The Rebel Hunter: Bullet Castellano

Chapter 18

Tears start rolling through my cheeks again. but I didn't bother to wipe it. I feel so drained and tired after what happened. My whole body was shaking, and my hands were trembling while I was covering my face. 

It's fucking stinging my heart so much. 

Parang sinasakal ako sa sobrang sakit. Hindi ko alam kung anong dapat kong isipin dahil lahat ng nangyari ngayon ay parang isang masamang panaginip. 

I was punching my chest while whimpering. The betrayal, the truth, everything...

Akala ko tapos na ang sakit na mararanasan ko, pero bakit bumagsak na naman ako sa posisyon na 'to. 

Pagkatapos kong sabihin kay Bullet 'yon ay umalis ako sa harapan nila. Hindi ko alam kung saan ako dinala ng paa ko, pero alam kong hindi naman ako lalayo. Nasa malayong parte ako ng isla, pero rinig ko ang alon at huni ng ibon. 

Sobrang dilim at wala manlang buwan sa langit, pero hindi ako takot sa dilim dahil nanggaling na ako 'don. 

Hinang hina ako napapikit, hindi ko alam kung kaya ko pabang bumalik sa loob lalo't natatakot ako na baka makita ko doon si Bullet. 

Bullet, I admit that it's broken my heart; my feelings have been hurt, and my expectations have been crushed. And I think my hope is impassible now. 

I hate him, I hate what he did, and I hate everything about him. I hate that he lied, and I hate that he broke my trust. But I hate myself for not hating him fully despite of everything.

The love is still here; after everything I've heard, I still love him. 

Dapat galit ako sa kanya sa lahat ng ginagawa n'ya, pero naisip ko, mas masakit siguro yung naramdaman n'ya ng malamang pinatay ang mom n'ya. 

Na pinatay ng magulang ko ang mom n'ya. But I still need proof, and I still need him to say it to me. Admit that my parents did that. Pero ngayon? Hindi ko pa kayang humarap sa kanya. Masakit pa din at kahit anong isip ang gawin ko hindi ko maintindihan. 

Was it because of money? Was it because of wealth? ... But my parents weren't greedy like that. because they work hard to earn more money. Masaya kami, kahit hindi kami sobrang yaman basta kompleto. Pero ganun din ba ang takbo ng isip nila? 

Walang makakasagot ng tanong ko kung hindi si Bullet...But I don't know how to face him. I'm still hurt knowing about him and Flame. 

They are the last person I expect to hurt me. 

Umihip ang malakas na hangin, at napigil ko ang hinginga ko ng may naramdamang palapit na yapag. Himigpit ang hawak ko sa dalawang kamay ko at hindi lumingon, nakakatakot ako kung sino ang palapit dahil ayokong si Bullet 'yon. Natatakot ako paka paglumingon ako mukha n'ya ang bubungad sa akin. 

"Nandito ka lang pala. I've been looking for you." 

Parang nakahinga ako ng maluwag ng marinig ang boses ni Red. Lumingon ako at seryoso ang mukha n'ya habang nakapamulsa na naglakad sa gilid ko. 

Bumaling ang tingin ko sa dagat at nilagay ang baba ko sa tuhod ko. Naramdaman kong umupo s'ya sa tabi ko, pero hindi ako nagabalang tumingin. 

"I've seen what happened." He trailed off, saying, doon ako napatingin sa kanya.

Of course he would see that; maybe Bullet would ask for their help but end up in that mess. 

Hindi s'ya tingin at bumuga ng uso at tumingala bago tumingin sa akin. Sumalubong ang chocolate n'yang mata at merong emosyon sa mata n'ya na hindi ko mapangalanan.

"Hindi sa kinakampihan ko si Bullet, but you should at least talk to him.S'ya lang ang makakasagot sa lahat ng tanong mo." I saw him in my peripheral vision; he was looking at me.