Jimin, Taehyung ile olan randevusuna Jungkook'u gönderir. Fakat Jungkook'un, çalıştığı şirketin Ceo'su Kim Taehyung ile buluşacağından haberi yoktur...
"Gerçek Park Jimin'i değil, o gün beni kandıran yalancı Park Jimin'i istiyorum."
Başlangıç |Ocak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapıyı açar açmaz camdan dışarı bakan Jimin'e baktım. Acilen odasına gelmemi söylerken sesi o kadar ciddiydi ki, eğer tahmin yürütmem gerekse hızla batıyoruz sanırım derdim. Fakat daha kötüsünü hayal edemezdim.
"Ne oldu? Beni korkuttun!" Ona doğru adımlarken sesimi duyar duymaz bana dönmüş, bıkkınlıkla iki adım atmıştı. Ben ise beti benzi atan yüzünden, az önce sinirle karıştırdığı belli olan saçından anlamıştım garip bir şeylerin olduğunu.
"Bitti dedik, her şey yeni başladı Jungkook." Anlamaz bir şekilde suratına bakarken adımlarım yavaşlamış, çalışma masasının yanındaki yerimi bulmuştum. Son zamanlarda bir sözleşme imzalamadığımız için ne anlatmaya çalıştığını anlayamamıştım.
"Anlatsana? Bir haber mi aldın?" Bir kaç hızlı adımla soluğu yanımda aldı ve masadaki telefonunu alıp bir süre kurcaladı. İstediğini bulunca telefonu bana çevirdi ve almam için uzattı. Bende onun istediğini yaptım ve telefonu elime aldım.
"Bundan sonra bir şey olmaz dedim, ama o durmuyor. Bizimle çalışmak istiyor ama elinde koz olduğu için onu reddedemedim bile. Resmen tehdit edildik!" Açıp elime verdiği konuşma bölümünü biraz yukarı kaydırdım ve tüm mesajları okumaya başladım. Numara kayıtlı değildi, ama kimsin sorusuna gelen "Ektiğin randevunum" cevabı yetmişti. Taehyung'u anlamıştım.
"Reddetmemiz imkansız. En ufak şeyi öterse, anında sokakta buluruz kendimizi!" Mesajları okumaya devam ediyordum. Tekrar olduğuna inanamıyordum.
Bir süre içimde bekleyen umut da, aylar önce bitmişti. Artık emindim bir şey olamayacağından, hayatın bizi bir araya getirmeyeceğinden emindim. Ama o da bir araya gelmeye istekli duruyordu.
"Anlamıyorum. Neyi biliyor ki? Neyi anlatmakla tehdit etti?" Gözümü mesajlardan ayırmadan okumaya devam ederken sormuştum. O ise yerinde duramıyor, ya etrafımda dönüyor ya da ayağını sallayıp duruyordu.
"Nasıl anlamadın? Babama gidip 'oğlunuz beni kandırıp kendi gelmek yerine bir arkadaşını gönderdi' derse babamın 'benim oğlum yapar' demesini mi bekliyorsun? Eğer öğrenirse karşısına çıkan ilk kişi ile evlendirir beni. Bu sefer fikrimi de sormaz!" Okuduğum konuşma bitmiş, son cümlesi ise 'umarım en kısa sürede toplantıyı ayarlarız, yoksa son toplantım sizin evde olacak' olmuştu. Bu da bir bakıma 'evine gelip babanla konuşmamı istemiyorsan bu işi hallet' demekti.
"İyi de, seninle buluşup ne yapacak?" Ona uzattığım telefonu almış, güç düğmesine basarak hızla kapatmış ve kenara koymuştu.
"Bir uygulamadan falan bahsetti ama bunlar bahane. Amacı benimle falan buluşmak değil, ya senden iyi intikam alamadığını düşünüyor ya da benim kolay sıyrıldığımı falan. İşin içine babamı kattığına göre bu sefer benden de intikam almayı planlıyor olmalı." Neden bir anda hayatıma tekrar girmişti bilmiyorum ama bu sefer ilkinden de etki bırakacağı kesindi. Daha ilk konuşmamızda bile endişelenmemize neden olmuştu.
