လမ္းမထက္ရွိ BMW ကားနက္ေလး၏
ေမာင္းႏွင္သူသည္ အလ်င္လိုေနသည့္ဟန္
ေလႏွင္အရွိန္ႏွင့္အတူကူးလူးလ်က္...........။
"ကြန့္ဓနေမာ္......မင္း...ေျဖးေျဖးေမာင္းလို႔မရဘူးလား!..."
"က်စ္!...ခင္ဗ်ားပဲ အလ်င္လိုေနတယ္ဆို..."
"ဒါေပမယ့္....."
ေတြ႕လား လြမ္းေခါင္ယံ တို႔က အမ်ိဳးမ်ိဳး....။
"ဘာမွလာမေျပာ ဒါေတာင္ ခင္ဗ်ားပါလို႔ တတ္နိုင္သေလာက္ အရွိန္ေလွ်ာ့ထားေပးတာ.."
ဒါေလ ဒီအရွိန္က ေလွ်ာ့ထားေပးတယ္?......
ေဘးနားကျဖတ္ပ်ံခ်င္ေနတဲ့ က်ီးကန္းထက္ေတာင္ ျမန္ေနတဲ့ အရွိန္ ကေလ.....။
"ကြန့္ဓနေမာ္!.."
"ဟုတ္ၿပီ... ဟုတ္ၿပီ.. ထပ္ေလ်ာ့ေပးမယ္.."
ထိုစကားေၾကာင့္ စိတ္သက္သာရ႐ုံရွိေသး လမ္းေဘးထိုးရပ္သြားသည့္ကားေၾကာင့္...။
"ကြန့္ဓနေမာ္ အခုဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ.."
"က်ဳပ္ကိုၾကည့္...."
"ဘာ!.."
"ေနာက္တစ္ခါ စကားေျပာရင္ က်ဳပ္ကိုၾကည့္လို႔.."
"................"
"ေျပာထားမယ္......ေနာက္အပတ္ၾကရင္ က်ဳပ္ ခရီးထြက္စရာရွိတယ္....ခင္ဗ်ားဘယ္သူနဲ႕တြဲသြားတြဲလာလုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့
ဘာသတင္းမွမၾကားခ်င္ဘူး........"
"ငါ့ကို မင္းလိုလူမ်ားထင္ေနလား..."
ဟုတ္တယ္ေလ မသိရင္ လြမ္း ကပဲေပြေနရႈပ္ေနတဲ့ပုံစံနဲ႕ ေျပာတာကိုက......။
"စကားေကာင္းေျပာေနရင္ ျပန္ခံမေျပာနဲ႕ ခင္ဗ်ား! .."
She said where you wana go?...
How much you wana risk?.......
"ေတာက္!...."
စကားေျပာခ်ိန္ေရာက္ရင္ ခေလာက္ဆန္ေစသည့္ဖုန္း......။
"ဟဲလို ဒယ္ဒီ.."
ကြန့္ဓနေမာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ေလသံအမ်ိဳးမ်ိဳး ခုန ေတာက္ေခါက္တာဘယ္သူလဲ ........
အခုၾက ဟမ့္.....။
"အင္း သိၿပီ...ေျပာလိုက္မယ္..."
"ၿပီးရင္လည္း သြားမယ္ ငါ့အလုပ္ခ်ိန္ႏွောင့္ႏွေးေနၿပီ....."
