အခ်ိန္ကားညေန4နာရီစြန္းစြန္းပင္ရွိေသာ္လည္း ေဆာင္းေနကား
အေနာက္အရပ္သို႔ယြန္းေနေလၿပီ။
ေငးလက္စအာ႐ုံအား ခါထုတ္ကာ အလုပ္ကေလးအားျမန္ျမန္လက္စသတ္ရမည္
အိမ္ကမာတာမိခင္က ေစာေစာျပန္လာခိုင္းခဲ့သည္ေလ။
"ေဒါက္... ေဒါက္... ေဒါက္... ဝင္ခဲ့မယ္ေနာ္ ဆရာ"
မင္းထိုက္ ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ ေမာင္းႏွင္လက္စအေတြးတို႔သည္ ဟိုတစ္စဒီတစ္စျဖင့္။
မင္းထိုက္ဆိုသူက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တပည့္တစ္ျဖစ္လည္းအတြင္းေရးမႉးတစ္ေယာက္ အေတြးတို႔ကိုခါထုတ္ကာ ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။
"ဝင္ခဲ့....ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ မင္းထိုက္"
"ဆရာ သူေဠးကေတာ္ ဖုန္းဆက္တယ္ ေစာေစာျပန္လာခဲ့တဲ့ အာ့တာ"
"အင္း..ေကာင္းၿပီ ဒါေလး လတ္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ျပန္ၾကတာေပါ့ "
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ"
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပအလယ္ထက္က လမ္းမေပၚရွိ BMWကားျဖဴေလးသည္ ေလအႏွင္ရွိန္ကဲ့သို႔ တလြင့္လြင့္ျဖင့္ ေအးခ်မ္းရာအိမ္ေလးထံသို႔ ဦးတည္လ်က္....။
"တီ............."
အိမ္ေရွ႕က ကားဟြန္းတီးသံေၾကာင့္ သားျပန္ေရာက္လာၿပီဆိုတာ အေသအခ်ာ။ရင္၌ေလးပင္ေနသည့္အေၾကာင္းအရင္းအား သားျဖစ္သူအားေျပာျပရမည္ သို႔ေသာ္ စကားလုံးတို႔သည္ေခ်ာေမြ႕စြာထြက္လာမွာမဟုတ္ အေမတစ္ခုသားတစ္ခုဘဝမို႔ အေတာင္စုံေနေသာ္လည္းမပ်ံသန္းပဲ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့သားကို အတင္းႏွင္လႊတ္ရင္ အေမမဆန္မွန္း ေဒၚခင္သက္ထား တစ္ေယာက္ သေဘာေပါက္မိပါသည္ သို႔ေပသိ မေျပာလို႔မျဖစ္ အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ ေျပာရေပမည္။
"အေမ..... ဘာေတြေတြးေနတာလဲ သားေခၚေနတာ ၾကာၿပီ"
"ေအာ္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးသား ေရမိုးခ်ိဳးဦးေလ ခနေနထမင္းစားရေအာင္ ၿပီးေတာ့ေျပာစရာေလးလည္းရွိလို႔"
"ဟုတ္အေမ အာ့ဆို သားအေပၚတက္ၿပီ"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကေလးက လုံးခ်င္းႏွစ္ထပ္တိုက္ေလးဗ် အေဖရွိစဥ္က စုမိေဆာင္းမိခဲ့တာဆိုလို႔ ဒီအိမ္ရယ္ ကုပၸဏီေသးေသးေလး တစ္ခုရယ္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ငယ္ဘဝက အေပ်ာ္႐ႊင္ဆုံးေပ အေဖရယ္အေမရယ္ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ဘာလိုလိုနဲ႕ အေဖဆုံးသြားတာ 5ႏွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္
