Gözlerimi açtığımda çok küçük bir camı olan, sadece sandalye olan bir odada uyandım. Ellerim kollarım bağlıydı. Ağzım bile kapalıydı. Ne olduğunu sorguluyordum. Son olanları hatırladım. Birisine kapıyı açmıştım. Eve girmişti. Ve beni duvara sıkıştırdı. İşte o an olanlar. Agzıma bir bez tuttu saniyeler sonra bayıldım. Ama ben Barlasa sarılmıştım...
Hayır sarılmadım. Hayır Barlas benim için gelmedi. Hayır ben Barlası gercekten görmedim. Onları sadece bayıldığım zaman görmüştüm. Her şey yalandı.
Ben bunları anladıktan yaklaşık bir dakika sonra odanın kapısı açıldı. O adam girdi. Yüzünde maske vardı.
-Ben sana herkese güvenme dedim prenses.
Ağzım bantlıydı. Konuşamıyordum. Prenses demişti bana. Diyemezdi. Bana sadece Barlas "prensesim" derdi.
Yanıma gelip ağzımdaki bantı çıkardı.
-Hadi konuş o güzel narin sesini duyalım. Sakın bağırayım deme. Kötü şeyler olur.
+Benimle ne derdin var?
-Seviyorum işte seni bu kadar basit :)
+Insan sevdiğine kıyamaz. Sen bana bunları yaparken bana karşı olan hislerini hiçe mi saydın?
-Senin Barlasa olan o ilgin, o sevgin bunları yapmama sebep oldu.
Barlası nerden biliyordu. İzleniyor muydum?
+Barlası nerden biliyorsun?
-Biliyorum ışte bir yerden. Barlas seni umursamıyor farkında değil misin? İstersen arayalım.
+İstemiyorum.
Ağzımdan sadece bir kelime çıkabildi. Bana bakıp gülümsedi. Suan karşımda duran kisiyide istemiyordum. Ben Barlası istiyordum. Barlas benim her şeyimdi. Ama onunla konuşmak istemiyordum...
Neden istemiyordum. Cevabı açık. Bana güvenmiyordu. Bana güvenmeyen bir insanla neden konusmak istiyim. Yeterince haklı bir neden.
Barlas bana güvenmiyordu...
Bu bölüm biraz kısa oldu. Ama zaten okuyan kişi yiok. Gelişine yazıyorum. ^anı kalsın^
Barlasım ve Elisimin doğum günlerinde ayların şekli... ^^ 💓
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecemin Prensi
Teen FictionBirbirlerine sırıl sıklam aşık olan bir çiftin, arasındaki mesafe ve onlara engel olan bir çok sorun. Peki bu çiftimiz bu engellere ve bu mesafeye rağmen başarabilecek mi? Neden olmasın? Mesafeler aşka engel değildi, olmadı, olmayacak!
