na siyang nakaupo, habang nagaantay. Mas lalo siyang g-gumwapo dahil sa itim nyang buhok.

Bigla naman akong napaiwas ng tingin ng napatingin siya sa direksyon 'ko. Waaah! ano nang gagawin ko?! ⊙﹏⊙

Nagpasalamat ako doon sa waiter sa paghatid nya saakin at naupo na ako.

Okay, AWKWARD. _(._.)_

"Long time no see." Nakangiting sabi nya sakin.

"Y-yeah." Pagsangayon ko. Sht Karl! Ba't kaba nauutal?! Just act normal okay?!

"Kamusta ka naman?" Ghad! I miss his voice. ╯ω╰

"I'm fine." Sabi ko at pilit na ngumiti. Natahimik naman kami sandali. Pero nagsalita uli sya.

"I m-miss you." Sabi nya, napangisi naman ako.

"Really? You miss me? C'mon Andrei, don't joke around." Sabi ko at tumawa, pero napa 'sigh' sya at nagsalita uli.

"I know your still mad. Kasi umalis ako ng hindi nagpapaalam. That's why i came back, to clear many things to you. And to say .. s-sorry."

"Correction lang Andrei, NUNG UMALIS KAYO." sabi ko at inemphasize talaga iyon.

"K-kailangan niya ako noon, Karl. She needs me, and that time were in a r-relationship so i left in no choice." Pagpapaliwanag nya.

"Eh ako ba? H-hindi ba kita kailangan noon ha? Hindi kaba namin kailangan noon ha Andrei? Sabagay, b-bestfriend mo nga lang pala ako no." Naiiyak 'kong tanong sakanya. Napakunot naman yung noo nya.

"O-oo nga pala, w-wala ka nga palang alam. Kasi binigay mo lahat ng atensyon mo sa iba, kaysa samin." Sabi ko at pinunasan yung luha ko.

"That's why i came back Karl. To ---" i cutted him off.

"Fvck Andrei! Bakit .... bakit ngayon lang? Nasaan kaba nung nalaman kong nabuntis mo ako? Nasaan kaba nung kailangan ko ng masasandalan? Nasan ka nung ... halos itakwil na ko ni mama nung nalaman niyang b-buntis ako? Nasan kung panahong, muntik na akong makunan? Nasan ka nung panahong, nanganak ako? Nasan ka nung panahong kailangan kita Andrei?!" Umiiyak 'kong sabi. Wala na, hindi ko na nakayanan. Ang sakit lang kasi. Nakakagago. Bigla bigla nalang siyang babalik.

"W-what?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

"Oo nga pala, wala kananamang alam. Kasi nung mga panahong 'yon, umalis ka kasama si Yumi. Pinagamot niyo yung binti nya sa states right? Nakakatuwa nga eh, hinulog pa talaga nya yung sarili niya para lang magkaron siya ng dahilan para ilayo ka sakin. Pero ikaw a-anong ginawa mo? N-naniwala ka kagad. N-nagpadala ka."

"B-bakit hindi mo sinabi na, b-buntis ka?"

"Gustong gusto ko sabihin Andrei! Kaso lang andaming interruptions! Kaya pinili kong wag nalang sabihin kasi natakot rin akong, h-hindi mo kami matanggap."

"B-bakit mo naman nasabi na hindi ko kayo matatanggap? Walang tatay ang hindi kayang tanggapin yung .. magina nila."

"K-karl kasalanan ko rin. Kung hindi lang ako naduwag na sabihin sayo yung nararamdaman ko hindi sana tayo aabot sa ganto."

"W-what do you m-mean?"

"M-mahal kita eh, kahit na alam kong magbestfriend tayo. Akala ko hindi tayo pareho ng nararamdaman kaya tinago ko nalang. Binaling ko nalang kay Yumi yung nararamdaman ko sayo, pero fvck Karl! Bakit ikaw parin naiisip ko habang nasa states kami? I still love you Karl."

"You know what Andrei, we have the same feelings that time."

"R-really?" Tanong niya, nag nod naman ako.

"Pero hindi ko lang alam, kung hanggang ngayon pareho parin tayo." Sabi ko at tumayo na.

"Thankyou for this evening, Andrei at kahit papano naging maliwanag lahat satin. Nasabi natin lahat ng matagal na nating tinatago. Thanks again, i should go now. Inaantay na ako ng anak ko." Sabi ko at pilit na ngumiti. Habang naglalakad ako, tinawag nya uli ako.

"Karl! Can i s-see him?" Tanong nya.

"Yeah, you're his father. You have rights, hindi ko naman siya ipagdadamot sayo." Sabi ko at umalis na.

Hindi ko alam kung maituturing bang maganta 'tong gabi na 'to. Pero i think hindi. Kasi puro pagsisisi lang naramdaman namin.

Yung sinabi ko kanina? Totoo yun, hindi ko naman ipagdadamot sakanya si Ash. Sya ang tatay. Kaya may karapatan siya. Pero kung babalik sya sa states at isasama si Ash,

Definitely my answer is NO.