Hayattan mektuplar

Kırıklıkların arkasındaki yansıma

Hayattan her gün ders alıyorum aslında insanların bakışlarından gülümsemesindeki dudak hareketinden
Ama kendimi anlamıyorum sanki legolardan yapılmış bir kulede dünya ve ben kendimi nereye koycağımı bilemiyorum
Düşünüp düşünüp odanda volta atıyorum
Kendimi öldürecekmiş gibi davranıyorum elimdeki hançeri ruhuma çıkartıp çıkartıp geri saplıyorum.
Çok mu para gerekiyor yoksa çok mu başarılı olmak . Yada mutlu olmak için çok mu kız arkdaşın. Tamda gece 4 sularında aklıma gelen buydu. Elle tutulur bir şey yapabilirmiyim diye düşündüm düşündüm ...
Elime gitarı aldım . Gözlerimi kapattım başladım çalmaya hem çalıyorum hem ağlıyorum ...
Bu müziği kelimeye dökmeye dökmeye başladım
'Gelemez artık
O kayış dağında
Hayallerim ortasında zindanında
Hep sol yanımda demiştim
Hep kolumda sevmiştim
Ama olmuyo yeri dolmuyor
Bu kez geçmiyor

İki yaka bir araya gelmez
Ben gelirim demiştin
Biraz acı verdi gelmen
Ben demiştim

Ah
Bu aşk ölümsüz olcaktı
Yaralarını hep sarcaktım
Güneşim doğacaktı
Ayım parlardı
Bu kez sonlandım
Durmadan kaçardım
Dünyam birden karardı
Sen mutlu bir kadındın
Ben sorunlu bir adamdım
Sen mutlu bir kadındın
Ben sorunlu adamdım

İki yaka bir araya gelmez
Ben gelirim demiştin
Biraz acı verdi gelmen
Ben demiştim

Sen mutlu bir kadındın
Ben sorunlu adamdım
Sen mutlu bir kadındın
Ben tetiği bıraktım'

Aslında sorunum şan şöhret para değilde aşkmış . Kırıklıkların arkasındaki yansımaymış aşk...