SARYA | Kitap oldu

1. Bölüm(Sarya)

Sarya, gözlerini açtı. Uykudan uyanıp güç bela gözlerini açmaya çalışırken etrafına bakındı.

Rüyasında gördüğü kendine ait genç odasında değilde anneannesinin evinde ona verilen kutu gibi odada ve tek kişilik eski kanepede olduğunu farkedince büyük bir hayal kırıklığı yaşayıp kanepeden kalktı.

Bu odada ona ait tek bir şey vardı. O da eski evlerinden getirdiği kitaplığıydı ve tabi kitaplığın içindekiler. Gözlerini kitaplığın içinde gezdirdi ve madalyalarına gözü takıldı. Çoğu spor dalında olan bu madalyalar maalesef artık hiçbir işe yaramıyordu. Hayatı spor üzerine kuruluydu ama şimdi başka bir yolculuğa çıkmak için hazırlanmıştı.

Bugün hayatını değiştirecek yolculuğunu yapacaktı ama hiç heyecanlı değildi. Zaten Sarya en son ne zaman heyecanlandığını bile hatırlamıyordu. Uzun zamandır kendini yaşıyor gibi hissetmiyordu.

Kahvaltı öncesi her zaman ki gibi odasında birkaç mekik çekip sporunu yaptı ve mutfağa geçti. Yer masasının ortada olduğunu ama üzerinde hiçbir şeyin olmadığını farketti. Buzdolabına doğru gittiğinde kendi kendine evde yiyecek bir şeyler vardır umarım diye söyleniyordu. Buzdolabını açtığında ise sadece margarin, salça ve peynir buldu.

"Ne bekliyordum ki?" diyip bir hışımla buzdolabını kapadı.Evde sessizlik hakimdi. Diğerlerinin nerede olduğu umurunda değildi ama gözleri kardeşini aradı, onu görmek istiyordu. Çünkü bugün onu son görüşüydü ve onu çok özleyecekti. Evin içinde kardeşini aramaya başladı: "Funda", "Funda"...

Cevap yoktu. Tam evin kapısına yönelip dışarıya çıkacakken arkasında bacaklarına dokunan birini hissetti. Arkasına döndüğünde kardeşinin kollarını açmış bir şekilde onu kucağına almasını beklediğini gördü.

"Gel buraya küçük yumurcak." dedi Sarya.

Kardeşi ise onun yüzüne elini götürüp üzgün gözlerle: "Gitme." dedi.

Küçük kardeşinin çaresizce bakan gözleri Sarya'nın gözlerini doldurmasına yetmişti. Ama gitmek zorundaydı daha fazla buradaki insanlara katlanamıyordu. Gidecek ve bir gün kardeşini almaya geri gelecekti. Kardeşinin kulağına yaklaşarak fısıldadı:

"Ablan seni almak için geri dönecek söz."

Daha fazla işi dramatikleştirmek istemediği için kardeşini yere bıraktı valizini alıp gitmek için hazırlandı. O sırada kapıda annesi belirdi. Hafif beyazlarla karışmış kumral saçları beslenmemekten oldukça sağlıksız duruyordu. Yüzü bembeyaz , gözleri cansız bakıyordu. Sarya annesinin bu halini görünce birden ona acıdı.

Annesi Sarya'ya tek bir söz etmeden sadece yanına gelip sıkıca sarıldı. Sarya bir an sarılıp sarılmama konusunda kararsız kalsada farkında olmadan karşılık verdiğini farketti. Daha sonra anneannesi, dedesi ve dayısı da geldi.Bir an olsun onları özleyeceğim diye düşündü ama sonra aklından bu düşünceyi hemen sildi. Burada kalsaydı ne olacaktı ki...

Babası öldüğünden beri anneannelerinin yanında oturuyordular ama hayatları zindan olmuştu. Sarya'yı okutmak istememiştiler. Dayısı biraz olsun destek çıkmasaydı liseyi bile okuyamayabilirdi.

Sporu sevdiği için kendini spora adamıştı ve Türkiye de çoğu spor dalında tanınıyordu. Ama anneannesine göre o bir yüz karasıydı.

Çünkü onlara göre Sarya açık saçık giyiniyordu, televizyonlarda kendini sergiliyordu ve onları rezil ediyordu.

İyi ki babası onun için zamanında belli bir miktarda para bırakmıştı çünkü şu ana kadar başına buyruk ne yaptıysa o para sayesindeydi yoksa Sarya şu an daha kötü bir halde olabilirdi. Babası hayatta olmasa bile Sarya için bıraktığı para neredeyse onun hayatını kurtarmıştı.