Son Umudum

7.BÖLÜM

Onu hiç böyle görmemiştim...

Arabayı o kadar hızlı sürmeye başladı ki kaza yapmasından çok korktum.İçimde bilemediğim bir şey oldu.Sanki boşluğa düştüm.Büyük bir boşluğa...
Eve doğru yürümeye başladım.Her zamanki gibi ara sokaklardan geçiyorum.Dar yollarda ilerlerken gözümden bir damla yaş düştü.Nedenini bilmiyorum sadece ağlamaya ihtiyacım var.Birinin beni teselli etmesine,benimle konuşmasına çok ihtiyacım var,çok şey istemiyorum.

Eve gelebilmiştim sonunda.Lanet olsun ki okulda anahtarımı çantama attım.İyi de bu çantanın içinde bir ben yokum!!
Nasıl bulacağım şimdi.Bir umutla elimi çantamın içine attım.Evveettt! İşte burada! Hemen kapıyı açıp içeri girdim.Tabi ki evde kimse yoktu.Ne bekliyordum ki? Yemek yapmış bir anne ve abimi mi? Hiç sanmıyorum.Sanki bir şeyler unuttum.Gerçi aklım o kadar dolu ki kendimi unutsam yeridir.hiiiiii!!!!! Ben cafe ye gidecektimmm! İçinde bir ben olmayan çantamdan telefonumu zar zor çıkartıp Buğra'ya mesaj attım.

"Buğra bugün işe gelmesem olur mu kendimi iyi hissetmiyorum."

Kısa bir süre sonra cevap geldi

"Tabii biz Hüsnanurla idare ediyoruz da sen iyi misin?"yazıyordu.Her zamanki yalanımı söyledim.
"İyiyim yok bir şeyim."

Buğra'dan cevap gelmeyince üstelemediğini anladım.Ağlamaya ihtiyacım var ya beni dinleyecek birine!!
Şimdi teyzem olsa ona uğrardım biraz sohbet ederdik.Aslında yine uğrayabilirim sonra da Pelin'in yanına giderim.evet evet bu fikri sevdim.Hemen üstümü değiştirdikten sonra dışarı çıktım.Yol biraz uzundu o yüzden yanıma kulaklıklarımı aldım.Otobüsü biraz bekledikten sonra otobüs geldi.Bu ne kalabalık ya! Neyseki kendime oturacak bir yer buldum.kulaklıklarımı takıp Pera -Sevdiğim Kadın şarkısını açtım(multimedyada var)
Şarkı bittiğinde ben de gelmek üzereydim.otobüsten indim ve işte mezarlıktaydım.Şimdiden ağlamaya başlamıştım.teyzemi çok özlemiştim.Teyzemin mezarını bulup mezarın yanına oturdum.
"Merhaba teyze.Nasılsın diyicem ama biraz saçma olucak...Niye gittin ki? Pelin'i bizi bırakıp... Amaan sen bana bakma ya sen hiç öyle olsun ister miydin? Gittin gideli bayağı olay oldu.Umut bu aralar garip ama nedenini bilmiyorum." Gözyaşlarım artık o kadar çok akmıştı ki vücudumdaki bütün suyu tükettim diyebilirim."Bugün de beni öylece bırakıp gitti.Üstelik ona bir şey söyleyeceğimi anlamıştı.Evet eminim.Yüzüme bakmak istemiyordu sanki.Seni çok sevdiğimi sakın unutma Pelin'in yanına gidiyorum şimdi kim bilir senden sonra ne haldedir." Ağlamaklı bir şekilde gülümsedim."Neyse hadi ben kaçıyorum.Seni seviyorum teyze."
Mezarların arasından ilerliyordum.Bir ses duydum:
"Sana çok benziyo biliyor musun? Bugün onu bırakıp gittim.Beni böyle görmesini istemiyorum.Sana benzediği,seni hatırlattığı için yüzüne bile bakamadım.Denedim ama olmadı.1 yıl oldu beni bırakıp gideli...sensizliğimin birinci yılı...Alışıyo insan ya yokluğun biraz koydu ama alıştım Sanırım..." O da ağlıyordu. demek bu yüzden beni bırakıp gitti.O yüzden yüzüme bakamadı.İyi de ölen kimdi ki?Ben bunları düşünürken lafına devam etti:

"Derin bana iyi geliyo beni güldürüyo" derken birden gülümsemeye başladı."aklıma yüzü gelince gülüyorum içimden nedenini sorma ben de bilmiyorum.Neyse senin de kafanı şişirdim abla.Seni çok çok ama çok seviyorum..."dedi ve bana doğru döndü demek ablasıydı.Beni farketmedi ta ki kafasını kaldırana dek.
"Derin! Senin burada ne işin var?"
"Şeyy teyzemi ziyarete geldim."
"Dediklerimin ne kadarını duydun?"
"Bir kısmını."yüzündeki gözyaşlarını sildi ağlamaktan gözleri şişmişti.onu bu durumdan çıkarmam lazımdı.Ne yapsam ne yapsaaam? Hıh! Ben Pelin'i lunaparka götüreyim ve Umut'u çağırayım.
Çıkışa doğru yürümeye başladık.Arabası oradaydı.
"Hadi gel seni eve bırakayım."
"Aslında ben senden bir şey istiyicektim."
"Evet?"
"Ben teyzemin kızını lunaparka götürecektim sen de gelir misin?"
"Ben gelmesem?"
"Olmaz nolur Umut!!"çocuk gibi dudağımı büzünce birden gülmeye başladı.
"Tamam tamam geliyorum ama bir daha öyle bir şey yapma."iyi de niye? Tabi ki soramadım şimdi çirkin oluyosun falan derdi en iyisi sormamak.
Beraber Umut'un arabasına bindik."lunaparkı sever misin?"dedim konuyu dağıtmak için.
"Sanırım daha önce sadece çocukken gittim."
"Ciddi misin?"
"Evet neden ki?"
"Ne bileyim biraz garip geldi"

Pelinlerin evinin önüne geldik.İkimiz de arabadan inerek kapıya doğru yöneldik.Zile bastım.Umut hemen yanımdaydı.Biraz zaman geçtikten sonra kapı açıldı.off! Yine bu adam! Bu adamla muhattap olmak istemiyorum ama!
Bize az çektirmedi.Neyse sakin olmalıyım.
"Merhaba enişte Pelinle konuşabilir miyim?"
"Benle konuş!" Hafif bağırarak söylemişti bunu.
"Ben Pelinle konuşmak istiyorum!"
"İzin vermiyorum benle konuş ne konuşacaksan!" Bunu daha da bağırarak söylemişti.Umut lafa atladı
"Ona bağırma!"
"Sen nesi oluyorsun yenilerinden mi? Merak etme seni iki güne bırakır."

Eniştemin suratına öyle bir tokat atmıştım ki Umut şok oldu.Tam eniştem de bana vuracaktı ki.Umut eniştemin kolundan tuttu ve içeriye doğru iteledi...