Get Caught By A Dream

The Journey

Ik sta angstig te kijken naar de lucht waar het kleine stipje voorzichtig verdwijnt. In mezelf zit ik te denken. Ik twijfel nog steeds of ik het moet doen. Zometeen is het wel echt het einde van mijn leven als ik het tegen het beest opneem. 'Trol? Waar kan ik die Componist vinden?' De trol antwoord me en zegt : 'Bij de oude boerderij zoals ik je al had gezegd.' 'Oké, ik ga het doen, anders kom ik nooit meer thuis.' De trol staart me met grote ogen aan en loopt het bos in. Ondertussen dat we onderweg zijn bekijk ik het zwaard en ontstaat er een sterke kramp in mijn buik. Het liefst wil ik in elkaar duiken, maar dat verbied ik mezelf. Ik besluit de pijn te proberen te negeren en kijk naar de mooie natuur om ons heen. Aan alle kanten lopen er beesten en bijzondere figuren om me heen. Opeens stoppen we en zie ik dat de bomen beginnen met bewegen. De grond onder mijn voeten zakt in elkaar en er ontstaat een diepe kloof, snel grijp ik me vast aan een steen. Rechts van me komt er een wortel van een boom op me af en grijpt me om mijn middel. Langzaam tilt hij me op en zet me op de grond. De boom staat op en begint met praten tegen de trol. Stiekem zie ik dat de boom een aantal keer naar me kijkt en komt naar me toe gelopen. 'Dus jij bent de bevrijder?' 'Ja, dat zeggen ze.' Antwoord ik onzeker. De boom pakt me weer en zet me op een van zijn takken. 'Zo, nu hoef je niet te lopen.' We kijken elkaar glimlachend aan. Er komen meer bomen op ons af en lopen mee. Na een lange tijd komen we op een vlak grasveld. Het gras waait als een golf met de wind mee. Ik sluit mijn ogen en waggel mee op de schouder van de boom. Opeens hoor ik een hard gekrijs, ik open mijn ogen en zie dat er een soort draak boven ons vliegt in cirkels. 'Moeten we niet schuilen?!' Vraag ik bang. 'Nee, dat is niet nodig, hij valt bomen niet aan en de trollen ziet hij niet van die hoogte.' Opgelucht kijk ik weer naar boven. Als we zijn aangekomen aan de rand van het volgende bos zet de boom me weer op de grond. 'Het was een eer om tot je dienst te zijn. Fijne reis verder. Het is niet ver meer vanaf nu naar de oude boerderij.' Ik bedank de boom ook hartelijk en ze vertrekken. De trollen kijken me aan en zeggen 'Mevrouw? Wij moeten nu eigenlijk ook gaan. Als wij bij de componist in de buurt komen krijgen we muziekbladen toegeworpen. Het is niet ver meer, alleen nog maar rechtdoor lopen.' 'Is goed, ga maar. Ik red mezelf wel. Bedankt voor alles, hé?' Ze lachen naar me en vertrekken weer het grasveld in. Ik draai me ook naar het bos en ik krijg gefronste wenkbrauwen, zachtjes bijt ik in mijn lip en komt er een bang gevoel in me op. Beangstigend stap ik het bos in en volg een smal paadje met doorns bekleed. Oplettend  kijk ik om heen en houd ik mezelf vast. Om me heen hoor ik de hele tijd stemmen, vage stemmen die ik eigenlijk herken maar geen plaats kan geven. Na een lange tijd lopen kom ik op een plek die gevuld is met sierlijke instrumenten die begroeid zijn met klimop planten. Bomen in de vorm muzieknoten. Voor me staat een oud gebouwtje. Dat is waarschijnlijk de oude boerderij. Voorzichtig kijk ik naar binnen en zie daar iemand sierlijk ronddansen met een viool in zijn handen. De haren van de strijkstok waren van lange grassprieten en de viool is gevormd met prachtig gekleurde bladeren. De muziek dat hij speelde was zielig en heel mooi. Op het moment dat ik vooruit probeerde te lopen werd de muziek bijgespeeld door nog veel meer instrumenten die aan de rechter kant van de boerderij stonden. De muziek werd intenser en zieliger. Toen ik over de drempel stapte gingen er planten om me heen groeien en ontstond er een prachtige witgroene jurk om me heen. Ik wist zeker dat de componist me had gezien maar negeerde het. Er gleden tranen over zijn wangen in de vorm van blaadjes. Ik ging op de grond zitten en wachtte totdat hij klaar was met zijn magische stuk. Toen hij klaar was stond ik weer op en begroette hem. 'Hallo, ik ben Jewel. En u bent?' 'Ik ben de Componist, ik neem aan dat ik jou bij het Yllerion beest moet brengen?' 'Ja, dat klopt ik probeer de weg naar huis te vinden.' We keken glimlachend naar elkaar. Hij keek naar de ring die ik om mijn vinger had gedaan. 'Dit is de reden waarom u hier bent.' Zei hij. 'Hoe wist hij dat?' Dacht ik diep in mezelf. 'Ik zal je daar brengen, bij het Yllerion beest.' Dus hij liep naar een deur en opende het. De lucht die uit de deur werd bevrijd was niet aangenaam, het stonk was koud en bevatte weinig zuurstof. 'Ga je wel met me mee?' vroeg ik gespannen. 'Ik moet wel.' zei hij. Ik stapte naar binnen en toen begon mijn avontuur pas echt...