Birbirlerine sırıl sıklam aşık olan bir çiftin, arasındaki mesafe ve onlara engel olan bir çok sorun. Peki bu çiftimiz bu engellere ve bu mesafeye rağmen başarabilecek mi? Neden olmasın? Mesafeler aşka engel değildi, olmadı, olmayacak!
Barlasla artık sevgiliydik. Çok güzel bir ilişkimiz vardı. Benim evimde kalıyordu. Beraber kalıyorduk ve çok mutluyduk. Bu üç hafta içerisinde bir çok kez karakola gitmiştik. Artık gitmemize gerek yoktu. Barlasın benim evimde kendine ait bir odası vardı. Çoğunlukla beraber uyurduk ama yinede vardı işte. Günler birbirini kovaladı...
*2 Yıl Sonra*
Barlasla olan ilişkimiz çok güzel bir şekilde ilerliyordu. Barlas bir yerde çalışmaya başlamıştı. Aslına bakarsanız evli gibiydik. Evlenmeyide düşünüyorduk. Barlas Bey evlilik teklifi etmeyi düşünürse tabiki.
Bugün 06.11.2019 tarihi. Yani bizim Barlasla 2. yıl dönümümüz. Barlas için çok güzel yemekler hazırladım. En sevdiği yemekleri yaptım. Masayıda çok güzel bir şekilde hazırladım. Üzerime bana en çok yakıştırdığı renk olan beyaz bir elbise giydim. Barlasın gelmesini bekliyordum.
Kapı çaldı. Hızlıca gidip kapıyı açtım. Kapıyı açtığımda Barlası göremedim.. Çünkü ellerindeki beyaz güller yüzünü kapatmıştı. Gülleri biraz aşağı indirdi. Artık o güzel yüzünü görebiliyordum. Elindeki gülleri bana uzattı. Aldım.
+Çok güzel olmuşsun bitanem. Beyaz sana çok yakışıyor.
Bunları söylerken içeriye girmişti. Yanağıma küçük bir buse kondurdu. Beraber masaya oturduk. Yemeğimizi yedik. Barlas salona geçmişti. Ben masayı toplamıştım. Bulaşıkları yıkıyordum. Birisi geldi ve belimden bana sarıldı. Tabiki bu kişi benim mükemmel sevgilimdi. Bulaşıklar bitmişti. Arkamı döndüm. Artık Barlasla yüzlerimiz birbirine bakıyordu ve çok yakınlardı. Barlas bana doğru yaklaştı. Dudaklarıma bir buse bıraktı. Bunu bir kaç kere tekrarladı... Artık Barlasla birbirimizi deli gibi öpüyorduk. Barlas beni kucağına aldı. Yavaş bir şekilde odaya çıktık. Bazı yaşanan şeylerden sonra birbirimize sımsıkı sarıldık ve uyuduk. Fakat o gece bir şeyi unutmuştuk..
*2-3 ay sonra*
Bu iki ay boyunca mide bulantıları, bayılmalar ve bunlara benzer bir çok durumla karşılaşmıştım. Barlasın haberi yoktu bunlardan fakat bu durumların artmasıyla bunları Nofaya anlatmaya karar verdim. Nofaya anlattığımda hızlıca hazırlanmamı söyledi. Ne olduğunu bile soramadım. Bir taksiye binip hastaneye gittik. Tahlil verdim. Ve o an anladım Nofa hamile olduğumu düşünmüştü ve bunda haklıydı çünkü tüm belirtiler vardı. Ve tahlil sonucu çıktı. Hamileydim...
Barlasa haber vermek için titreyen ellerimi hemen çantama uzattım ve hızlıca telefonumu çıkardım. Barlası aradım açmadı. Bir kere daha aradım. Bir çok kez aradım. Ne açan vardı ne de tekrar arayan...
Eve gittim. Barlasın gelmesini bekliyordum. Gelme saatinden dört saat geçmiş olmasına rağmen eve kimse gelmemişti. Çok merak ediyordum. Aramalarımada bakmıyordu. O gün sabah beşe kadar Barlasın gelmesini bekledim fakat kimse gelmiyordu. Uyuya kalmıştım. Saatler sonra uykumdan bağırışlarla uyandım. Rüyamda Barlasın beni bırakıp gittiğini görmüştüm. Hızlıca yukarı odaya çıktım. Ve birde ne göreyim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı aşklar yarım kalır, bazılarına ara verilir, bazıları nefretle biter, bazıları ise severken ayrılır. Biz hiç ayrılmayalım olur mu Gecemin Prensi? Ayımın diğer yarısını hep tamamla lütfen...
