TEHLİKE ÇANLARI🔫

1.Bölüm

Aylardır yatmaktan başka bir şey yapmıyorum hayata olan inancımı umudumu kaybettim aldığım ilaçlar yüzünden sürekli uyuyorum yavaş yavaş ölüyorum annem abim çok yıprandı farkediyorum ama olmuyor babamsız hayat olmuyor yapamıyorum güçlü kalamıyorum onu çok özledim, gözlerimden akan yaşlar yastıkla buluştu tekrar ve tekrar. Tam uykuya dalacaktım ki içeriden annem abim ve sesin kime ait olduğunu anlamadığım bir adamın tartışma seslerini duydum baya hararetli konuşuyorlardı ama kalkıp bakacak halim de yoktu, birden tanımadığım sesin benim adımı seslendigini duydum annem susturmaya çalışıyordu yavaşça yataktan dogruldum ve yürümeye başladım gözlerim kararıyor başım dönüyordu normal olarak aylardır kendimde değilim çünkü odamın kapısını açıp merdivenlerden aşağı indim büyük salonun girişinde annem abim ve yaklaşık 45 yaşında esmer orta boylu fiziği gayet düzgün bir adam annem ve abim ayakta tartışıyordu abim tam adamın kolundan tuttu evden atacaktı ki adamla göz göze geldik annemle abim de onun baktığı yöne bakıp beni farketiler annem hızla yanıma koştu bana sıkı sıkı sarıldı odamdan çıkmıştım aylardır ilk kez odamdan çıkmıştım abim adamın kolundan tutuyordu hala ama gözlerinde bir parıltı vardı umut parıltısı adam abimden kurtulup hızla yanımıza gelmeye başladı gözlerini gözlerimden ayırmıyordu bir şey vardı farklı bakıyordu şefkatle bakıyordu,

"kızım"

Birden söylediği şeyle donakalmıştım ne diyordu bu adam anneme hızla soru yonlettim.

" anne kim bu adam"

" kızım sen iyi değilsin hadi gidelim bir şeyler ye bak bir deri bir kemik kalmışsın aylardan sonra ilk kez ayağa kalktın hadi gidelim
Sevgi koş kızım için yiyecek bir şeyler hazırla çabuk"

Hizmetçi bir şeyler hazırlamak için mutfağa koştu.

"anne ben aç değilim konuyu değiştirme bu adam kim"

Annem tam konuşacağı sırada adam söze girdi

"ben Kemal Yöreoğlu ve ayriyeten senin biyolojik babanım kızım "

Konuşurken elindeki kağıdı çıkarıp bana gösterdi bu bir DNA raporuydu ama gözlerim dolduğu için hiç bir şey okuyamadım birden titremeye başladım ne söylüyordu bu adam ne babası benim babam zaten var
Annem ve abim şok olmuş bir sekilde bana ve Kemal denen adama bakıyordu

"anne bu adam ne diyor ne babası benim babam zaten var, ne yalan söylüyorsun sen ne babası çık git evimden yoksa elimden bir kaza çıkacak"

Çok sinirlenmiştim elim ayağım titriyordu ve yine konuşmaya başladı

"kızım bak biliyorum zor zamanlardan geçiyorsun sevdiğin birini kaybettin ama bunu öğrenmen lazımdı senin gerçek baban benim bu raporda da her şey yazıyor zaten"

"ne babası be çık git evimden dedim sana"

Annem ve abim beni sakinleştirmeye çalışıyordu

"tamam sakin ol gel oturalım sakince konuşalım ama eğer yok diyorsan ben de velayet davası açıp zorla bunu sana kabul ettiririm akıllı bir kız olduğunu söylediler bunu düşün bence"

Söylediği şeyle birden başımdan aşağı kaynar sular döküldü velayet davası mı açacaktı ne diyor bu adam be hayatımda ilk kez gördüğüm bir adam gelmiş babanım diyor ve bunun üstüne uzlaşma saglamazsam velayet davası açacağını söylüyor sakın olmam lazım böyle bir şeye asla müsaade edemem annem abim ve Kemal bana bakıyorladı yavaş yavaş koltukların olduğu yöne doğru ilerledi onlarda benim peşimden gelip oturdular annem yanımda abim tekli koltukta Kemal de karşımdaki koltukta oturuyordu neler olup bittiğini öğrenmem lazımdı belli ki büyük sırlar var ortada anneme bakıp söze girdim