The Darkness

Би тэгсэн юм...

Мөн л нэг уйтай өглөө эхэлж би амьдарсаар л...
Үгүй юм байна... үүнийг амьдарч байгаа гэж хэлэхгүй тиймээс оршсоор гэх нь зөв байх...

Эхний цагын лекц засварлахад Сокжин ах бидэнд амтат талх авч ирж өглөө.

Сокжин ах " Нажүн-а май энийг идээрэй" гэсээр газрын самартай талх өгөхөд Нами эгч миний гараас талхыг аваад өөрийнхтэйгөө сольж өгөв.

Нами эгч " Нажүн газрын самрын харшилтай юм л даа." гэж эвтэйхэн тайлбарлахад Нахи " Тиймээ эгч идэж чаддаггүй юм" гэлээ.

Сокжин ах "Уучлаарай Нажүн мэдсэнгүй"

Би " Зүгээр дээ. Талх өгсөнд баярлалаа." гэж хэлэн бөхийгөөд урагш ширтэн талхаа идлээ.

Лекцийн танхимийн хамгийн урд талын ширээнд сууж байсан тэдний яриаг ардаас нь чагнаж суусан Сэсиля дотроо нэг зүйл бодоод амжижээ.

Нами эгч "Маргаашийн шалгалтыг давчихвал зуны амралт бараг л эхэлж байгаа юм байна."

Нахи "Тийм шүү. Ашгүй минь гэж энэ тамын тогооноос хэсэг ч гэсэн гарч болох нь.." гэсээр инээд алдана.

Нахи гэнэт бидэн рүү огцом хараад "Зуны зугаалга хийх хэрэгтэй биз дээ? Хаашаа явах уу? Парис явах уу? Хавай явах уу? Ер нь яах вэ?" гэсээр хөөрөн ярих бол би дэвтэр рүүгээ харан сууж байлаа.

Нахи "Жүн эгчээ?? Та энэ жил бидэнтэй явна биз дээ?"

Би ч толгойгоо зөөлөн сэгсрээд "Уучлаарай.. гэхдээ би явж чадахгүй гэж бодож байна. Тэгээд ч намайг явах юм бол уур амьсгал нэг л зэврүүн болж магадгүй.." гэж үнэнээ өчөөд өөр тийш харлаа.

Нахи "Уг нь... таныг явсан бол Америкт байгаа Вону ах ажилаа зохицуулаад ирнэ гэсэн юмсан.." гэхийг нь сонсон би гайхан харав.

Би "Вону юу??"

Нахи "Тиймээ.." түүний хариултанд би хэсэг бодол хийлээд "Тэр завгүй шүү дээ.." гэж хэлээд түүний талаар бодолд автав.

Жон Вону....

Багын найз минь... нэгэн цагт түүнгүйгээр төсөөлөгддөггүй байсан ирээдүй минь одоо эзгүй санагдана. Хэрвээ надад тэр явдал тохиолдоогүй бол.. Хэрвээ Вону гадаад руу яваагүй бол.....

Тэгсэн ч тэр надтай хамт байх боломжгүй байсан биз..

~~~~~~~~~~~~~~~~

Улирлын шалгалт эхэлсэн тул сургууль тэр аяараа ухаарлын өдрүүддээ шилжсэн мэт толгойтой бүхэн хичээлээ шагайн явах аж..