Son Umudum

2.BÖLÜM

İyi de senin burada ne işin var?
Kapıyı açmamla kapatmam bir oldu derken o bir anda kapının arasına ayağını soktu.Kapıyı açıp içeri girdi.

"Ne yapıyosun çabuk çık dışarı!"

"Oldu canım senin yüzünden dayak yedim ben be!"

"Ben mi dedim sana gel bulaş diye? Hem sen benim evimi nereden biliyosun?"

"Takip ettim başka nasıl bulucam?"dedi o sırada benim telefonum çaldı.Hemen açtım.Annem arıyordu.

"Efendim anne?"

"Kızım teyzen hasta ben bu gece orada kalacağım.Kendine dikkat et."diyerek telefonu kapattı.Tam zamanıydı anne ya.

"Tamam geldin,ne istiyosun?"dedim.İçten içe çok korkuyodum.

"Hangi okulda okuyorsun?"dedi.İyi de okulumu ne yapıcaktı ki? En iyisi söylememek.
"Sanane ne yapıcaksın okulumu?"dedim eninde sonunda bulamayacaktı sanki.
"Ben sana niye soruyosam eninde sonunda bulurum zaten"dedi.Hah!Şom ağzıma ben.
"Şunu unutma bu daha bitmedi"dedi mavi gözlerini üzerime dikerek ve ardından kapıyı çarparak çıktı.Aklında ne planlar kuruyodu bu? Nasıl uyuyacağım ben şimdi? Off.
Yatağıma doğru yürümeye başladım.Gözlerimden uyku akıyordu.Tabi ki uyuyamıyordum.En iyisi biraz kitap okumak.Kitap okumayı çok seviyorum özellikle şarkı dinlerken.Kitap okumaya başladım.Uykuya dalmışım.

Sabah alarmım çaldı.Hemen kalkıp banyoya yöneldim.Kısa bir süre duş aldıktan sonra.Giyinmeye gittim.Okul formamı üzerime geçirdim zaten makyaj yapmıyorum.Bütün işlerimi hallettikten sonra içeriye girdim.Abim kanepede uykuya dalmıştı.Normalde gelmezdi.Annem eskiden çalışıyordu ama artık biz abimle çalıştığımız için çalışmıyor.
"Daha fazla öyle dikilecek misin?"dedi abim.
"Hıı dalmışım da neyse ben çıkıyorum."dedim.Kapıdan dışarı çıktım.Saatime baktığımda 6.30 du dersim 7.30 da başlıyor.Ne diye erken çıkarsın ki yat uyu 20 dakika 20 dakikadır yani.Artık yapıcak bir şey yok annemlere mi uğrasam acaba? Evet evet uğrayayım hem teyzeme bakarım
.Teyzemlerinin evinin yolunu tuttum.
Kapıyı çaldım.İnşallah uyumuyolardır.Kapıyı annem açtı.
"Aaaa kızım sen mi geldin?"
"Yok anne ben gelmedim şu an okuldayım."içeriye doğru yol aldım.İçeride. Yatan teyzeme bakarak
"Geçmiş olsun teyze neyin var?"dedim.
"Abartılacak bir şeyim yok iyiyim işte bir kaç gün dinlensem geçer.her zamanki annen."bilmez miyim?
"Ha bu arada kızım,ben iş buldum itiraz istemiyorum çalışacağım"dedi annem.
Aslında itiraz edicektim ama annem belli ki bu işi çok istiyordu."Peki anne ama kendini çok yormuyacaksın"
Annem koşarak boynuma atladı."teşekkür ederim kızım".

Saatin 7.10 olduğunu görünce hemen annemlere veda edip okulun yolunu tuttum.tam zamanında okulda olmuştum.Sınıfıma doğru gidiyordum.Yanımdan geçen kızlar bir şeyler konuşuyordu.
"Yeni gelen çocuğu gördün mü tam bir taş çocuk!"dedi kızıl saçlı olan.Kızın resmen dip boyası gelmişti.Kapıyı çaldım.tam kapıyı açtım ki müdür bizim sınıfta ve yanında da o.Bana öyle bir baktı ki yerin yedi kat dibine girmek istedim.Nedenini ben de bilmiyorum.İlk müdüre oradan da hocama bakarak "geç kaldığım için özür dilerim."dedim.
Hoca eliyle oturmamı işaret etti.Ben de yerime geçtim.Yanımda bir kız oturuyordu sanırım adı İpek idi.
Müdür onu tanıtmaya başladı.

"Bu yeni arkadaşınız UMUT burada okumak çok istedi.Boş bir yere oturabilirsin diyerek sınıftan çıktı müdürümüz.Umut benim çaprazımdaki yere oturdu.Demek adı Umut.Neyse onu takmamalıydım.derse odaklanmaya çalıştım.bir kaç kelime not aldım.
Veee... İşte zil çaldı kurtarıcı meleğim.Neredeyse sıkıntıdan patlayacaktım.Hemen kızların yanına koştum.Olayları anlattım.ilk günden bugüne kadar.Kavgayı anlattığımda kızlar Buğra'ya iltifat yağdırmaya başladılar.
"Helal olsun be! Yürü koçum kim tutar seni!"bi de dayak yemeseydi iyiydi.

Su izin alıp alamadığımı sordu hafta sonu için tamamen aklımdan çıkmıştı Umut olayından sonra.
"Hayır ama bugün sorarım." Dedim.Bugünde böyle geçti.tabi arada Umut bana bakıp duruyordu.
O yokmuş gibi davrandım ben de.Hayır ne yapmaya çalışıyordu? Kafasında neler kuruyordu? Okula geldi de ne oldu? Benim için bu okula gelmiş olamaz bence hem niye gelsin ki? Ne yapıcaktım ben bununla? Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi? Öfff böyle uzun düşününce saçmalıyorum işte.Cafeye doğru gidiyordum ki Buğra mesaj attı.
"Bugün Cafe kapalı boşuna gelme." İçimden sevinç çığlıkları atıyordum.Hemen eve gitmek için ara sokaklardan geçtim her zamanki gibi ama bu sefer farklıydı sanki takip ediliyordum.
Ben bu aralar çok fazla kitap okuyorum.Ya da bu Umut olayından dolayı böyle oldum.Neyseki sapasağlam eve geldim.Eve girdiğimde abim evdeydi.Annem ise işte.Abimden hafta sonu için izin istedim tabi ki beni kırmadı işleri halledeceğini söyledi.
Kendimi yatağa attım.Hemen uykuya dalmışım.Birden telefonumdan mesaj sesi geldi.Saate baktığımda 3 tü hangi Allahın akıllısı bu saate mesaj atar ki? Kesin bizim kızlardan biridir.diyerek açtım. Mesajda:
"Bu iyi günlerin tadını çıkar . -Umut"

******