Get Caught By A Dream

A friendship? What's that?

2 weken later, 2 Oktober 2014.

(06:20) Het gordijn waait een beetje heen en weer en de wind blaast een beetje naar binnen. Kijkend door mijn raam zit ik te denken. Denkend aan alle dingen die gebeuren en gebeurt zijn, of ze wel kloppen of het echt waar is. Gisteren heb ik voor het laatst met Mitchel afgesproken. Elke keer als ik aan hem denk voelt het alsof hij verliefd op me is. Ik weet het niet zeker maar misschien is hij dat ook wel. Ik stap van mijn bed af en loop naar het raam. Op school, weer die stomme kapstokken. "Ze trokken mij eergisteren tegen de kapstokken aan en lieten mij daar hangen. Ik denk dat ik daar zo'n 2 à 3 uur heb gehangen. Helemaal buiten de school waren die kapstokken waar helemaal niemand kwam. Ik schreeuwde en schreeuwde maar er kwam geen hulp. Op een gegeven moment keek ik op mijn telefoon en het bleek dat het al 16:15 was. De school was gesloten en mijn keel kon niet meer. Het gevoel in mijn benen verdween en ik kon geen stap meer zetten al zou ik gered worden. Ik had mijn moeder ge-sms't dat ik naar Emma was. De tuinman die altijd de tuinen na komt kijken zag mij hangen en klom over het hek om mij te redden. Ik was volkomen in shock. Er waaide een ijzige wind en had geen jas aan. De groep had mijn jas kapot gemaakt en in de sloot gegooid. De tuinman was erg aardig en stelde aan mij voor of ik met hem wou meerijden. Ja, ik weet het. Zo'n iemand kan je niet zomaar vertrouwen, maar ik had geen keus mijn benen waren verlamd en mijn jas was weg. Dus hij pakte me bij mijn armen en ik besloot met hem mee te rijden en hij bracht me thuis. In de auto kon ik ondertussen bijkomen van de verlamde mij. Toen Mitchel mij zag vallen toen ik de deur open deed van de auto, rende hij naar mij toe en gaf een knuffel. Hij bedankte de tuinman hartelijk en hij pakte mij op in zijn gespierde armen en bracht me naar de achterdeur. Toen we binnen kwamen stelde hij zich voor aan mijn moeder (mijn vader was weg) en bracht me naar mijn bed. Eenmaal op mijn bed ging hij naast me zitten en vroeg me wat er gebeurd was, hij pakte mijn hand en ik vertelde het hele verhaal. Toen hij mijn hand vasthield en ik het hem vertelde over het gezeur op school voelde ik dat hij mijn hand steeds steviger vast hield. Ik voelde allemaal rare tintelingen toen hij mijn hand zo vast hield. Het voelde zo liefdevol, ik denk dat ik hem leuk vind. Hij doet gewoon zo aardig en lief en het lijkt net alsof hij heel erg om me geeft. Stiekem hoop ik dat hij mij ook leuk vind. Ik kan gewoon niet meer stoppen met over hem denken! Maar ik moet naar school. Vandaag zal de groep van Sven en Zoë ook wel weer op school zijn. Ik pak mijn tas en doe daar de boeken in die ik voor deze dag nodig heb. Als ik naar beneden loop zie ik dat mijn vader aan de tafel zit te ontbijten. "Oké, dit is mijn plan. Ik loop snel verder naar beneden en pak snel een boterham en zorg dat ik alleen maar 'Hallo' hoef te zeggen." Dus ik loop snel de trap af en loop naar de kast met de boterhammen. Mijn vader zegt niks en negeert me. Als ik de trap weer op loop, pak ik mijn schoenen en loop naar buiten. Als ik mijn fiets pak zet ik mijn rugtas erop en loop de stoep op. Ik kijk nog even naar het huis waar Mitchel woont en fiets weg. Op school aangekomen zie ik inderdaad de groep van Sven en Zoë lopen. Ik geef ze geen ene kik en loop naar kapstokken in het gebouw. Als de bel gaat loop ik naar het lokaal waar ik moet zijn en ga daar naast Emma zitten en ik zeg niks. "Heey Jew." begint ze. "Heey Emma, hoe gaat het?" "Goed hoor, en met jou?" Antwoord ze vriendelijk. "Ja, met mij gaat het ook goed hoor. Nouja, mwa, weet je wat je voelt al ben je verliefd?" Vraag ik nieuwsgierig. "Jewel? Ben jij verliefd??" En ze knipoogt naar me. "Het voelt alsof je in de wolken bent. En je voelt ook allemaal kriebels, lijkt het. En je moet de hele tijd aan diegene denken." "Oké, nu weet ik zeker dat ik verliefd ben. Ik moet de hele tijd aan hem denken en ik voel tintelingen. En het lijkt ook net alsof ik van de wereld ben al is hij bij me en al hoor ik zijn stem"' Zit ik in mezelf te bedenken. "Dank je voor het advies Emma."

POV Emma

Als de les afgelopen is zeg ik tegen Jewel dat ik naar de leraar moet gaan. Dus in de tussentijd dat ik terug loop naar het lokaal hoor ik iemand spreken. Zelf heb ik geen idee wie het is, dus ga ik achter een muur staan en kijk toe. "Zo het is al een tijdje geleden dat we je mee hebben genomen dus we dachten het wordt maar weer eens tijd." Op een gemene slinkse manier hoor en zie ik Sven praten tegen Jewel! Hij pakt haar bij haar kraag en nemen haar mee naar buiten. Als Jewel probeert om te kijken merk ik dat ze me gezien heeft! "Wat gaan ze doen??" Jewel kijkt me met een angstige blik aan en het lijkt net alsof ze een boodschap wil overbrengen. Ik negeer het en als ze naar buiten zijn gegaan sluip ik er zachtjes achteraan.