Get Caught By A Dream

The first time

25 Augustus 2014

Het licht schijnt in mijn gezicht door een kier van mijn gordijn. De zon komt net op. Ik loop naar mijn raam en zwaai het open. Ik kijk over een soort veld van daken. Ik zie de zon beetje bij beetje opkomen en zie dat hij boven de daken komt. Het licht is zo fel dat ik bijna verblind word. Ik doe snel het gordijn weer een beetje dichter. Ik draai me even om, om bij te komen van het felle licht. Als mijn ogen weer een beetje zijn bijgekomen van het felle licht draai ik me terug naar het raam en doe mijn gordijnen weer wijd open. Het raam weerkaatst het licht een beetje waardoor het iets minder fel is. Als ik de knippen van mijn raam van het slot haal en het raam wagenwijd open doe voel ik de warme stralen van de zon. De stralen glinsteren op mijn gladde huid. Mijn blonde lange haar waait met een zacht briesje alle kanten op. "Ik heb nergens zin in, vandaag moet ik weer naar school, mijn tweede jaar op het Chris college. Ik zit dit jaar weer in een andere klas, en ik hoop van harte dat het beter gaat dan vorig jaar." Het verleden heb ik proberen achter me te laten. Maar het kost mij heel veel moeite het lijkt net alsof het me achtervolgd, ik word er elke dag weer mee geconfronteerd. Ik hoor mijn moeder van beneden af roepen :"Jewel, kom! Je moet zo naar school! Heb je je tas al ingepakt? En heb je je al gewassen? En let je er ook op dat je over een half uur weg moet?" "Ja, ik weet het je merkt denk ik al aan mijn moeder dat ze alles wil hebben zoals het volgens haar moet. Soms word ik daar echt ziek van. Dan moet ik weer dat doen en dan weer dat #LASTIG." Dus ik keer mijn raam de rug toe en ik kijk naar de doos vol boeken die in de hoek staat van mijn kleine kamertje. Ik graai er even in of ik mijn Nederlands boek en Wiskunde boek kan vinden. "Fijn! Ze liggen helemaal onderop kan ik die hele doos leeg gaan maken."Ondertussen dat ik die doos leeg maak besef ik me dat ik alweer een kwartier verder ben en denk ik :"Oeii het word wel heel laat al doe ik het allemaal op deze manier. Misschien is het een goed idee al schiet ik even op." Dus ik pak mijn twee boeken en doe ze in mijn tas. Ik pak mijn rooster voor die dag en bedenk ik dat mijn rooster echt een groot probleem is vergeleken met die van vorig jaar. Dit zijn mijn lesuren...

