Son Umudum

8.BÖLÜM

Umut eniştemin kolundan tuttu ve içeriye doğru iteledi...

"Ona dokunursan seni mahvederim!"dedi Umut.Ne yani beni sahipleniyo muydu şimdi? Aslında küçüklükten beri hayalimdi beni sahiplenen beni koruyan birinin hayatımda olması.Büyük ihtimalle bu babasızlığın sonucuydu.
"Sana mı sorucam lan!"deyip bir dolabın kapağını hızlıca açıp silahını çıkardı.Silahın namlusunu Umut'a doğru uzattı.İçerinden Pelin geldi,hemen yanına gittim.
"Sakın korkma tamam mı korkma!"dedim Pelin'e.Pelin aşırı derecede korkmuştu ki titriyordu.
"Enişte indir şu silahı bak Pelin de çok korktu!"
"Yettiniz lan artık birinizden kurtuldum derken diğeriniz çıkıyonuz!"
Umut "İndir len şu silahı o silahla mı adam oluyon?"dedi ve demez olaydı.Eniştem silahın tetiğine basmak üzereydi ki onu durdurmak için silahın önüne atladım.

...

Karnımdan içeri giren kurşun aslında hiç bir şey hissettirmiyordu.Sanki her şey ağır çekimde oluyormuş gibiydi.Girdiğini hissettim fakat ne acı vardı ne sızı.Elimi hızla kurşunun girdiği yere doğru götürdüm.Sıcak kan elime bulaştığında bana şaşkınlıkla bakan Bir Umut ve kaçan bir eniştem vardı.Pardon ben acımıyo mu demiştim.ahhh! Şu an içimde bir bıçak varmış ve o bıçağı döndürüyolar gibi.Gerisi koca bir boşluk...

"Anne babam nerede?"
"Bilmiyorum kızım hem ben sana yetmiyo muyum?"
"Annemmmm sen bitanesin sadece merak ettim"

...

"Aferinnn benim güzel kızıma liseye mi gidecek benim kızım!"

...

"Anne ben çalışmaya başladım."
"Kızım niye haber vermedin ben çalışıyorum zaten!"

...
Tüm yaşadıklarım gözümün önünden geçti.Hani derler ya insan ölmeden önce tüm yaşadıklarını film şeridi gibi görür diye aynı onun gibiydi sonra tekrar koca bir boşluk.

"Derin güzel kızım uyan artık annem!"annem elimi tutmuş ağlıyordu.Gözlerimi açtığımı bile fark etmedi.
"Ne istersen yapacağım kızım nolur uyan!"aklıma sinsice bir plan geldi.
"Çikolatalı pasta da yapar mısın?" Annem hala şoktaydı.Ufaktan gülümsedim annemin bu haline.Sanki kitlenip kalmıştı.
"Anne iyi misin?"dedim zorla.Annem birden nur inmiş gibi:
"Kkkkııızzzzzııııımmmm!!!! Güzel prensesim! Annem çok korkuttun beni!!Dur ben hemen doktorunu çağırıyorum."
Ardından odaya doktor geldi.Adam biraz yaşlıydı.50-55 vardı herhalde.
"Merhabalar küçük hanım.Kendinizi nasıl hissediyorsunuz ağrınız var mı?"
Yaramın olduğunu bile unutmuştum.Aklıma gelince birden irkildim çünkü canım yandı.Yüzümü buruşturup
"Biraz"dedim.
"Aslında yaranız 2-3 güne iyileşir fakat siz yine de fazla zorlamayın.Polisler de ifadenizi almak için birkaç saate burada olurlar.

İyi de ben polise ne diyeceğim şimdi.Doğruyu söylesem kesin eniştem hapse girer girsin pislik! Ama Pelin ne olucak? İlk annesizlik sonra babasızlık? Banane ya ben pelin'e bakarım.O şerefsiz herif en ağır cezayı hakediyo.Doğruyu söyliyicem KESİNLİKLE!!
Polisler geldiğinde olayı aynen olduğu gibi anlattım.Polisler bize kısa süre içerisinde haber vereceğini söyledi...
Off ben bu yatakta bağlı kalamam ama!! Sağıma döndüğümde koltukta annemi uyurken gördüm.Saate baktığımda saat öğlen 6 idi.Annemi uyandırmamak için sessizce yataktan kalktım. Pencereden baksam bile bana yeter! Pencereden dışarı baktığımda bankta oturmuş telefonuyla uğraşan Umut'u gördüm.İyi de onun ne işi vardı.Beni mi merak etmişti.Üzerimde eşofmanım ve kalın kazağım vardı.üzerime ceket aldım.ahhh! Sessiz bir çığlık attım yarama çarptım.anneme uyanmış mı baktım ama çok şükür ki uyanmamıştı.Kapıyı yavaşça açıp dışarı çıktım.Hastanenin koridorları bomboştu birkaç görevli hariç.Dışarı çıkmak için hastanenin kapısını açtım.Açtığım gibi yüzüme çarpan soğukla irkildim.Caddeye doğru bakan Umut'u görünce gülümsedim ve yarama dikkat ederek yanına oturdum sessizce.Beni farketmedi ya BENİ!! O kadar dalmıştı ki.
"Bu kadar uzun ne düşünüyorsun bakıyim?"
"Derin!" Hızlıca ve biraz sertçe sarıldı."Ahh!" Yaram biraz acımıştı ama hiç önemli değil.
"Çok çok çok özür dilerim tamamen unuttum bir şey oldu mu?"
"Hayır da ne düşünüyordun da o kadar daldın?"
"Hiç öyle seni düşünüyodum nasılsın falan diye."
"Hmm merakını gidereyim o zaman,ben daha iyiyim"
"Sevindim de Derin niye böyle bir şey yaptın niye kurşunun önüne atladın?"
"Bunu hiç düşünmemiştim o kurşunun önüne atlarken. Birden yapmak geldi içimden ve yaptım nedeni yok.Hem Pelin nerede?"
"Pelin iyi şu an ona abin bakıyo."
"Abim mi bakıyo? Siz Pelin'in iyi olduğuna emin misiniz? Abim kim çocuk bakmak kim?"
"Merak etme iyi.Bu arada işi bıraktın.Annenin ve benim kararım."dedi gülerek.
"Ama ben idare ediyodum!."
"Olmaz Derin hem okul hem iş olmaz zaten artık yaralısın senin için daha iyi emin olabilirsin."
"Tamam ama Hüsnanurla Buğra'ya ne diyicem."
Arkadan gelen öksürük sesiyle yerimden sıçradım.Aaaaa kimler gelmişş!!!!