Gece hiçte planladığım gibi devam etmiyordu. Ben yanlarında olursam kolaylaşabilir sanarken, her şey tepetakla olmuş denebilirdi.
Normalde şuan olması gereken Artun'un sarhoş olup kollarımda her şeyi anlatmasaydı, ama olan ?
Artun'un kollarının arasındaydım. Ona biraz daha içki içirip sarhoş edicem diye tam anlamıyla kıçımı yırtıyordum! Herifin elleri durmak bilmiyordu ve Arat'ın gözleriyle iki dakikada bir suçluymuş gibi hissettirilircesine göz hapsine alınmak biraz kötü hissettiriyordu.
***
Elimde sarhoş bir Artun, yarışmaya kimin çıkacağının bilgisi, birde Arat'ın ölümcül bakışları vardı. İki gün sonra da katılmam gereken bir yarış vardı. Bu yarışa katılacağımdan takımın bilgisi varmıydı ?
Öhm öhm... yakında haberdar olacaklar diyelim.
Düşüncelerim Artun'un sesiyle boğuklaşırken dediklerini mantıklı bir cümle haline getrimek oldukça zordu. Bir sarhoşun, anlattıklarını anlamak zaten yeterince zor değilmiş gibi bu kişinin Artun olması olayı iyice zorlaştırıyordu. Çünkü bu adam normalde bile konuşmayı beceremiyor!
Herifin daha fazla konuşmasına dayanamayacağımı anladığımda elimdeki minik çantamdan telefonumu çıkartıp Arat'ın ismine dokundum, ilk çalma sesi, ikinci, üç... Açmasıyla nereye kayboldun sen diye kükremesi bir olmuştu ve bu o kadar da çekilir bir durum değildi. Olduğumuz yerin ismini verip buraya çabuk gelmesini isteyerek telefonu kapadım yine çantama elimi daldırıp sigara paketimi çıkardım bu sefer ve çakmak.. Yine çakmak taşımama huyuma söverken paketi çantama geri attım. Etrafta gözlerim arabayı kollarken bir yandan da Artun'u zaptetmeye çalışmak biraz zor oluyordu. Artık iyice takatim azalmışken yanımıza bir araba yavaşlayarak yaklaştı ve sonunda park edip durdu, sürücünün yerindeki kapı açıldı içerden Arat çıktı sert adımlarından siniri belli olur gibiydi. İyice dibimize girdikten sonra "Bunları hatırlamasını istemeyiz" demesi ve Artun'un suratının ortasına yumruğu geçirmesi arasında çok bir zaman farkı oluşmamıştı.
