Hayattan mektuplar

Karmaşık

Hiçliğin ortasında karalanlık bir ormandayım tek başımayım o kadar ıssızki o kadar karanlık oluyor bazen korkuyorum birinin beni kurtarması için dua ediyorum hem küfrediyorum . Yoruldum artık ve içimden hiç bir şey gelmiyor . Yaş 35 yolun yarısı eder diyorlardı ya benim için 21imde yol bitti . Mesela birini seviyorsun deli dolu öyle şeyki bu ateşte yanıyorken serinlemek gibi ama o bunu hiç bir zaman anlamıyor . Anlamaya çalıyorsun dinliyorsun empati yapıyorsun ama elle tutulur bir şey yok. Düşünüyorumda biz ne zaman bu kadar körleştik . İnsanlara bir şeyler hissetmekten korkar olduk ahh dünya çok zalimsin ama umutta veriyorsun .