The Rebel Hunter: Bullet Castellano

Chapter 13

Nakaupo ako habang nakapangalumbaba sa kitchen area. Bullet was fixing foods that he was planning to bring later.

Ngayon ko lang napansin na hindi pala s'ya lumabas kanina para sa breakfast namin. Dahil kahalahi yata ng mansion ang loob nito. All the dining area, kitchen, and living room were really amazing, though you'll really notice that a man was living in here because of the colors and everything.

I glanced back at Bullet, and he was humming a little while doing wanders in the kitchen.

He was enthusiastic while cooking. He was topless, and his biceps and defined back were showing. And Bullet was just wearing a pink apron.

I bit my lips to stop myself from laughing. Hindi ko lang s'ya maimagine na magsusuot ng ganitong klaseng kulay na apron. Ang laki n'yang tao at lalaki lalaki, pero ito s'ya ngayon nakasuot ng kulay pink at maliit na apron.

A smile escaped my lips. I was just looking at his back; he was just glancing in my direction from time to time to check on me. At pag-lilingon s'ya ay siniseryoso ko ang expression ko.

Ngayon ko lang, s'ya nakita na ganito na parang ang liwanag ng buong paligid. Ang gaan sa loob, hindi katulad ng nakasanayan ko.

Now, he was making me experience the light that I'd been longing for. He was effortlessly making my heart beat with joy. Lahat ng kilos n'ya ay magaan sa akin at may parte sa aking natatakot na baka panandalian lang lahat ng 'to.

Hindi ko na yata kakayaning bumalik sa dilim ngayong pinaparanas na n'ya sa akin ang liwanag.

"I'm almost done." He said enthusiastic.

Ngumuso ako at hindi napigilang kumawala ang ngiti sa labi. Nakita ko ang kislap ng berde n'yang mga mata habang nakatitig sa akin sinusuri ang pagbabago ng emosyon ko.

Pansin ko ay gustong gusto n'ya akong titigan pag nakangiti ako. Hindi naman ako manhid para hindi pansinin ang ganung bagay.

Pagdating yata sa kilos at emosyon n'ya ay napapansin ko.

He smiled gently, lumakad s'ya hanggang sa umabot s'ya sa tapat ko. He pulled me closer and kissed my forehead. I was a bit taken aback by what he did, but nakabawi din ako agad at walang sabi sabing niyakap s'ya sa bewang.

Dahil matangkad s'ya at hanggang dibdib n'ya lang ako kahit na nakatingkad ako ng konti para maabot s'ya. Pumikit ako at dinama ang pagdampi ng labi n'ya sa noo ko at ang init na kumalat sa buong katawan ko dahil sa yakap n'ya. My heart was beating wildly, and I could also hear his heart. Akala ko puso ko lang ang malakas ang tibok sa kanya din pala.

I signed heavily, and he pulled out suddenly from our hug.

"What's with the heavy signedd?" His forehead narrowed.

Napatingala naman ako sa kanya, at tumitig na sa mata n'ya bago magsalita.

"I just feel relieved. I feel right at home when I'm with you." Malambing kong sabi. Hindi ko alam paano kumawala ang ganong boses sa akin.

Hindi ko na mapigilang ilabas ang totoo kong emosyon; nakita ko ang paglambot ng mata n'ya; hinaplos ang pisngi ko.

Yumuko s'ya, at dinampian ako ng mababaw na halik sa labi. Hahawak na sana ako sa batok n'ya ng may naamoy akong nasusunog.

Amoy nasusunog.

Kumurap ako at napagtanto ang naamoy. Naitulak ko agad si Bullet at nagtataka s'yang tumingin sa akin tila bitin pa sa halik namin.

"Nasusunog ang niluluto mo." Natatawa kong sabi.

Nakita kong nanlaki ang mata n'ya at s'ya na mismo ang lumayo para tingnan ang niluluto n'yang tingin ko ay hindi na makakain.