Moonlight Rays [Completed]

9.

Chandra

Buong maghapon kunot ang noo ko, gustohin ko din sanang di pumasok ay alam kong sobra na iyon, ayokong dumating ang araw na baka ipatapon nalang ako sa eskwelahang ito na wala manlang kahit isang kusing na dala

Ngayon na naalala ko ang pera ay naisip ko na nga ang nag trabaho, may mga estudyante din naman dito na hindi sobrang yaman ang nag pa-part time lang kaya normal nadin ito para sa iba.. Tutal ay hindi naman para sa mga mayayaman lang ang paaralan na ito, na isa sa nagustuhan ko

Lahat may karapatan.. May diskriminasyon siguro,oo pero hindi ganoon kalala. Siguro para applicable lang iyon sa mga bully

Kakatapos lang ng pang umagang klase pero wala pa akong balak lumabas ng classroom para kumain sa cafeteria, naka pangulambaba ako habang nakalingon sa bintana,kunot ang noo at maraming iniisip, pero ang pinaka dominante ay ang prinsepeng nagpapainis sa akin

Ang prinsepeng nagbibigay sa akin ng tampo..

Ramdam ko ang paunti ng paunti ang dami ng bilang ng mga estudyante sa kwarto at ramdam ko din ang titig nya, nakakapaso. May ilang napapatingin sa gawi namin at bumubulong pero hindi ko na binibigyan iyon ng pansin, dahil ang buong atensyon ko ay nasa kanya, ramdam ko ang paglapit ng presenysa nya hanggang sa umupo sya sa tabi ko

Nanatili akong nakatingin sa asul na langit, buti pa sa umaga ay may buhay, pero pagdating ng gabi ay tila ba nawalan nadin ng kislap ng mga bitwin kasama ng buwan, sumasabay sa walang buhay nitong liwanag

If before the night sky was peaceful, now it was nothing but a empty sky with a empty light

"Love" dinig ko ang malambing at mahina nitong tawag, I pursed my lips , mas kumunot ang noo ko. Ramdam ko ang hininga nya sa likod ng tenga ko, sobrang lapit "I know why are you mad" malumanay ang bawat pagbigkas nya, tila natatakot na may masabing mali na mas magpapa trigger ng emosyon ko

Humigpit ang hawak ko sa pinge ko, pinipigilang wag mapalingon sa kanya, I know my pride and the slight of bitterness taking the whole me now. But I can't help it, I am being unfair but I want him to know that I am mad, hindi ko kayang makipag plastikan at ipag sawalang bahala nalang ang nararamdaman kong ito

Nawala sya ng higit tatlong araw, oo nga at nagpaalam sya, pero ang mag karoon ng ideya sa iba kung bakit sya umalis ay sadyang nagpatikim sakin ng pait, pwede naman nya sakin sabihin.. I am open minded about that, hindi ko sya pipigilan

Alam ko din namang mahirap, nagtiwala lalo na at napagdaanan na nya ito ngayon, kaya nga hindi ako masyadong galit. Siguro ay tampo lang ito at mawawala ng kaunting suyo.. Ang nagpa hirap lang siguro sa sitwasyon ay ang nararamdaman ko sa sarili ko na para bang hindi sya naniniwala sa koneksyon naming dalawa, na kailangan nya pa ng assurance ng iba bago malaman na totoo ito

It might be a small thing to everyone who will hear it but for me it was not, It was our first step. Ang unang hakbang namin, paano nya ako mapapaniwalaan sa susunod pang mga panahon o pagkakataon kung itong unang hakbang palang namin ay hindi na nya pinapaniwalaan

"I'm sorry... Sasabihin ko naman sana dapat kaya lang..." Nahinto ang pagpapaliwanag nya, tila hindi na makahanap ng mga salita. Hinawakan nya ako sa braso at dahan dahang pinaharap sa kanya

Sumunod naman ako sa gusto nya, humarap ako pero nanatili ang seryoso kong muka. His face looks exhausted but I can see the glint of happiness on that when I face him

His face still looks the same, how I miss this prince in front of me.. His deep midnight blue eyes that always captured me, his pointed nose that I want to slightly bite and his red lips that I wanted to taste.

