Περιθώριο, αστερισμοί, εκρήξεις και άλλα παράξενα πράγματα

Ποίημα νο.7

Εκείνης της αρέσει το πιάνο. Έχει ένα όμορφο όνομα, ακόμα πιο όμορφο μυαλό. Είναι σβούρα και όταν αρχίσει να στριφογυρίζει, δεν σταματάει. Την μία βρίσκεται στο σαλόνι σου, την άλλη στην άλλη άκρη της χώρας ή μερικές χώρες παραδίπλα. Δεν της χρειάζεται ταβάνι, γιατί έχει τον ουρανό. Κι αν κοιμηθεί πάνω στο χώμα πάλι δεν την νοιάζει. Ανήκει αλλού, εκεί που θες απεγνωσμένα να πας και εσύ. Εκεί θα διαβάσεις όλα της τα βιβλία και θα ακούσεις όλες τις λίστες τραγουδιών της. Η μέση της είναι ένα δαχτυλίδι που θα ήθελες να φοράς παντού. Είναι ένα κύμα που φοβάσαι μήπως σε βγάλει από την διαδρομή σου. Εσύ ψάχνεις φάρο και αυτή είναι η Καλυψώ.  

Εσένα σου αρέσει το πιάνο μόνο όταν πάνω του πέφτουν ρίμες. Έχεις και εσύ όμορφο όνομα, όχι όμως σαν το δικό της. Έχεις και εσύ μπερδεμένο μυαλό, πρώτη φορά όχι τόσο όσο το δικό της. Εσύ είσαι ρίζα. Σ' αρέσει η πόλη σου και η γειτονιά σου. Η σαπίλα της προβλήτας, το σαράβαλο λεωφορείο, το 24ωρο περίπτερο δίπλα από το σπίτι σου, το παγκάκι που έχει χαραγμένα τα αρχικά σου. Όλα είναι μαγνήτης και πάντα θα γυρνάς εκεί. Τσατίζεσαι όταν η παρέα σου δεν καταλήγει στο γνωστό σας μαγαζί, εκεί που σας χαιρετάνε και σας γεμίζουν λίγο παραπάνω τα ποτά. Νιώθεις ασφαλείς στους δρόμους που έχουν λιώσει τα παπούτσια σου. Το πορτοκαλί φως της Αθήνας ζει μέσα στα άχαρα τσιμέντα και εσύ σκέφτεσαι πως σου ανήκουν. Όσο ανήκουν τέλος πάντων και στην επόμενη Αθηναία.

Αφήνεις το νερό να τρέχει όταν βουρτσίζεις τα δόντια σου και εκείνη το κλείνει με πείσμα. Δεν ανοίγει ποτέ κλιματισμό, διότι καταστρέφει το περιβάλλον. Εκτός απ' όταν πας σπίτι της, διότι δεν θέλει να κρυώσεις. Το πρωί σου βάζει μουσική. Εσύ δεν ακούς τέτοια μουσική, αλλά σ' αρέσει διότι είναι δική της. Είχες πει ότι θα σταματήσεις και εκείνη σου έκλεψε το φρένο. Είχες πει ότι έχεις τον έλεγχο και εκείνη σε άρπαξε από την μέση και σε έβαλε στην τσέπη της. Είχες πει δεν ξαναγράφω και κοίτα τώρα να δεις.

Σου παίζει πιάνο και εσύ καίγεσαι. Διαβάζει τα βιβλία της και εσύ καίγεσαι. Γράφει τις εργασίες της και εσύ καίγεσαι. Σε κοιτάει και εσύ καίγεσαι.

Γιατί πρέπει πάντα να καίγεσαι;