PABUCUMUN KANI

25. BÖLÜM - YAŞAM.

Keyifli okumalar. Lütfen oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. Sizleri seviyorum❤️

💋

Gözlerimi aralamamla geri kapatmam bir oldu. "Ne işin var dibimde ya?" diye zorulukla cırladım başımdaki kişiye.

"Uyandın!" diye neşeyle bağırdı.

Kaşlarımı çattım, "Neşe nerede?"

"Ben Neşe'yim zaten salak."

Gözlerimi kırpıştırdım ve iyice baktım etrafıma.

Aman da aman nereye geldik.

"Sevgilim?" diyerek yanıma oturup elimi avuçları arasına alan Arnoldo'ya baktım.

Yalandan kaşlarımı çatıp, "Sen kimsin?" diye sordum ve elimi geri çektim. "Ne oldu bana?"

"Ne demek sen kimsin?" dedi Ahmet Charlie. "Hatırlamıyor musun onu? Sevgilin o senin."

Violet hayretle araya girdi, "Beni de mi hatırlamıyorsun?"

"Aa sen şey değil misin ya?" diye söylendim. "Bizim bakkal Hüsamettin'in kızı!"

Violet'in kafası karışmıştı, "Yok. Şerefsiz Charles'in kızıyım ben," dedi mırıltıyla.

"Hafızasını mı kaybetti?" diye sordu Arnoldo hüzünle.

Neşe elimi tuttu, "Güzelim benim, nasıl hissediyorsun kendini?"

O an karnımda ufak bir acı hissettim. "Karnım," deyip oraya baktığımda bana giydirilen croptan açıkta kalan karnımın bandajla sarılı olduğunu gördüm.

"Bıçaklanmışsın," dedi Ahmet alnıma bir öpücük bırakırken. "Çok kan kaybetmiştin seni bulduğumuzda. Neyse ki kan grubumuz aynıydı."

"Madem sevgilimsin, sen neden vermedin kanını?" dedim Arnoldo'ya ters ters bakarak.

Bana kaçamak bir bakış attı, "Ben vampirim."

"Vaooovv," dedim. "Edward Cullen ile mi manitayım yoksa?"

Violet güldü ve kolunu Arnoldo'nun omzuna attı. "Abim daha yakışıklı."

Gülerek, "Öyle," dedim ve abisini elinden alarak kendime çekip sarıldım. "Ve benim."

Elit bir prensesken nasıl mağara adamına dönüşüyorum oynat bakalım.

Arnoldo rahatlayarak kollarını, karnıma dikkat ederek belime sardı.

"Pisliksin ya," dedi Neşe yüzünü buruşturarak.

"Korkuttun beni," dedi Arnoldo boynuma bir öpücük bırakırken.

"Bu nasıl bir terbiyesizlik lan!" diye bağıran Ahmet ile yerimden sıçrayarak sevgilimden ayrıldım. "Sen abinin yanında-"

"500 dolar vereyim sus." dedim başımı yana eğerek.

Sustu. Resmen ölüm sessizliğine girdi. Öyle ki bir sustu ki, onay cümlesi bile kurmadı.

Ben de yeniden sevgilime sarılacaktım ki, Neşe beni çekerek ona sarılmamı sağladı. "Sen beni satmaya iyi alıştın." dedi saçımı ve yanağımı öperken. "Çok korkuttun beni."

Kollarımı ona sardım, "Üzgünüm," diyebildim sadece.

"Bir şeyler hatırlıyor musun o ana dair," dedi Violet.

Düşündüm, "Beni zindana götürdü ve attı. Zaten yaralandığım için baygın gibiydim. Sonrasını hatırlamıyorum. Beni kaçıran kişiyi de görmedim ne yazık ki. Siz beni nasıl buldunuz?"