Get Caught By A Dream

Aquerel?

Langzaam lopend door de moderne gang. Bewonder ik de mooie tekeningen op de muur en kijk wat er allemaal op staat. Bij ene tekening staat er :"De vrouw die niet praten kon door de spreuk." Bij een andere stond weer :"The Underworld." De tekening is bekleed met een mooi landschap met dieren en planten die niet bestaan. Als ik doorloop kom ik bij een trap die elke keer met drie treden daalt. De leuning heeft mooie krullende figuren net als de ring. Ik kom aan het einde van de trap en loop door een nog donkerdere gang dan die van net. Aan het einde van de donkere gang kom ik bij een deur. De deur is versiert met hele felle kleuren en bloemen. Ik open hem en zie een aantal meters verderop nog een deur alleen daar komen lichtstralen onder uit. Het licht flikkerde en ik vraag me af wat het is. De zenuwen overtreffen alles, met aardig wat aarzeling loop ik verder. Ik vertrouw niks. Eerst een ring waar je figuurtjes op kan draaien, dan een oud bos met een oud villa erin wat bijna omvalt en al loop je naar binnen dan kom je in super moderne gang waar je bijna niks kan zien, en dan ook nog eng flikkerend licht achter een onbetrouwbare deur! Het moet niet gekker worden!! Als ik aarzelend bij de deur kom kijk ik ernaar en lees ik zachtjes in mezelf de tekst aandachtig die erop staat:

Invloed

"Jij bent onder invloed,

Je bent jezelf niet meer.

Ik zie wat het met je doet,

Dat doet mij zeer.

Jij bent onder invloed,

Het is zo dom.

Je bent dit niet waard,

Waarom, waarom?"

