Polaris •Minho

41 [N]

tw: rxpe, abuse

Cara

Napaungol ako sa sakit ng ulo ko. Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko. Asan ako?

I looked around as I analyze where I am. Nasa sala ako ng bahay ng hindi ko alam kung kanino. Malinis ang paligid, it looks like an ordinary house pero halatang walang nakatira. The house is completely furnished na para bang kakalipat lang.

Sinubukan kong kumawala but nakahand cuffs sa likod ko ang mga kamay ko at nakatali ang mga paa ko. Hindi rin ako makasigaw dahil sa tape na nasa bibig ko.

"Mahal gising ka na pala" napatingin ako kay Mark na kakapasok lang sa pinto na may daladalang supot. He locked the door but not just once but 5 times.

Pero mahal? Ako ba niloloko nya? Nababaliw na ba tong tao na to?

"Saglit lang mahal ihahanda ko lang yung pagkain tapos kain na tayo" sabi niti at inayos ang pagkaing dala nya sa coffee table sa harap ko. "Nagustuhan mo ba bahay natin? Matagal tagal ko na rin pinangarap na magkakasama tayo sa iisang bubong"

"Don't worry mahal it's peaceful here, wala kasi tayong kapitbahay at medyo malayo sa city so it's the perfect place to live peacefully" nandidiri ako sa tawag nya saakin. Mahal? Kelan nya ba ako minahal? I was almost like his sex toy in the past tapos tatawagin nya akong mahal?

Asan na sila kuya? Si Minho? Please ayoko na dito. Natatakot na ako. Di ko na napigilan ang lumuha, please bilisan nyo please.

"O mahal bakit ka umiiyak? Tears of joy ba yan kasi magkasama tayo ulit? Wag ka mag alala masaya din ako at di ko na hahayaan na magkahiwalay pa tayo" pinunasan nya ang luha ko kaya't mas lalo akong naiiyak. Nandidiri ako sa tawag nya, nandidiri ako sa hawak nya, nandidiri ako sa buong pagkatao nya.

"Tanggalin natin yang nasa bibig mo para makakain ka na" inalis nya ang tape sa bibig ko at ngumiti.

"Hayop ka" I said as I grit my teeth. Para bang hindi nya ako naririnig at susubuan pa ako ng pagkain.

Iniwas ko ang mukha ko sa kanya. Wala akong ganang kumain, not this time, not with him.

"Kumain ka!" Pinisil nya ang mga pisngi ko upang pilit na buksan ang bibig ko. Naluluha akong nagpupumiglas hanggang sa maramdaman ko nalang ang malakas na pagsampal saakin ni Mark. "Antigas ng ulo mo! Ayaw mo kumain? Then I'll have no choice but to punish my baby"

He starts to aggressively kiss me, pero pinipilit kong magpumiglas. Kung saan saan napupunta ang mga kamay at labi nya.

Wala akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak at sumigaw na itigil na nya ang ginagawa nya. Pero parang wala syang naririnig sa lahat ng sigaw ko.

Hindi sya tumigil and things are getting worse and worse, duming dumi na ako sa nangyayare at para pa syang nagsasaya dahil sa patuloy nyang paghalay saakin.

Make it stop, please make it stop. Gusto ko na makasama sila Kuya Chan, sila Aeri, ang mga kaibigan ko, si Minho. Gusto ko na umuwi. I'd rather die than to be with this monster, I'd rather die than to be with him again.

"You're mine alright? Only mine"

It was almost an hour since he started doing things to me, and I did nothing but cry and pray. Wala naman din talaga akong magagawa dahil sa gapos saakin, I hate this. I hate how weak I am, I hate that I can't fight back. I hate that I cannot do anything but cry.

The whole time na gising ako wala akong ibang ginawa kung hindi umiyak. Kapag may hindi nagugustuhang bagay si Mark ako ang sinasaktan nya, ako ang dinudumihan nya. Gusto ko na matapos to, gusto ko nalang mawala ng tuluyan.