2baby ✓

13|vanilya

"Bana bakar mısın?"

"Hm?"

"Bana Jungkook, eve geldiğinden beri gözlerin bir kez bile değmedi. Bana bakar mısın?"

"Eğer hasta olursanız size neden bakmayayım ki bay Kim?" dedi ve kucağındaki Mihi ile oturduğu yerden kalkıp etrafta dolanmaya başladı Jungkook.

O gün omzunda, kolları arasında dakikalarca kaldığını ve kendisine yazdığı şeyleri düşününce çıldıracak gibi hissediyordu Jungkook. Hepsinin gerçek olması ise korkutuyordu kendisini. Bu yüzden kendi kendine aldığı bir karar ile mümkün olduğu sürece gözlerine bakmayacaktı ve gereksiz gördüğü konuşmalara da girmeyecekti.

"Jungkook," dedi ve dolanıp duran bedenin önüne geçerek durdurdu onu Taehyung. "Mihi'yi alabilir miyim?" diye sorduğunda ise kucağındaki kızı, hâlâ gözlerine bakmazken ona uzattı Jungkook.

Taehyung ise kucağına aldığı Mihi ile olduğu yerde dikilmeye devam ederek bir süre Jungkook'u izledi. Ancak sonunda buna dayanamayan Jungkook oradan ayrılarak bir koltuğa geçip oturdu.

Bunun üzerine sinirlendiğini belli eden şekilde adımlarını sert bir şekilde atarak üst kata çıktı Taehyung.

Dün kendisi gelip omzuna yaslanmış ve ağlamıştı dakikalarca. Ancak bugünse kendisinden kaçarak gözlerine dahi bakmıyordu. Yalnızca sinirlenmişti Taehyung. Kendisini ve duygularını Jungkook'a açıkça belli ettiğini düşünüyordu.

"Ne yapacağım ben Mihi?" diyerek sordu Taehyung. Ardından da kucağındaki bebeğin yüzünü öptü. Çenesi kafasına hafifçe yaslı dururken ise saçlarını koklamaya başladı. Dudakları küçük bedenin saçlarında ve yüzünde neredeyse öpülmedik yer bırakmazken Mihi, huysuzlanarak bulunduğu kucakta ayaklarını tekmeler gibi hareket ettirmeye başladı.

"Şşh," diyerek onu kucağında sallamaya başlayan Taehyung ardından da garip sesler çıkarmaya başlayarak mızmızlandı Mihi. Kısa bir süre sonrasında ise sesli bir şekilde ağlamaya başladı.

"Mihi'm," diyerek onu alnından öperek odada gezinmeye başlayan Taehyung, her ne kadar susması için çabalasa da susmuyordu kucağındaki bebeği. Sesi daha da yükselerek ağlamasına devam ediyordu.

"Bebeğim karnın mı acıktı, hm?" derken bir yandan da yatağa yatırarak bezini kontrol etti Taehyung. Ancak ne karnı acıkmıştı ne de altı kirlenmişti.

Geriye kalan son ihtimal ile yatakta yatan bedenin küçük bacaklarını birkaç defa yüzüne doğru yaklaştırıp yeniden kendine çektikten sonra, kucağına aldığı bedenin sırtını pat patlayarak okşamaya başladı Taehyung. Gazı olmalıydı.

Ancak başını omzuna yaslayan beden, aradan geçen süreye rağmen sesini kesmeyerek aynı şekilde ağlamaya devam ederken bu sefer de başını Taehyung'un omzuna vurmaya başlamıştı.

Bu yüzden Taehyung, ellerinden birini bebeğinin başına yaslayarak omzuna sertçe vurmasına engel oldu. Ancak oldukça endişeliydi. Daha önce de ağlamıştı. Ama gazını her aldığında rahatlamış ve kucağında uyuyakalmıştı.

"Bebeğim," diyen Taehyung omzundaki bebeğin saçlarını öptü ve, "Ağlama ama, hadi artık." dedi neredeyse ağlamaklı çıkan sesiyle. Bir sorunu vardı ve Taehyung bunu ne anlayabiliyor ne de ağlamasını engelleyecek bir şey yapabiliyordu.

Kendisini bu yüzden kötü hissederken odasının kapısı tıklatıldı ve aşina olduğu ses kendisine seslendi, "Bay Kim?"

"Girebilirsin Jungkook." diyerek kendisine izin veren Taehyung ardından araladığı kapı ile adımını içeriye attı Jungkook. Taehyung'un omzunda ağlamaktan kıpkırmızı olmuş Mihi'yi görmesi ile de hemen yanına yaklaşarak, "Neden ağlıyorsun ki sen?" diye sordu Mihi'nin yaşlanan yanaklarını silerken.