Ik snap deze tekst niet. Ik open de deur met de tekst en kom in een prachtige zaal met muren van boeken om mij heen. Er staat een trap aan de zijkant en er liggen oude boeken op tafels die eromheen staan. In het midden van de zaal staat een mooie standaard met mooi uitgekerfde figuren. Ik kijk om me heen en kan de achterkant van de zaal niet zien ik pak de ring weer in mijn hand en wacht af totdat hij wat doet. Er komt een klein vlammetje uit een van de rondjes en ik kan het kaarsje wat naast me hangt aansteken en zo volg ik het rijtje met kaarsjes en steek ze aan. Het dak van de zaal is verschrikkelijk hoog en de muren met boeken lijkt niet te stoppen zo hoog. Ik loop naar de standaard in het midden en bewonder het. Op de standaard ligt een boek, het is gesloten met een slot en ik vraag me af hoe ik het kan openen. Midden in het boek is de vorm van een ring gemaakt. Ik stop de ring in het rondje en het boek opent! Met grote ogen zit ik te kijken hoe het boek zich opent. De kaft gaat uit zichzelf open! Ik hoef er niks voor te doen! Als het boek zich heeft geopend ligt er een blaadje in. Ik kijk naar de titel en er staat 'Aquerel' (uitspraak : Ekuarel). Het is een muziekstuk, maar de noten staan overal verspreid over het gehele papier. "Wat moet ik doen? Wat moet ik hier sowieso doen? Er is geen deur meer of raam." Onrustig kijk ik om me heen en er is niks waar ik heen kan. Ik loop verder rond in de kamer en zie dat er ook nog een tafel in het midden staat. Ik kijk naar de tafel en zien dat er een vaas opstaat met een prachtige donker paarse (bijna zwart) roos erin. Bewonderend pak ik de roos uit de vaas en prik me aan een van de doorns die erop zijn gegroeid en er komt een druppeltje bloed op de roos. Opeens veranderd de prachtige paarse kleur in een diepe rood, het is de kleur geworden van mijn bloed. Geschrokken laat ik de roos vallen op de tafel. Blaadje voor blaadje wordt de roos rood. Ik ren naar een van de kaarsen en schraap een beetje wit kaarsvet los, ik ren terug naar de roos op de tafel en strooi het kleine beetje kaarsvet over de roos. De roos veranderd nu weer in een andere kleur : Wit! "Dit is niet normaal!! Dit is sowieso een trucje ofzo dit kan niet echt zijn!!" Ik loop terug naar de standaard en richt mijn blik weer op het stuk muziek. "Er moet een manier zijn om die muzieknoten op zijn plek te krijgen! Die roos kon ook veranderen dus kan dit ook veranderen op de een of andere manier. Muzieknoten ga op je plaats!!" Begin ik te roepen naar het muziekblad. Als ik weer kijk naar de standaard zie ik rechts in de hoek een trompetje bewegen. Het trompetje lijkt wel lucht te blazen. "Misschien moet ik wel blazen!" Dus ik begin naar het muziekblad te blazen, en de muzieknoten zweven naar hun plek! Er ontstaat een muziekstuk. Bovenin het muziekblad staat degene die het geschreven heeft 'You will found out who I am' wat een rare naam! Naast me hoor ik allemaal snaren kraken. Ik draai me om en zie dat er allemaal muziekinstrumenten tevoorschijn komen. Violen, Gitaren, Piano's, Cello's, Klarinetten, Trompetten en nog veel meer. Ik loop op een van de violen af en loop terug naar de standaard met het muziekblad. Ik leg de viool op mijn schouder en begin de spelen... Het stuk klinkt erg mysterieus en toch heel erg mooi. De strijkstok glijdt langzaam over de precieuze zilveren snaren. Als ik de laatste noot heb gespeeld veranderd de laatste noot in een prachtige sleutel. De sleutel is verfraait met mooie krullende figuren. Door de boekenkast heen komt een hoge deur tevoorschijn. Met open mond sta ik te kijken hoe de deur zich ontwikkeld. Er ontstaat een prachtig ingekerfde boom op de deur met een hele wereld ervoor. Het kleine ingekerfde elfje op de deur vliegt op de deur in het rond, ze vliegt naar de deurknop en wijst naar het sleutelgat. Ik doe het boek dicht met het muziekstuk erin en pak de ring. Dan loop ik snel naar de deur en doe voorzichtig de sleutel in het sleutelgat :"Klik!" De deur is geopend en doe de deur beetje bij beetje open. Even schuif ik mijn arm voor mijn ogen om een fel licht tegen te gaan, maar al gouw is dat over. Het is zelfs donker! Verwonderd sta ik te kijken naar de bijzondere wereld waar ik op het moment tegenover sta. Aarzelend zet ik een stap in het blauwe gras. Als ik verder loop moet ik een trapje aflopen die gevormd is van prachtige stenen begroeid met groen mos. Achter me zie ik alleen nog maar een deur en voor de rest niks het huis is verdwenen. Eigenlijk wil ik terug lopen, maar mijn bewondering en nieuwsgierigheid voor de wereld is te