Get Caught By A Dream

The Ring

3 Oktober, (08:43)

Beetje bij beetje open ik mijn ogen en zie dat ik niet thuis ben. Ik kijk om me heen en ik zie dat ik op een bed lig met een zwarte deken. Het kussen ruikt een beetje naar aftershave en ik kan me bijna niks meer herinneren van gisteren. Ik weet alleen nog dat Mitchel mij mee heeft genomen naar zijn huis en dat hij gezegd had dat hij me terug zou brengen. Voorzichtig buig ik mijn hoofd en zie Mitchel naast me zitten op een stoel. Hij is in slaap gevallen en is toen waarschijnlijk vergeten om mij terug naar huis te brengen. Ik voel aan mijn voorhoofd en voel dat er op de plek waar ik op ben gevallen dat er een pleister op zit. Als ik mijn gezicht terug keer naar de plek waar Mitchel zit moet ik glimlachen. "Hij is echt leuk in zijn slaap. En cute." Terwijl ik dat denk voel ik allemaal tintelingen in mezelf. Ik blijf maar naar hem kijken en ik kan gewoon niet stoppen met staren. Hij is gewoon zo knap! En lief! Ik voel dat mijn voeten warm zijn en kijk ernaar. "Ik heb andere sokken aan dan gisteren. Ze zijn ook niet van mij." Naast me hoor ik een beetje gekreun en zie dat Mitchel wakker wordt. "Goedemorgen Mitch." Antwoord ik een beetje schor. "Heey Jewel. Hoe gaat het met je arm en met je hoofd?" Antwoord hij slaperig op mijn reactie. "Goed hoor, nou ja, mijn arm doet nog wel pijn. Maar de hoofdpijn die ik gisteren had is weg. Heel erg bedankt voor alles wat je voor me doet." "Ajoh, geen probleem ik doe het graag! Ik ben blij dat je je al beter voelt." Ik probeer op te staan en val bijna van het bed af. Mitchel grijpt me bij mijn schouders en zet me voorzichtig terug op het bed. Heel langzaam komt hij dichterbij met zijn hoofd. Maar ik geef hem snel een knuffel. Ik ben te zenuwachtig om dát te doen. Hij kijkt op en slaat zijn armen om mij heen. Ik sluit mijn ogen en krijg het warm.

POV Mitchel

"Schrok ze van wat ik deed? Dat wil ik niet, zometeen vindt ze me daardoor raar ofzo. Gelukkig gaf ze een knuffel. Want misschien was het inderdaad niet zo'n goed idee. Ik wil eerst mijn gevoelens aan haar vertellen. Maar het ging zowat vanzelf toen ik dichterbij kwam met mijn hoofd. Het was denk ik echt heel raar voor d'r." "Weet je Jewel, ik ehmm..." Even blijft het stil maar ik moét iets antwoorden nu. Vragend kijkt ze me aan met haar diep blauwe ogen. "Ik... Ik moet wat opbiechten. En ik weet niet of je er blij mee wordt maar... ehmm." Opnieuw valt er een stilte. Het lijkt dat Jewel ziet dat ik het warm begin te krijgen en zegt :"Geeft niet, zeg het zo maar. Zou je naar mijn school willen bellen dat ik ziek ben?" "Oh, ja hoor." Ik loop naar beneden en ik weet niet wat ik moet zeggen. Er gaat zoveel door mijn hoofd heen. Als ik gebeld heb kom ik weer terug en ga weer naast Jewel zitten. Ik probeer mijn zenuwen te bedwingen en begin weer met praten :"Jewel, de eerste dag dat we elkaar ontmoette was voor jou vast een hele overgang. Ik weet niet hoe je erover dacht maar... Ik heb gevoelens voor je, sinds een paar dagen voordat we elkaar ontmoette voor het eerst." Met grote ogen kijkt ze me aan. Ze blijft me even aankijken en er verschijnt een glimlach op haar gezicht. Terwijl ik hier helemaal af zit te branden van de zenuwen. "Mitchel, ik heb dat ook voor jou. Ik wist niet zeker of jij dat voor mij had en vond het heel moeilijk om het voor me te houden." Ik kijk haar diep in de ogen aan en weet niet wat uit te brengen. Ze probeert weer op te staan en dit keer lukt het aardig. Waarschijnlijk kwam het net doordat ze op haar gewonde arm leunde. Als ze staat ga ik voor haar staan en ga ik door mijn knieën. "Jewel?" Vraag ik voor de grap als een echte heer. "Ja, wat is er?" Antwoord ze terug als een rijke dame. "Wil je een relatie met mij beginnen?" Zeg ik nu serieus. Even is het stil en gaat zij ook door haar knieën. Ze legt haar warme hand op mijn schouder en lijkt de pijn van haar arm even vergeten te zijn. Ze begint en zegt :"Natuurlijk wil ik met jou een relatie! Je bent de liefste gast die ik ooit heb ontmoet, Mitch!" Zegt ze aardig en geeft me een dikke knuffel. Even kijk ik naar de muur die voor me staat en sluit mijn ogen. Ik neem haar nog wat beter in mijn armen en mijn hart gaat tekeer. Ik begin het warm te krijgen en weet even niet wat er door me heen gaat. Een soort 'liefdevrede' gevoel. "Ze voelde dus hetzelfde als ik! She is the best!"