Maandag: 1-8

Dinsdag: 2-4

Woensdag: 1 of 3-7

Donderdag: 1-8

Vrijdag: 1 of 3-8

En die van vorig jaar was veel chiller. Dus ik zie helemaal tegen dit jaar op, alleen al qua dagen. En nu de klas nog. Maar ik moet nu wel echt verder, ik pak mijn telefoon en start hem op. Het eerste wat ik binnenkrijg is een appje van een vriendin waar ik voor de vakantie een vriendschap mee had afgesproken. We zijn super goeie vriendinnen geworden en vertellen alles tegen elkaar. Zij had vorig jaar ook problemen net als ik en we dachten over heel veel dingen hetzelfde. We zagen allebei heel erg op tegen het nieuwe schooljaar en hebben afgesproken dat we elkaar zouden steunen. Haar naam is Emma. Ze heeft kortbruin haar en is ongeveer even lang als ik. Ze heeft een bijzondere familie, want die gaan om de maand zowat op vakantie. En als ik haar moeder aan zie komen op school denk ik van "Okéyyy, haha" Haar moeder is een echte tuttebel en doet soms hele rare en domme dingen. Ik vind het allemaal maar bijzonder. Onee! Kwart over 8 ik moet over een kwartier weg! En ik moet nog ontbijten. Nu snel naar de badkamer even mijn make-up op doen. Ik ga voor de spiegel staan en zie dat ik er nog heel erg slaperig uitzie. Splash! Zo, water in me gezicht en snel mijn mascara en oogpotlood opdoen. Als ik daar klaar mee ben ren ik snel naar beneden. Ik maak effe snel een boterham met hagelslag en eet het op. Mijn brood moet ik nog maken, maar daar heb ik eigenlijk geen tijd meer voor. Dus ik dump snel wat in mijn brooddoos en ren naar boven om mijn tas te pakken en doe er een fles water in. Mijn moeder wil niks voor me doen omdat die toch alleen maar kan zeuren op me en alleen maar commandeert. Ik ren naar buiten geef mijn konijn een bakje voer en zie mijn fietsvriendin bovenaan de stoep wachten. "Heey!" Roept ze als ze me ziet. "Heey, ik moet even mijn fiets pakken hoor." Roep ik terug. Ze staat geduldig te wachten, terwijl ik heel snel naar de fietsenschuur ren. Ik zit de hele tijd te denken aan of het wel goed gaat dit jaar. Ik ben een niveau omhoog gegaan en ik heb een nieuwe klas en moet nieuwe vrienden maken. Ik hoop zo erg dat het niet net als vorig jaar gaat. Oja, ik moet natuurlijk wel vertellen waar ik bang voor ben, wat er weer gebeurd. Ik ben vorig jaar heel erg gepest, er was geen enkele dag dat ik niet geslagen werd. Ik heb heel veel littekens, lichamelijk maar ook fysiek er van over gehouden. Elke dag werd ik meegesleept door meiden en geslagen, en de vrienden van die meiden die takelde mij altijd toe. Het was elke dag weer de vraag of de klappen hard waren of zacht. En zo was dat jaar eigenlijk zo'n beetje. En daarom hoop ik dat het beter gaat dit jaar in mijn nieuwe klas. Maar verder. Ik doe snel mijn tas op mijn fiets en loop de heuvel op. "Heey Lisa, hoe gaat het?" "Goed hoor, en met jou Jewel?" "Gaat wel, ik zie best wel op tegen dit jaar. Om die nieuwe klas weet je wel." "Ja, snap ik. Jammer dat je niet meer bij mij in de klas zit." (Lisa weet niks van de mensen die mij pestte vorig jaar). "Ja, naja nu weer een nieuwe start." Antwoord ik. Aangekomen op school hang ik mijn jas op en ik zoek geheimzinnig naar Emma. Als de bel gaat haast ik me snel naar het lokaal waar ik verwacht word. De eerste drie uur heb ik koken en zit ik nog niet met de gehele klas, maar met maar een deel. De leraar die ik voor dat vak heb, had ik vorig jaar ook al (jammer genoeg). Maar de les begint en de het groepje begint waar ik in zit met praten. Ik zit naast Emma en die begint met praten en de leraar wil straf uit gaan delen en ze zijn allemaal stil opeens en dan gaan ze tegen Emma schreeuwen dat ze stil moet zijn. Toen merkte ik al dat er onenigheid is in de klas. Na de drie lessen heb ik techniek met de gehele klas en er worden al gelijk grote bekken naar ons open getrokken. Na de dag op school fiets ik alleen terug naar huis en denk ik ondertussen na en luister ik muziek. Als ik alleen fiets kan ik beter tot mezelf komen. Ik besef dat ook dit jaar een ramp gaat worden. Als ik thuis aankom hoor ik mijn vader en moeder weer naar elkaar schreeuwen. Ondertussen ben ik daar gewend aan geraakt. Ik loop als ik mijn fiets heb weggezet naar mijn kamer. En wacht rustig af totdat het geschreeuw opgehouden is. Ik ga naar beneden en pak wat te eten als avondmaaltijd. Met die ruzie van mijn ouders elke keer heb ik geen zin om te eten met zijn 3'en. Ik glip naar boven en maak mijn huiswerk. Ik heb op de eerste dag al gelijk huiswerk! Belachelijk! Maarja niks aan te doen. Als het half 10 is ga ik mijn ouders weltrusten zeggen en in de badkamer even mijn tandenpoetsen en mijn make-up van mijn gezicht afhalen. Ik sta weer in mijn kamer voor het raam en zie de laatste paar zonnestralen van mijn gezicht afglippen. Als de zon eenmaal onder is doe ik mijn gordijnen dicht en ga ik op mijn bed liggen en staren naar de witte muren om me heen. Ik lig te denken aan wat ze vandaag tegen me zeiden :"Kut hoer, wat doe je hier?! Jij hoort in je graf te liggen!" Alleen al bij de gedachte dat ze me niet een tweede kans geven doet al pijn. Op mijn wekker staat 22:00. "Volgens mij word het nu wel tijd dat ik ga slapen. Morgen weer naar school, gelukkig maar een korte dag."