sterk en loop ik verder het trapje af. Ik loop verder en ga door een poort heen. Als ik voor me kijk kom ik in een prachtig gebied, er vliegen elfjes en vissen en kwallen die in de lucht 'zwemmen' er lopen ook hele schattige trolletjes rond die met modder aan het gooien zijn naar elkaar. De grond onder mijn voeten veranderd de hele tijd in een prachtige regenboog kleur. Overal waar ik een stap zet komt een mooi lichtringetje omheen. Zodra de bijzondere wezens mij zien verstoppen ze zich gelijk. Nieuwsgierige oogjes zie ik achter de stenen vandaan komen. Heel voorzichtig loop ik naar de steen waar een van de elfjes zich verstopte. Ik steek mijn vinger uit om te laten zien dat ik ze geen pijn ga doen. Het elfje steekt haar kleine armpje uit en pakt mijn vingertop met haar kleine handjes. "Heey, klein meisje. Weet jij misschien wat ik met deze ring moet doen?" Ik pak de ring van mijn vinger en laat het aan haar zien. Het meisje kijkt met prachtige mooie grote blauwe ogen naar me. Het maanlicht schijnt in haar zeeblauwe ogen. Het meisje lijkt wel tegen me te praten maar ik versta er niks van. Ze piept een beetje, waarschijnlijk is dat de taal die zij spreken. Aandachtig kijk ik en luister in naar haar. Ze zit een beetje met haar armen te wijzen en lijkt wel in de war te zijn of gestrest. Ik weet niet wat ze bedoeld. Voorzichtig komen ook nog allemaal andere wezentjes tevoorschijn. Ze gaan om me heen vliegen of zitten. Nieuwsgierig gaan de trolletjes mijn jasje onderzoeken. Het elfje lijkt wel met de trolletjes te communiceren, volgens mij geeft ze hen opdrachten! Ik voel dat mijn rug wordt opgetild en ze dragen me mee. Als we bij een soort hol aankomen nemen ze me mee naar binnen en zie ik een hele 'zaal' met allemaal bijzondere figuren. Ze zetten me neer en tegenover mij zit een trol op een geheven stoel. Hij loopt naar me toe en gaat voor me staan. "Welk land? Welke taal?" Begint hij met een beetje opdringerige stem. "Ik kom uit een andere wereld dan die van jullie waar ze niet geloven in trollen en elven en vissen die in de lucht zwemmen." Antwoord ik. "Hoe kom je hier??" "Ik heb een ring gevonden in het bos en ik heb het toen meegenomen. Waar ben ik?!" Beantwoord ik de vraag bezorgd. De 'hoofdtrol' kijkt meteen op en gaat gelijk met een aantal andere wezentjes fluisteren. Af en toe hoor ik een zinnetje van de grootste trol komen "Zij is het! Dat is het 'iets' waar we altijd al op hebben gewacht!" Hoor ik de trollen kibbelen. Met verbaasde ogen kijk ik naar het groepje wezentjes. In mezelf zit ik te denken :"Waar hebben ze het over?? Ben ik het 'iets'? Hebben ze altijd op mij gewacht??" De trol draait zich weer om en kijkt naar me. Alle gezichten van de wezens richten op mij. En allemaal beginnen ze diep te buigen. "Mevrouw, u bent in Aquerel. U bent in de wereld waar niks onmogelijk is! Had u dat nog niet door?" Antwoord de trol. "En wat moet ik hier?" Vraag ik onrustig. "U moet ons redden van koningin Enya! Koningin Cyrene heeft jou geroepen om ons te bevrijden!!" Ik raak helemaal in de war van wat de trol mij net heeft verteld en ik moet even alles filteren om het te begrijpen. "Wie zijn Enya en Cyrene??" "Enya is de slechte koningin van ons land. Zij laat iedereen werken voor haar, we zijn slaven. Ze denkt dat zij de leider is van Aquerel, maar dat is ze niet. Ze heeft grote legers en als we weg proberen te gaan worden we geslagen of soms zelfs gedood. Elk jaar komen soldaten om een aantal van ons weg te nemen." De trol ziet er verdrietig uit en kijkt naar zijn harige voeten. "Oh, dat is wel erg. Maar wat moet ik doen dan om jullie te bevrijden?" "Jij moet..." En het is stil. Alle wezens kijken bang weg. "Jij moet... het Yllerion monster doden." "Nee! Ik ga niks doden. Ik ben hier nog maar net en ik weet niet hoe ik terug kan! Nee, maar ik moet nu echt terug naar mijn eigen wereld misschien kom ik nog wel een keer." Ik sta op en probeer weg te lopen maar de trol houdt me vast aan mijn broek. "Alstublieft? Alleen zo kan u ons bestaan redden! Dit is alles wat er nog van ons over is." Alle wezentjes kijken me aan. "U moet naar de Componist." Verteld de trol die nog steeds mijn broek vast heeft. "Wie is de 'Componist'?" "Hij is waarschijnlijk bij de oude boerderij. Hij kan jou helpen!" "Sorry jongens, ik moet nu naar huis." Zeg ik haastig. "Nee mevrouw alstublieft?? Wilt u ons helpen?? Alstublieft, bevrijd ons." De trol kijkt me met grote ogen aan en houdt me nog steeds vast aan mijn broek. "Ik denk er nog even over na. Ik ben niet bereid om iets te doden. Dat heb ik nog