SOĞUK İNTİKAM

BÖLÜM 6.3 : AİLE

Alasın annesinin tüm bu rahatsızlıklarının temel kaynağı yoğun stres, ağır ve kirli ortamlarda çalışma koşullarından kaynaklanıyordu. İnsan metabolizmasının kaldirabileceği yükten daha fazlasını taşımak zorunda kalışı onu bedenen yıpratmış ve bu hastalığı sinsice sanki bir yaz yağmuru gibi yanında getirmişti. Lakin yaz yağmuruna benzetmek hayli hayıflanıcı bir durum olacak ki buna, yapraklarını tüm güzelliğini toprağa karıştıran sonbahara benzetmek daha doğru olurdu. Fakat onlar için umut, yaşamaktı ve asla umutlarını yitirmeyeceklerdi. Her engelli atlattıkları gibi bunu da geçeceklerini sonbaharın bitip tekrardan, güneşin tabiatın tüm yeşermişlerine bir kat daha renk verdiği gibi umutlarının tekrardan yeşereceğini inanıyorlardı.

Hastane ile ev arası yarım saat süren yolculuk annesi için iki saat gibi gelmiş yol boyunca Alas'a kimin bakacağını Necat'ın bu zor zamanda ne gibi bir süreçten geçeceğini gördüğü ilk zorlukta pes mi edeceği yoksa dediği gibi hayata tüm gücüyle sarılıp onların yanında durabilecek mi ve buna benzer onlarca kaygıyla otobüsten inebilmişti.

Alas'ın bu durumu öğrenmek hakkıydı ancak hazır değil ve annesi bu durumu açıklayacak olsa nasıl anlatacağının arafında kalmıştı.

Zaman hızla geçmiş ve tedavinin yarısına gelinmişti. Bir test daha yaptırıldıktan sonra doktor odasında ağırlamış ve büyük soğukkanlılıkla söze başlamıştı.

" önceleri size hastalığını eksik anlatıyordum. Çünkü bir cerrah olarak hastalarımda gördüğüm; Bu tür durumlarda hastalığa teslim oluyor yenebilecek miyim, ailem ne olacak gibi sorularla kendilerini harap ediyorlar. Ama artık açık konuşmam gerek. Tüm testler araştırmalar yapıldı ve olumlu bir sonuca rastlayamadık. Tedavinin sonuç vereceğine inanmıyorum. Sizde bunu kabullenmelisiniz"

Diyerek sözünü bitirdi. Birkaç ay sonra Alas'ın annesi gözlerini hayata kapadı.