🔞អាថ៌កំបាំងសិស្សច្បង🔞 ( ចប់ )

ភាគ៣: ខ្ញុំ ស្អប់ លោក🔞

____

< អឹុស!~សឺុត!~ >

សម្លេងថ្ងូរគ្រហឹមនៅដើមក បញ្ជាក់ពីភាពសុខស្រួលបន្លឺចេញពីនាយសង្ហាជុងហ្គុកដែលកំពុងអង្គុយជំទែងនៅលើពូកដោយមានរាងតូចថេយ៉ុងលុតជង្គង់លើឥដ្ឋត្រង់ចន្លោះភ្លៅរបស់នាយ ដោយពួកគេទាំង២សុទ្ធតែអាក្រាតកាយដូចគ្នា ជាមួយនឹងច្រវ៉ាក់ក្រឡៅដែលដាក់ជាប់ក របស់រាងតូចមើលទៅវាពិតជាឃោរឃៅវេទនាភ្នែកមើលបំផុត ប៉ុន្តែសម្រាប់ជុងហ្គុកបែរជាគួរអោយស្រលាញ់ទៅវិញ។

< ល្អណាស់~សឺុត!~ >

ឱនសម្លឹងមើលរាងតូចកំពុងលេបត្របាក់កូនប្រុសរបស់គេបឺតជញ្ជក់វាតិចៗ ទោះបីជារាងតូចគ្មានបទពិសោធន៍មើលទៅរៀងឆ្គងៗប៉ុន្តែវាធ្វើអោយគេមានក្តីសុខខ្លាំងណាស់ជាមួយភាពមិនដឹងខ្យល់កន្ត្រាក់បែបនេះ ដៃមាំលូកកាន់ច្រវ៉ាក់នោះអង្រួនលេងតិចៗហាក់ដូចជាល្បែងសប្បាយៗ ខុសពីរាងល្អិតដែលព្យាយាមទប់ភាពឈឺចាប់កំពុងបុកសម្រុកពេញក្នុងក្នុងប្រអប់ទ្រូងខាងឆ្វេង ហេតុអ្វីក៏គេត្រូវធ្លាក់មកដល់ចំណុចនេះ? ធ្លាក់ខ្លួនក្លាយជារបស់លេងកំចាយតណ្ហារបស់បុរសព្រៃផ្សៃម្នាក់នេះចាត់ទុកគេដូចជាសត្វចិញ្ចឹម។

អណ្ដាតតូចលិតគ្រវាសលើកូនប្រុសរបស់ជុងហ្គុកហាក់ដាស់អារម្មណ៍តណ្ហារបស់នាយអោយកាន់តែពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំងឡើង ជុងហ្គុកទាញកាយតូចអោយមកអង្គុយលើលើខ្លួនរបស់គេ ដៃមាំចាប់បង្ហើបគូទតូចបន្តិចមុននឹងសូកកូនប្រុសរបស់គេចូលទៅក្នុងរន្ធតូចចង្អៀតរបស់រាងតូចទាំងកម្រោល ប្រុសម្នាក់នេះមិនដែលស្គាល់អ្វីហៅថាការថ្នាក់ថ្នមទេរឺយ៉ាងម៉េច?

< អឹុស!~  >

< អ្ហាស៎!~ >

ទោះបីជាគេធ្លាប់ធ្វើវាជាមួយជុងហ្គុកហើយក៏ដោយប៉ុន្តែការឈឺចាប់នៅតែមានសម្រាប់រាងតូច ថេយ៉ុងបិតភ្នែករំងាប់ការឈឺចាប់ទាំងរាងកាយនៅញ័រតតាត់ដូចមនុស្សគ្រុនចាញ់

< ឱបក របស់យើងមក ~ សឺុត! >

ជុងហ្គុកបញ្ជាស្របពេលចង្កេះក៏ផ្ដើមធ្វើចលនាអុកពីក្រោមខ្លាំងៗ ពាក្យថាតិចនឹងថ្នម គ្មាននៅក្នុងវចនានុក្រមរបស់ ចនជុងហ្គុក ឡើយ កាយតូចផ្ដើមរលាក់តាមចង្វាក់សម្រុករបស់អ្នកខាងក្រោមឥតឈប់ឈរ ទោះបីជាឈឺចាប់ខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ គេនៅតែមិនអាចបញ្ឈប់ទង្វើព្រៃផ្សៃរបស់ជុងហ្គុកបានឡើយ ភាពកាចសាហាវរបស់នាយប្រៀបដូចជាចចកព្រៃមួយក្បាលយ៉ាងអញ្ចឹង។