...ΈΛΞΗ...

...ΕΙΣΑΓΩΓΗ...

Κάθομαι στο μπαλκόνι και χαζεύω την θέα...το καλοκαιρι εχει μπει και η ζέστη ειναι αφόρητη...ειναι βραδάκι και περιμενω στον Σταύρο να γυρίσει απο την δουλειά...ακούω τα κλειδιά του στην πόρτα και μπαίνω μεσα...παω κοντά του και του δίνω ενα γλυκό φιλι...

Ε-"Επιτελους ήρθες μωρο μου"

Σ-"Ναι αγάπη μου ειμαι πολυ κουρασμένος"

Ε-"Κανε ενα μπανακι και θα σου βαλω φαγητο"

Σ-"Επιστρέφω αμέσως"

Πηγα στην κουζίνα και του εβαλα φαγητο στο τραπέζι...δουλεύει πολλές ωρες και έρχεται πάντα πολυ κουρασμένος σπιτι...εκανε το μπανακι του και ηρθε στην κουζίνα...κάθισα στο τραπέζι μαζι του για να του κανω παρέα....

Σ-"Τι έκανες σημερα μωρο μου;"

Ε-"Έψαχνα ολη μερα για δουλειά αλλα τιποτα,έστειλα βιογραφικό σε πολλές εταιρίες και περιμενω"

Σ-"Δεν χρειαζεται να δουλέψεις στο εχω πει χίλιες φορές"

Ε-"Δεν αντέχω ολη μερα σπιτι μονη μου ρε Σταυρο"

Σ-"Νοικιάστηκε το διπλανό διαμερισμα είδα φώτα,μπορει να ειναι ζευγαρι και να αποκτήσεις μια καινούργια φίλη"

Ε-"Ναι άκουγα θόρυβο ολο το πρωι,"

Σ-"Πολυ νόστιμο ηταν το φαγητο"

Ε-"Χαίρομαι που σου άρεσε μωρο μου"

Σ-"Παω να ξάπλωσω και σε περιμενω"

Μάζεψα τα πιάτα και τα έπλυνα...πηγα στο δωματιο και εβαλα το μαυρο νυχτικο μου...ξάπλωσα κοντά στον Σταύρο και εκείνος ένωσε τα χείλη μας...συνέχισα να τον φιλάω καθώς κατέβαζα το χερι μου στην στυση του...

Σ-"Ελενα ειμαι πολυ κουρασμένος συγνωμη"

Ε-"Καταλαβαίνω δεν πειράζει"

Γύρισα πλευρό και εκλεισα τα ματια μου...σκέφτομαι ολα όσα εχω περασει με τον Σταύρο...παντρευτήκαμε πολυ μικροί μονο 19 χρόνων...ειμαστε μαζι τέσσερα χρόνια...καναμε πολλές τρελές και περνούσαμε τέλεια...οταν ο Σταυρος ομως ξεκίνησε να εργάζεται στην εταιρια του μπαμπά του άλλαξαν πολλα...ειναι συνέχεια κουρασμένος,δεν εχει πολυ χρονο για μένα και εγω νιωθω πολυ μονη...ψάχνω σαν τρελή να βρω και εγω μια δουλειά για να ασχολούμαι με κατι αλλα με την κρίση τα πραγματα ειναι πολυ δύσκολα...ειδικά στον τομέα μου που ειναι η φυσικοθεραπεία...προσπαθω να μην τον αγχώνω κιαλλο με τα δικά μου προβλήματα...τον αγαπάω παρα πολυ και ξέρω οτι πάντα θα ειναι διπλα μου...ειναι τα πάντα για μένα αφού εχω χάσει την οικογενεια μου....γιαυτο θελω να κανω ενα παιδι αλλα ο Σταυρός δεν θελει ακομα,ειμαστε 25 χρόνων και θεωρεί οτι έχουμε χρόνια μπροστα μας...ευτυχως υπαρχουν και τα Σαββατοκύριακα που τα περνάνε μαζι...με αυτές τις σκέψεις ούτε που κατάλαβα πως με πηρε ο ύπνος....

Αυτη ειναι η εισαγωγή της ιστορίας...
Έρχονται πολλα κεφάλαια και πολλές εξελίξεις...
Πως σας φαινεται;
Θελω τα σχόλια σας....
Και τα αστερακια σας!!!