The Blessing of Mistake | Gentle Girls #2

22

-

Nakatitig ako kay Ethan na papalapit sa akin. He has this confused expression on his face as he stood in front of me. I tried to observe all over him kung galing ba syang ospital o galing sa init ng katawan at baka naisipang lumabas para bumili ng pamprotekta... that's what I thought but it's very obvious that he came from the hospital.

"What are you doing here?" nabalik lang ako sa huwisyo ng tinanong nya ako.

Hindi naman agad ako makasagot. At ano naman sasabihin ko? na nandito ako dahil nag-aalala? baka iba ang isipin nya sa akin? Ano naman pakialam ko kung ganoon nga? Kaya bakit ako nandito?

"I..." sinubukan kong magsalita pero nanginginig lang ang boses ko sa kaba habang nakayuko sya sa akin at ramdam ang matindi nyang titig.

Napansin din ata nya na hindi ako makasagot kaya humugot sya ng malalim na hininga.

"Get in my car, ihahatid kita pauwi." his cold and intimidating voice got me still.

Hinawakan nya ang pulsuhan ko para papasokin sa kanyang kotse pero agad kong binawi iyon. Papauwiin nya ako? Bakit dahil nandoon sa loob si February at hindi pa sila tapos sa ginagawa?

Kumunot naman ang noo ni Ethan habang nakatitig sa akin. Suminghot ako para maibsahan ang inis. I am not emotionally stable right now and I don't know why!

"I said get in the car, Zena." his voice became more dark and authoritative.

Hindi ako sumagot hanggang sa narinig ko ang pagbukas nya ng pintuan sa kanyang sasakyan.

"If you don't want me to hold your hand and assist you to get inside just say it." I heard bitterness from him as he watched me in a distance.

Hindi parin ako gumalaw dahil gusto kong pumunta sa bahay nya! I am very much certain that February is still there but who cares kung nandoon nga diba? Nandito ako para sabihin sa kanya na mali ang ibig sabihin ni February sa kinuha nyang picture.

Napatingin ako sa guards na nag-dadalawang isip na lapitan si Ethan.

"Ah dok... gusto atang pumunta ng girlfriend mo sa bahay nyo."

Gulat namang napatitig si Ethan sa guwardya na lumapit sa kanya. Tila ba hindi kapanipaniwala ang sinabi nito.

" Girlfriend? Who?" tanong ni Ethan na nakahawak parin sa nakabukas na pintuan ng sasakyan.

" Opo, dok. Si ma'am po." turo ng guwardya sa akin.

" She's not my girlfriend." his phrase came along with the cold air, it echoed in my ears repeatedly like how the cold air embraced me.

Napayuko ako ng sinabi iyon ni Ethan. Bigla akong nakaramdam ng kirot kahit na totoo naman ang sinabi nya. I am not really his girlfriend, I just reasoned out since I thought it was the only way I could enter.

"Po? Sabi nya po sa amin na–" pipigilan ko sana ang guwardya na hindi sabihin iyon pero huli na ang lahat. "girlfriend mo daw po at may titignan lang sa bahay nyo."

Napasapo ako sa aking noo at napatuwid ng tayo dahil nakakunot ang noo ni Ethan na nakatitig sa akin.

"She's not my girlfriend... She got back together with her ex-boyfriend, manong."

I stilled when I heard him say it. Parang nawalan ata ng lakas ang mga mata ko na pigilan ang luha dahil ngayon kahit hindi ko ginusto ay kusa lang syang tumulo. Why am I very emotional?!

I heard the closing doors and concluded that maybe Ethan will leave... maybe he doesn't want me pero akala ko lang pala. He went infront of me as I see his massive shadows covering mine.