nooit gedaan in mijn leven. Ik heb zelfs nooit iemand pijn gedaan, ook al doen anderen mij wel heel veel pijn." Mijn gezicht betrekt en de trol zorgt dat ik door mijn knieën zak. En hij legt zijn handje op mijn schouder die vier keer groter is dan zijn hand. "Stil maar, er zullen een aantal wachters met je mee gaan naar je eigen wereld van ons. Hé! Jongens kom jullie beurt!" En er komen een aantal schattige trolletjes uit het hol. "Nee joh, dat is niet nodig dat zij met me mee gaan." Zeg ik vriendelijk en dankbaar. "Nee, wij willen niet dat u iets overkomen!" En de trolletjes lopen achter me aan. "Je moet daar naar links, en dan kom je bij de deur waar u vandaan kwam." "Dank u meneer trol. Ik... Ik kijk nog even wanneer ik terug kom. Maar ik kom nog wel! Geen zorgen. Tot de volgende keer!" Ik zwaai naar hem en loop naar de deur die hij me aangewezen heeft. Ik open de deur en de kleine trolletjes aarzelen een beetje. "Geen zorgen, ik ben bij jullie. Samen lopen we de deur wel door." En ik zet samen met de trollen een voet over de drempel van de deur en draai aan een van de rondjes van de ring. Er komt een kring met fel licht op ons af, als de kring voor ons staat zetten we tegelijk er een stap in en is het gelijk donker. Ik voel een paar handjes aan mijn broek geklemd. Ik doe de deurklink die ik voelde open en kom in mijn kamer. De trolletjes laten los en lopen met open mond mijn kamer binnen. "Jongens, kom eens hier. Ik moet wat afspreken met jullie. Mijn moeder is hier beneden, zorg dat je uit het zicht blijft alsjeblieft. En mijn vader die ligt in het ziekenhuis hij is erg ziek en..." De tranen branden weer in mijn ogen en de trolletjes komen naast me zitten, een voor een voel ik de handjes over mijn rug heen aaien. "Dank je wel,... hoe heten jullie eigenlijk?" "Ik ben Tim!" Begint een van de trollen. En de rest volgt. "En ik ben Liam!" "Aangenaam kennis te maken ik ben Kees." "Fijn u te ontmoeten ik ben Job." En de laatste is aan de beurt en zegt :"Mevrouw ik ben Milan." De trollen kijken me schattig aan en luisteren aandachtig. "Leuk jullie alle te kennen! Maar weer even terug, ik heb sinds vandaag een relatie en hij heet Mitchel. Ik ga jullie aan hem laten zien en doe dan alsjeblieft niet te raar of verdacht hij weet nog helemaal niks van de ring en van Aquerel enzo. Dus doe me alsjeblieft een lol en doe normaal." En ik lach naar ze. Het is avond en ik pak een boterham om te eten. Mijn moeder zit in de huiskamer en stilletjes loop ik terug de trap op. "Heey lieverd, waar was je?" Hoor ik haar zeggen. "Heey mam, ik was de hele tijd op mijn kamer." "Maar toen ik binnenkwam was je niet in je kamer." "Oh ehm, ik was in mijn kleerkast." Zeg ik zenuwachtig. "Oké raar, weltrusten en tot morgen, hé!" Mijn moeder komt een kus geven en lacht, daarna laat ze me gaan."Pfiew, dat ging maar net!" Zit ik in mezelf te denken. Als ik in mijn kamer binnen kom zie ik de trolletjes geduldig voor de deur zitten op een rijtje. "Oké jongens, ik maak even een bed voor jullie klaar. Vannacht mogen jullie in mijn kamer slapen en morgen maak ik wel een bed in mijn kleerkast." Dankbaar zitten ze me aan te staren en kijken hoe ik de dekens voor ze klaar leg. "Mevrouw dat doen wij wel! Gaat u maar zitten." Als ze de dekens heb neergelegd zeggen ze :"Dank u wel mevrouw voor het pakken van de dekens! Slaap lekker mevrouw!" Wensen de trollen mij in koor toe. In mezelf moet ik een beetje lachen over hoe ze tegen me praten. "Weltrusten Jewel. Dit was een lange dag! Weltrusten Mitchel, I love you! .... Weltrusten....papa. Hoe zou het met hem gaan? We hebben niks meer van hem gehoord. Waarom?" Langzaam rolt er weer een traan over mijn wang. Ik kijk naast me en ik zie de trolletjes op de grond lekker snurken. Door mijn tranen heen over mijn vader glipt er toch een glimlach doorheen.

Vooruitblik hoofdstuk 'What to do?!' :

Gaat Jewel de vraag van de trol voltooien of toch niet? Nu ze niks meer van haar vader heeft gehoord, gaat het wel goed met hem? En morgen weer naar school, waar moeten de trollen heen?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hallo lieve lezers!! Het heeft even een tijdje geduurd voordat ik weer wat schreef, maaarr ik ben eindelijk klaar met Aquerel! Ik ga weer snel verder met 'What to do?' Oja, even als hulpmiddel.... De schuine letters betekenen dat iemand wat DENKT. Misschien is dat al opgevallen maar voor anderen misschien niet. Stem alsjeblieft op mijn boek! (niet eigendunkerig bedoeld xD) Ik hoop volgende week het volgende deel te publiceren!!

Liefs FatedToLoveYou14 xxx!!