Çiçek tomurcuğum: Hey... 03.16
Çiçek tomurcuğum: Yani merhaba
ya da iyi geceler...Pek iyi değil sanırım
ama, 03.17
Çiçek tomurcuğum: her neyse. 03.18
Çiçek tomurcuğum: Rahatsız ettiysem
ve seni şu an şoka uğratıyorsam özür dilerim. 03.19
Çiçek to...
Epey oldu sanırım buraya uğramayalı? Bir süre daha uğramazmışım gibi geliyordu aslında ama birkaç gündür o kadar derin hissediyorum ki onları. Görmezden gelseydim kesin kırılırlardı bana.
Aslında 19 Aralık'ta atmayı çok isterdim bu bölümü ama olmadı. Üstelik tamı tamına 1 yıl geçti Siyah Beyaz'ın zihnime düşmesinin ardından. Ve iyi ki de düşmüşler zihnime, var olmuşlar kalbimde. ❤️🩹
Benim için epey dolu dolu olan bir bölüm oldu. Size de keyifli okumalar diliyorum, lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. 🪷
Bölüm şarkısı, (Elyas & Taha, Sen bilirsin)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 yıl sonra, Kuvars Demirer.
Zaman.
Hızlıca akıp gidiyordu ve bu şekilde akıp gittiği her andan nefret ediyordum. Hayır etmiyordum. Zambak çiçeğim hissederdi ve üzülürdü çünkü. Ve ben, onu asla üzmek istemezdim.
Korku.
Korkuyordum. Korkuyordum çünkü onsuzluğa alışmak istemiyordum. Korkuyordum çünkü onsuzluk beni bitiriyordu. Elimde değildi. Elimde olması gerekiyordu. Çünkü Zambak çiçeğim bana yaşa demişti. Buna yaşamak denmeli miydi? Deniyordu. Deniyordu ve ben mahvoluyordum.
Eğer buna yaşamak deniyorsa seninleyken cennette miydim ben çiçeğim?
Yaşa.
Yaşa diyorlardı bana. Yapamıyordum. Hayat devam ediyor, diyorlardı. Peki ya ben neden hissetmiyordum? Ah sevgilim, senin dediğin gibi yaşa demiyorlar ki bana yaşamak isteyeyim.
"Kuvars!"
Odamın kapısının aniden açılmasıyla ve Bulut'un hiddetle bağırmasıyla bakışlarımı ona çevirip baktım. Gözleri odada gezinip en son bende durduğunda sesli bir nefes verip yanıma geldi ve bilgisayarda çalan şarkıyı kapattı. Gözlerimi sımsıkı yumdum. Ardından sakince açıp baktığımda "Neden kapattın?" diye sordum donuk bir sesle.
"Kendimi bile duyamıyorum sesten. Üstelik üst kattaki komşu arayıp duruyor müziğin sesini kısın diye," dediğinde kaşlarımı kaldırdım ne var bunda dercesine.
"Saat gecenin üçü Kuvars. Saat kavramını iyice yitirdiğinin farkında mısın sen?" diye sordu sakin bir sesle. Kızmak istiyordu belki de. Ama kızamıyordu.