Bumuntong hininga sya, tila kinakabahan "Sasabihin ko sana kaya lang... Natakot ako" pag sasabi nya ng totoo, nananatili akong seryoso sa kanya pero sa loob loob ko ay lumalamboy na ako, sinong hindi lalambot kung ang pinaka gwaponh prinsepeng pinag papantasyahan ng lahat ay nasa harap ko, pinapakita ang mga emosyong hindi nya pinapakita sa iba "Paano kung hindi totoo? Paano kung gawa gawa mo lang? Paano kung sabik lang talaga ako? Paano kung nagka mali lang ako o ikaw? Hindi ko alam.. natatakot akong alamin lahat ng sagot doon, mahal ko.. K-kasi unang kita ko palang sayo, ayaw na kitang pakawalan" he held my hand tightly, as if afraid to lose me "If ever that I am not your real mate, if ever you've mistaken. I'm afraid I can ever let you go.. Hindi ko kakayanin. Ayoko"

Ramdam ko ang unti unting pamamasa ng mata ko, naiiyak ako sa mga sinasabe nya. Unti unti nang natitibag ang nga harang na matagal kong itinayo, matagal kong kinimkim sa kanya

"You see, everyone know that I am mateless. Since I was born the oracle state that I am born without a mate--" I kiss him. I shut him by kissing him, hindi gustong madinig ang sasabihin nya

Ramdam kong natigilan sya, tila hindi alam ang gagawin, tutulakin ba ako o ano.. Pero sa huli ay pinili nyang ipulupot ang braso nya sa bewang ko, mabilisan nya akong binuhat at pinaupo sa kandungan nya. My lips didn't move, It was my first kiss pero alam ko naman ang gagawin ko.. I've seen countless of mortals kissing before and I can safely say that I know how to kiss by watching it

Though I can still learn more if he teaches me. After all I'm a fast learner

Unti unti na nyang ginalaw ang mga labi nya, sumabay ako sa banayad na pag galaw ng labi nya.. Kapwa nakapikit ang mga mata namin, ramdam ko ang pagtibok ng puso ko, sobrang bilis pero hindi nakaka distract bagkus ay mas nagpainit pa ito sa nararamdamn namin.. Kusang nawala ang pagtatampo ko sa kanya, tila nakalimutan na naming nasa classroom parin kami habang magkasabay na gumagalaw ang nga labi

Ramdam ko ang tamis ng labi nya para bang mas nakaka enganyo at mas nakakasabik... Humawak ako sa magkabila nyang pisnge, ramdam kong mas dumiin ang halik nya sakin sa ginawa ko. Tila ba sabik na sabik, it was a slow kiss

A gentle kiss, not torrid but a sweet and gentle kiss

Mabagal pero madiin, masarap at matamis. Tila lahat ng himaymay ko sa katawan ay nabubuhay sa bawat galaw ng labi namin, humigpit ang hawak nya sa bewang ko, mas nilapit nya ang katawan ko sa katawan nya kahit dikit na dikit na ang mga balat namin

Bago pa mauwi sa kung saan at mas lumalim ang halikan namin ay sya na ang huminto. He bit my lip before letting go, pareho naming habol ang hininga namin

My eyes landed on him while my lip slightly parted, his tan skin that touches the ray of sun become more golden and bright. It was calm and peaceful..and hot. His deep midnight blue eyes that become my favorite color is so alluring, I can stay forever just by looking at his. His sharp jawline and that damn red lips that became more red, it was slightly parted as well and wet.. making it more look sweeter

I bit my lower lip and look back to his eyes, nagtagpo ang paningin namin. Mahigpit padin ang hawak nya sa akin, ayaw akong bitawan.

"So what's their answer? Am I your mate or not?" My voice is simple, walang hinanakit pero wala ding saya. Just purely curious of what did those 'council' say to him. How accurate their vision is

A smile form in his lips, it was bright. Just like the sun.. And just like the sunlight it gives me energy. "I will not going to accept any answer from them but yes.." he looks proud, nakataas ang noo at may mapaglarong ngiti sa labi habang tinitignan ang kabuoan ko "and gladly it was really a yes.. You are my mate, love. Thank you"

There was a sudden change of heart. From proud to genuinely happy to the point that I can see tears coming out from his eyes, nagulat ako dahil doon. Hindi inaasahan ang reaksyon nya.

He hug me tighter and buried his face on my neck "Thank you for coming to my life, I don't know why they didn't see that I have a mate before.. but I don't care anymore. What matter is you are here. In front of me, not just a passing fancy but a true one"

My heart melt, every single word he said pierced to my whole system. I hug him back with a glint of guilt on my eyes "I'm sorry for not choosing you before.. I am here now, pipillin na kita" I whisper, hoping two different things..