Tempolu sınav çalışmalarımızdan dolayı okul on ikinci sınıflara güzel bir gezi ayarlamıştı. Jeju adasına gidiyorduk. Biraz deniz havası gerçekten hepimize iyi gelirdi.
Eğlenceli bir yolculuk olmuştu. Kore'nin en popüler kpop gruplarından şarkılar dinlemiş, danslarla eşlik etmiştik.
Kafamı derslerden kaldırmadığım için daha Jeju'ya varmadan bu araba yolculuğu bile rahatlamamı sağlamıştı.
Varır varmaz hemen yemek yemek için oturmuştuk bir restorana. Buraya gelip balık yemeden gitmek olmazdı.
Kalamarlı karışık pilavım geldiğinde gözlerim açılmıştı resmen.
"Yemeği görünce bir kendine geldin sanki he ?"
Kola şişemi eline almış Jeongine baktım.
"Yol acıktırdı sanırım."
Açacakla kolamı açtıktan sonra önüme geri koydu.
"Teşekkür ederimm."
"Ne demek görevimiz."
Kıkırdayıp yemeğimi yemeğe başladım. Yemek yeme işlemimiz bittikten sonra herkes serbest bir şekilde gezmeye başladı. Jeongin'le ben de deniz kenarına ilerledik.
"Giymişsin yine kelebekli elbiseni."
Eteğimi tutarak etrafımda döndüm. Bu halime şirince gülümsedi Jeongin.
Eğilip deniz suyundan sıçrattım. Jeongin hemen kaçmaya çalışırken peşinden koşup sıçratmaya devam ettim.
Ben durmayınca Jeongin ellerimi havada tuttu. Aşırı yakın oluşumuz duygularımın açığa çıkmasına sebep olmuştu. Nefesimi tutup öylece gözlerine baktım. Benim aksime o, hâlâ gülüyordu.
"Demek ki durman için elini tutmak lazım."
Sol elimi bırakmadan yan tarafıma geçip yürümeye başladı. Gözlerim birleşik ellerimizde takılı kaldı. Bulunduğumuz ortamın da etkisiyle el ele tutuşarak yürümek midemde kelebeklerin uçmasına neden olmuştu. Keşke hiç ayrılmasa bu ellerimiz..
Kendine gelmelisin Kim Mishil. Lütfen kendine gel.
Jeongin ellerimizi sallamaya başladı. Bir yandan da şarkı mırıldanıyordu. Ben de kendime gelmiştim. Söylediği şarkıya ayak uydurarak aynı onun gibi ellerimizi sallamaya başladım.
Az öncenin aksine Jeongin sessizleşmişti. Sanki bir şey söylemek istiyor gibiydi.
"Jeong, bir sorun mu var ?"
Eliyle saçlarını karıştırdı.
"Ya aslında sorun diyemem.."
"E o zaman ne oldu ?"
"Hani sizin sınıfta Jiyeon var ya..."
"Evet var ne olmuş ona ?"
"Sanırım.. şey.. ben ona karşı bir şeyler hissediyorum."
Duyduğum cümle kafamda arka arkaya yankılanmıştı. Birden dolan gözlerimin akmaması için kendimi sıkıyordum. Nefes alamıyormuşum gibi hissetmem normal miydi ?
Bir gün böyle bir şeyin olacağını biliyordum. Ama bu kadar yakın bir zamanda olmamalıydı.
Düşüncelerimi tam şuan silmem gerekiyordu. Bir şeyler anlamamalıydı Jeongin.
"Ah öyle mi ? Bu zamana kadar hiç hissettirmedin."
"Ya aslında sana en baştan söyleyecektim ama emin olmayı bekledim."
"Anladım. Senin için ne yapabilirim ? Onunla konuşayım mı ?"
Hızla kafasını salladı sağa sola.
"Sen gider konuşursan özgüvensiz biri gibi gözükürüm. Sen sadece sevdiği biri var mı diye öğrensen ?"
"O-olur öğrenirim."
Sesimin titremesine engel olamamıştım. Zaten 'biz' olabileceğimize umudum yoktu. Ama şuan birinden hoşlanabilecek olma ihtimalini hiç düşünmemiştim. Korkmuştum belkide düşünmeye. Zaten korktuğum da başıma gelmişti.
"Bak, Jiyeon filenin orada bizim sınıfla sizin sınıf maç yapıyor sanırım. Sen de git yanlarına, ben lavobaya kadar gidip geleceğim."
Jeongin ayağa kalkıp beni de kaldırdı. Kocaman gülümserken yanağımdan öpüp geri çekildi.
"Sen bir tanesin Mishil."
Bir tane falan değilim. En yakın arkadaşından hoşlanan acınası bir kızım sadece.
Zorla gülümsedim. O yanımdan ayrılırken ben de arka tarafa doğru yürümeye başladım.
Sevdiğinin gözlerinin önünde başkasından hoşlanması ne kadar acıymış. Büyüdükçe acıların da büyüyormuş demek ki. Keşke tekrardan çocuk olsaydım. Çikolatanı benimle paylaşmadığın için oturup saatlerce ağlasaydım. Pembe peluşumu aldın diye seni yorulana kadar kovalasaydım. O günleri özleyeceğim aklıma hiç gelmezdi. Büyüyorsun Kim Mishil ve büyürken daha çok mücadele etmen gerektiğini unutmamalısın.
---
✨ Bölüm sonu. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Sizi seviyoruum ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
