The Rebel Hunter: Bullet Castellano

Chapter 19

After the talk Bullet decided to leave even if he don't want to. Gusto pa sana n'ya akong samahan pero paano ako makakapag isip kung nandyan s'ya.

Tinitimbang ko pa ang sarili ko at ang emosyon ko. Unti unting pinroseso ng isip ko ang mga sinabi n'ya. 

Kinagat ko ang labi ko at nakatulala lang sa kawalan. Even he already explain indirectly what happen i still could feel the bitterness of my stomach. Para akong naduduwag at nanghihina.

At sobrang bilib ako sa kanya, because despite of everything what happen kahit gaano s'ya kasama at kawalang awa sa iba hindi n'ya pinaramdam sa akin ang ganun. 

How could he love the daughter of his mother killer? Akala ko sa fiction at tv lang may ganun. Meron din pala sa totoong buhay na taong kaya kang mahalin kahit walang kapalit. 

I think that was the definition of unconditional love, I never said I love him. I never admit it even once, not until that day but still here he is begging and pleading me not to leave him and still continue loving me even after all.

Kahit kailan ay hindi n'ya ako pinilit sa kahit anong bagay, kahit wala kasiguraduhan ay susugal s'ya. 

oh fuck. kaya hindi ko s'ya magawang hindi mahalin dahil sino bang hindi mamahalin ang isang Bullet Castellano, and i feel so damn lucky. 

Sa likod ng pagiging malupit n'ya ay nakatago ang pagkataong mamahalin mo talaga. 

And now I can't blame Flame why she was so in love with Bullet. Up until now i can't understand the wrath of her, In the first place if she loves Bullet then she must admit it to me. And I am not shallow not to understand her. 

Alam kong mas matagal silang magkasama kesa sa akin pero bakit ngayon n'ya sinabi at ginawa ang bagay na 'yon? She had a damn years to admit it to Bullet. 

Kung makakausap ko s'ya ay baka kaya ko pang intindihin ang galit n'ya, pero bakit kasi ganun? She has so many chance to say it directly to my face but she choose to slap it hard to me. 

Flame, the person that i trust but turn out hurt me in the end. Kaya pala nararamdaman ko minsan ang pagiging malamig n'ya tuwing nagkukwento ako tungkol kay Bullet. If only i knew then...maybe i could stop my feelings from wanting Bullet.

Part of me wants to clear it to her. I want to know her reason. 

Napahilamos ako ng mukha at humiga at pumikit. Hawak ko ang dibdib ko at ramdam ko pa din ang kirot 'don.

Hindi ako makapaniwala na kayang gawin ng magulang ko yun. Kahit kailan hindi sumagi sa isip ko na hahantong sila sa ganun para saan sa pera? ang inaakala kong perpektong pamilya ay malayo pala. 

I though i am enough to them, but i was wrong. I feel hearing what they did like they're stranger now. Hindi ko sila kilala dahil ang magulang na na kasama ko ay hindi ganun. 

Bullet clearly said to me he didn't even lay his hand on my parents, And now it's puzzled to me who did it. 

I don't know who was capable to pushed my parents to do that things. Was they force? But by whom? Fuck! Akala ko masasagot na lahat ng 'to pero hanggang ngayon ay misteryo pa din sa akin lahat. 

Kung hindi si Bullet ang pumatay? Sino?

Napakagat ako ng labi, ramdam ko ang pag ikot ng aking t'yan na parang maduduwal. Wala akong kinain na kahit ano ngayon kay imposibleng magsuka ako ng walang dahilan.

Bigla akong napabangon ng maramdaman ang biglaan pagduduwal, kahit medyo hilo ay nakuha ko pang makapasok sa bathroom.

"Damn it, I'm such a mess." Napaiyak ako habang nakayuko sa sink. Wala akong nilabas kung hindi ang tubig na nainom ko. Sobrang sakit at naiiyak ako dahil sa pag duduwal.