Birbirlerine sırıl sıklam aşık olan bir çiftin, arasındaki mesafe ve onlara engel olan bir çok sorun. Peki bu çiftimiz bu engellere ve bu mesafeye rağmen başarabilecek mi? Neden olmasın? Mesafeler aşka engel değildi, olmadı, olmayacak!
Gecemin Prensinin sönüşünün 7. Gününden selamlarr. Sanırım hayatımda tek değişen şey Barlasla konuşmamamdı. Bana güvenmemişti. Bana artık ulaşamazdı.
Telefonuma her zaman bildirim gelirdi. Artık önemsemiyordum. Ama bu sefer telefon elimdeyken gelmişti. Ege yazmıştı. Barlasın arkadaşı.
-Elis, evinin adresi ********* bu mu? +Evet ama sen nerden buldun? -Sizin evin oralarda olaylar oluyormuş kendine dikkat et. Haberlerde gördüm. +Teşekkürler. Dikkat ederim. -Ne demek.
Adres neden versinlerki. Bu normal degildi. Bunun altından illaki bir şey çıkıcaktı. Saat on ikiyi geçmişti dayanamıyordum. Gözlerim kapanıyordu. Gözlerimi kapatıp uyumaya başladım.
Bu sefer ne bildirim sesine ne alarm sesine uyanmıştım. Kapı ziline uyanmıştım. Uykulu uykulu gidip kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm görüntü karşısında şok oldum.
Barlas olduğunu düşünmeyin. O benim için öyle bir şey yapar mıydı? Karşımda yüzü maskeli biri vardı.
İçeri girdi. Kapıyı kapattım. Beni birden duvarla arasına aldı.
"Her önüne geleni eve mi alıyorsun?" dedi. Bir şey demedim. Beklemedim. Kafa attım. Yere yığıldı. Yerde inlemeye başlamıştı. Yanına oturdum. Ve yavaşca maskesini kaldırdım.
Karşımda onu gördüm. Barlası. O benim için bunu yapmıştı. O benim için buraya gelmişti...
Kalbim çarpmaya başlamıştı. Gözlerini bu kadar yakından görmek harikaydı. Burnu kanıyordu. Hemen yerden kaldırıp odaya götürüp otutturdum. Peçete verdim.
"Bu kadar güçlü olduğunu bilmiyordum." dedi. Biraz bekledi. "Bilsem böyle bir şey yapmazdım. Ama sevdim bu özelligini, kendini korursun." dedi. Yüzüne sert bir bakış attım. "Kimseye ihtiyacım olmuyor" dedim. "Peki ya bana. Bana ihtiyacın yok mu? Olmadı mı?" dedi.
Ona ihtiyacım var mıydı? Kimseye ihtiyacım olmamıştı. Onada yoktu. Hayır vardı. Kendimle çelişiyordum. Kendimle tartışıyordum.
Barlas konuşmaya başladı. "Benim sana ihtiyacım var" dedi...
Barlasın bana ihtiyacı vardı. Peki ben onun yanında olmak istiyor muydum? Barlas karşımda duruyordu. Ben ona sarılamamıştım. Barlasın bana ihtiyacı vardı.
Hiç düşünmeden Barlasa sarıldım. Barlasın kolları arasında kaybolmuştum. Ben Barlasa sarılmıştım. İnana biliyor musunuzz. Ben Barlasa sarıldım. Ben onun kokusunu öğrendim.
Ve bu hayatımın en iyi şeyiydi. Ben Barlası artık tam anlamı ile tanıyordum.
Biraz yüzümüz gülsün sonra ağlarız. Hadi iyi geceler.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalpler bir olduğu zaman bedenler bir olmasa ne olur ki??
