Kahit 'Di Mo Alam [COMPLETED]

CHAPTER 18

Tyler Moreno

When I was younger, whenever the year ends, I thought the year is new. Everything is fresh, everyone are changed.
And every new year, I was happy.

However, that idea cautiously revised. As I grew up, I notice a certain event were I woke up and perceive every single thing doesn't really change. If we talk about the year, yes it is changed. But the people are still the same. I started to understand a particular 12:00 is just an ordinary time and day.

Probably I'm too young so as easy matter can make me happy. When you are small, your happiness as just that small.

At the moment I grew, I think of something extra pleasure in the world. It's wonderful compared to common experience to go through.

It's baffling as incredible. I'm junkie comes off as insane. Therefore, I found fondness is magnificent yet   agony. I determine tenderness can maim you too and give discomfort that leads the way till you sob.

Despite the bittersweet tale,  it cannot be denied this warmth utterly design in order to carry out alter in your existence. And possibly your whole year made it special at the present time. That 12:00 or every time in your day's no longer ordinary nonetheless marvelous.

Hayy. Ganito ang epekto sa'kin ni Louise. Nasabi ko ito sa isip ko habang nagmumuni-muni Dito sa window.
At Oo, bagong taon na.

Kanina kasama ko Sila Kevin at Louise sa roof deck Ng condominium na ito. Doon kami nag stay for countdown. Lahat Ng neighbors sa unit nasa labas din at nanonod Ng fireworks.

"Louise, naalala mo ba 'to?" Tanong ko Kay Louie.

"Ang alin? Itong manood Ng fireworks?" Paniniguro niyang tanong.

"Oo." Sagot ko habang Nasa kalagitnaan kami Ng pagsalubong sa bagong taon. Maingay kaya halos magbulungan kami. "Nakakamiss Noh Louie?"

"Oo nga. Bigla ko tuloy naalala Sila Marc, Andrei at Mj." May kalungkutan sa tono Niya.

Tumawa Ako Ng kaunti para mabasag yung drama. "Ako rin."

Mabilis din naputol ang usapan namin Kasi mas nag focus si Louie sa panonood Ng fireworks habang Ako pinapanood lang siya. Pero andun yung kailangan kong dumistansya Kasi nandito si Kevin. Magkatabi silang dalawa. Si Kevin naka-akbay Kay Louie at naka-relie Naman si Louise sa shoulder ni Kevin at dinadama Ang moment nila sa panonood Ng fireworks. Ang saya-saya nilang nagmamahalan. At Ako, umatras at nakatingin lang sa kanilang dalawa sa likuran nila. Doon ko na Naman naramdaman ang inggit at pagseselos na may kasamang sakit. Kung bitter lang Ako ay binato ko na Sila Dito sa harapan ko eh, but that's too childish. Nag panggap nalang Ako na okay ang lahat at Wala lang sa akin Ang nakikita ko kahit Ang totoo ay para akong nag durugong puso.

Pagkatapos Ng lahat ay bumaba kami Dito ni Louise sa open lawn, pero dahil napagod na kami kakatayo sa roof deck ay tinigil na namin Ang paglalakad at nagpunta sa playground. May swing Kasi Doon. At Doon kami umupo. At Ang Dami na namang alaala Ang bumalik. Ewan ko ba kung bakit parang sinasadya yata Ng tadhana na ibalik kami sa nakaraan.

Pagkaupo ay namayani na Naman nag katahimikan sa aming dalawa. Ang Sabi nila, 'Silence speaks a thousand words'. Madalas kasi mangyari to kapag magkasama kami ni Louie. Sasabihin ko sayo, mailap si Louie makipagusap sa'kin. Kung may powers lang Ako, gusto ko basahin kung ano nilalaman Ng thoughts ni Louie.

"Oo nga pala. Nabanggit ko Sila Andrei, Mj at Marc kanina, kamusta? May Balita ka ba sa kanila?" Pagsasalita ni Louie kaya nabasag Ang katahimikan namin.

"Guess what kung ano Ng status nila Ngayon." Pangsasabik Kong sbai Kay Louie. Napangiti Naman siya.

"Spill the tea." Excited niyang Sabi.