KESKİN KURŞUN

BÖLÜM 4

Hastane olayından sonra her ne kadar istemesem de abim beni eve bırakmış, dikkatli olmam için uyarıp durmuştu.

Saatlerdir evde öylece oturuyordum ve gerçekten çok sıkılmıştım. Alt sokaktaki park aklıma gelince direkt evden çıktım tekrar. Kafama kapşonu geçirip ilerledim. Parka vardığımda sadece bir kaç çocuk ve anneleri olduğunu gördüm.

Boş banka oturduktan sonra kulaklığımı takıp telefonumdan müzik açtım.

Yanımda bir hareketlilik hissettiğimde oraya döndüm. Bankın yarısını kaplayan adamı görünce kalktım. Huzur bulmaya geliyorum, burada da rahat olamıyordum. Ne vardı yanıma oturacak?

"Düşürdün." Adamın konuşmasıyla duraksadım. Ne düşürdüm?

"Anlamadım?" Adam elinde kopan bilekliğimi kalırdı.

"Düşürdün." Dedi tekrar. Tamam, düşürdüm. Anladık.

"Teşekkür ederim." Dedim kısaca. Adamın dikkatli bakışları ile kaşlarımı çattım.

"Vermeyi düşünmüyor musunuz?" Hala elindeydi bilekliğim.

"Aslına bakarsan, düşünmüyorum." Pişmiş kelle gibi sırıtması ve bilekliğimi vermemesi zaten yıpranan sinirlerimi tepeme çıkardı.

"Verin şunu." Sert sesim onda ufacık bir etki yaratmamıştı. Bir günüm normal geçmeyecek mi?

"Hoşuma gitti, vermeyeceğim." Bir şey derdim de, neyse.

"Kız bilekliği o farkında mısınız? Tabii kendinize yakışacağını düşünüyorsanız bir şey diyemem." Alaylı sesim bu sefer de umrunda olmamıştı.

"Evet, düşünüyorum. Var mı diyeceğin?"

"Ama nasıl göt etti seni?"

Kes sesini! Kimin tarafındasın sen?

"Harika, bir delimiz eksikti." Bana deli demesine mi kızayım yoksa kendi hatam olmasına mı şaşırmıştım.

"Laflarına dikkat et! Ya ver şu bilekliği ya da basarım çığlığı." Yapacağımı düşündüğünden bilekliği uzattı. Tam alacakken geri çekti. Şaka mısın sen?

"Yapamazsın." Sırıtması benim tiz çığlığım ile bozuldu. Yapamam öyle mi?

"Sussana kızım." Eliyle ağzımı kapatınca elini itip geri çekildim.

"Yapamazsın, demeseydin sende. Öyle bir yaparım ki." Adam benimle uğraşmamak için direkt bilekliği verip kalktı.

"Seninle konuşmak güzeldi, psikopat deli." El salladığında hangi akılla yaptım bilmiyorum ama , elini ısırıp evime doğru koşmaya başladım.

"Ebendir, psikopat deli." Ve tabii adam da peşimden koşmaya başladı. Lanet olsun, olaysız asla bir günüm geçmiyordu.

"Sen başlı başına olaysın zaten."

Haklı olmandan nefret ettiğimi söylemiş miydim?

"Her gün."

Ve sen yine haklısın.

"Manyak deli kavramı tam sana göre. Elimi ısırdın!" Arkamdan koşarken bir yandan da bağırıyordu. Sonda şokla konuşmuştu.

"Oh olsun, bir daha ısırırım gelme." Adamın bana yaklaştığını gördüğümde ha gayret diyerek daha da hızlandım. Evin önüne gelince evimi öğrenmesini umursamadan kapımın önüne geldim. Hem zaten burası bir apartmandı, bulamazdı beni. Kapıyı açıp direk içeri geçtim.

"Aklıma tavşan kaç, tazı tut oyunu geldi. Tam sizi yansıtmıyor mu?"

Kes sesini!

"Bunu bin kez söyledin ve hala konuşuyorum, anla artık."

Ama yine söyleyeceğim, kes sesini!

Ses gelmediğinde rahat bir nefes aldım. Yine bir huzur arayışı, yine bir olay.

YİNE ÇOK UZUN OLMADI AMA SAAT 0:38 VE ELİMDEN ANCA BU GELDİ. GELİŞİGÜZEL YAZIYORUM DİYE HAZIR BÖLÜMLER YOK. AKLIMA SAHNELER GELİYOR VE DİREKT GEÇİRİYORUM. YANİ, ŞİMDİLİK BU BÖLÜMLE İDARE EDİN. İLERDE UPUZUN BÖLÜMLER GELECEK.

VE GEÇEN BÖLÜMDE, BÖLÜM 3 YAZACAĞIMA, ŞÜPHE YAZMIŞIM. KAFAM KARIŞIK OLDUĞU İÇİN VE BÜYÜK İHTİMALLE KARIŞMIŞ.

HER NEYSE, SİZİ SEVİYORUM ❤️

(Kitabı düzenliyorum ve saat yine geç...)