Zack's POV (minsan ko lang s'ya ippov lol)
"But why?" I hate myself.
"I'm tired. And infact, you are the reason why i'm here." Bat ba ang cold nya ngayon?
"S-sorry for that. I didn't know na...." i was about to say something when she cut me off.
"What's done is done. The damage is caused. You can never lessen the pain that you gave me."
"I wont accept your break up."
Taas noo kong sinabi sakan'ya.
"Why? Isn't it fucking enough for you? The way you pushed me to have revenge. Hindi pa ba sapat sa'yo 'yon Zack?"
I was left dumbfounded by her words. Ibang iba na ang kaharap ko ngayon. Ibang iba na ang babaeng dating masiyahin, makulit, at ang ngiti ng buong paaralan.
"Please leave if you keep on insisting. Buo na isip ko. Ayoko nang maging laruan nang isang tao na walang ginawa kundi saktan lang ako.
And please Zack, hindi tayo magkaibigan. We barely talk to each other. Why are you even here? Guilty ka kase mamamatay na ko? Haha bullshit, leave now."
Oo, hindi nga pala tayo magkaibigan. Iniwan kita. Noon, at ngayon. Sinaktan kita. Hindi ko na kayang mawala ka pa pero kung iyan ang ikasasaya mo, Elle, sige.
"I'm sorry for causing you pain and trouble in a short period of time. I'm sorry of my recklessness that brought you here in this place. I'll leave. Please get well soon."
Ang bigat bigat sa pakiramdam sabihin ang mga salitang 'iyon. Tumayo na ako, at sinabi, "You're still my girl."
Eliza's POV
Ilang araw na ang nakalipas mula nung paguusap namin ni Zack. Hindi ko na s'ya nakitang bumisita mula no'n. Palagi kong kasama si Elina. Hay. Buti nalang may bestfriend akong ganito.
Kakalabas ko lang ng hospital ngayong araw at babalik na ako sa university bukas.
Hindi ko na alam kung anong nangyari sa fieldtrip at ang dami nang pangyayari sa eskwelahan na hindi ko nadaluhan.
Naisipan kong magpunta sa park para maklaro ang isip ko, ang dami kong naiisip na kung ano-ano simula nang nalaman ko na si Zack ang batang nasa panaginip ko.
Bakit kami nagkahiwalay noon? Bakit kami nagkatagpo? Bakit hindi kaagad s'ya bumalik? Bakit hindi n'ya 'ko kilala? Bakit ko s'ya nakalimutan?
Naglalakad ako hanggang makarating ako sa parteng walang ganong tao. Hindi ko namalayan ang nilalakaran ko kaya hindi ko napansin kung nasaan ako.
"GinElle 4ever"
Nakaukit ang bawat letra sa puno. Naaalala ko ito. Naaalala ko na ang parte na 'to. Dito kami madalas nagkikita. Dito kami madalas nagkakasama.
Umupo ako at tumingin sa kawalan, hanggang sa napahawak ako sa sakit ng ulo ko. Nakikita ko ang dalawang bata. Naglalaro. Nagtatawanan. Masaya.
"Uy Elle wag ka na magtampo oh, ikaw lang naman bespwend ko. Alam mo namang lab kita eh."
ani ng batang patuloy na kinakalabit ang nakabusangot na batang babae.
"Hindi mo bespwend pero binibigyan mo chocolate, shoo dun ka na."
sagot ng batang babae na tinatalikuran ang batang lalaki.
"Sige pag hindi ka nakipagbati hahabulin kita."
patuloy na kalabit ni Zack kay Liza na hindi sumasagot. Sa ilang sandali na lumipas ay naghahabulan at nagtatawanan na silang dalawa.
Nakakalungkot isipin na kumupas lang lahat ng memorya na nadama ko dati.
Sana hindi ka na lang umalis.
Sana hindi ka na lang nawala.
Pinangako mo sa'kin na hindi mo ko iiwan.
Kung hindi ka umalis, siguro, masaya tayo ngayon.
'Yung walang awkwardness sa isa't isa. Walang ilangan. Walang kalungkutan, at walang sakit na nararamdaman, Ginger.
A/N:
Omyghad, ngayon ko lang naiupdate ulit 'to! Hahaha. Hindi ko alam kung may readers pa ko pero kung meron man, hello!!! Sorry kung natagalan update ko. :)
