ALYA

2. bölüm

Helüü

●●●

"Evet"

Adam kaşlarını çatı. Eyer oysa neden işlerin başında değildi?

"Abi plan ne?" Dedi Hakan merakla.

"Bilmiyorum."

🙄

Ağlamaktan şişen gözlerimle geri çekildim. Ne kadar olmuştu ona 'Abi' demiyeli? Kaç yıl olmuştu?

"Alya, kabul et şunu! Ya sen sadece buz dağın görünen kısmı olacaksın, her işe ben koşucam." gözleri öle bi parlıyordu ki... Babamın oğluydu ama unuttuğu bisey vardi ben annemin kızıyım.

"Olmaz! İla birini öldürürüm tekrar olmaz, tekrar birinin kanının elime bulaşmasını istemiyorum!" Dedim sinirle.

"Benim içindi o!" Dedi tahmülsüzce.

"Hayır! Abim içindi AMA O ÖLDÜ!" Sinirle ayağı kalkıp ellerimi saçlarıma geçirdim.

'Baba abim nerde?'

Saçlarımı okşuyan eli durdu bi süre ne diyeceğini düşündü. Eli tekrar hareket etmeye başladığında 'Artık yok' dedi.

'Nasıl?'

Bu sefer eli tekrar durduğunda başımı dizinden kaldırdım. Ahmet Çevik bana bakarken dudaklarını ıslattı. 'Bak sen artık büyüdün..." 10 yaşındaydım.

'Bu yüzden senden bisey saklamıyicam' Bi salak gibi Ahmet Çevik'in konuşmasını bekledim. 'Abin yok artık. Yani öldü...' Nasıl yani abiler ölebilirim mi?

Hiç bir şey demedim çünkü anlamadım. Abim öldü mü? Bi süre başım Babamın dizinde ,duvarı izlerken ölümü düşündüm.

"ALYA,KENDİME GEL!" Dedi benden hemen sonra ayağı kalkıp. Saçlarımda olan elimi zorla çekti. Hızla kendimi geri çekip "ASIL SEN KENDİNE GEL!" diye bağırdım.

"ABİNİM BEN SENİN DİNLE BENİ!"

"ÖLDÜN SEN!ÖLDÜN!" Diyip hızla odama gittim. Odamda dahi kırılmayan şey kalmamıştı. Yatağıma oturup öylece duvarı seyrederken tekrar ölümü düşündüm. O sırada abimin " Düşün" dediğini duydum.

Bu iş için baban 15 yaşında olan abimi bi trafik kazasında ölü göstermiş, bütün adını-soyadını değiştirmişti. Çünkü bütün düşmanları Ahmet Çevik öldükten sonra başa onun geçeceğini biliyodu. Adı'Tunç Demir' olmuştu. Ahmet Cevik'in Avukatı olmuştu.

Kimse bi kadının işleri ele alabileceğini düşünmüyodu.

Annem desen suikast kurbanı olmuştu.
Benim bütün ailem ölmüştü...

İntikam... intikam... intikam...

HAYIR, olmazdı!

Kaçış yok. Sadece annenin intikamını al Alya...

🐿

Yüzümdeki gulmümseme ile misafir geldiğinde evden çıktım. Bi çiftlerdi, yutuba fenemenleriydi. Bi vidyo için toplanmıştık. Çok eylenmis, biraz kafam dağılmıstı.

Siteden de çıkıp arabama bindim. Arabayı çalıştırırken telefonumu da çıkarıp avukatı aradım.

" Alo?" Şaskındı, aramamı beklemiyodu. Bende beklemiyodum.

" Konusmalıyız," dedim düz bi sesle

" Tamam, tabii ki! Ne zaman? " dedi heycanla.

"Şimdi. Her zamanki kafe de."

" Tamam!" Hareketlenme sesleri geliyodu. Telefonu tam kapatıcakken biriyke konuştuğunu duydum.

"Yaaa nereye?" Dedi bi kadın sesiydi.

" Yavrum, gitmem gerek. Üzme beni nolur." Dedi avukat ve bi öpücük sesi geldi. Iyy

"Biraz dursan"

"Olmaz, çıkmam gerek." Sonra bi hışırtı geldi.

" Has... çok güzeller-" dedigi gibi kapattım telefonu.

"Allahım" dedim kendi kendime...

😶‍🌫️

Işıklarda durduğumda başımı direksiyona yasladım. Kafam o kadar karışıktı ki.

Camın tıklandığını farketimde başımı kaldırıp cama baktım. Bi çocuğun elinde mendille bana bakatigini gördüğümde hızla cami açtım.

"Abla peçete ister misin?" Dedi bakışlarını kaçırarak. Utanıyordu... yüzündeki tozları zıt olan masmavi gözleri o kadar güzeldi ki..

"Tabii" diyebildim sadece. Bana bi peçete uzatiginda alıp hızla arkaya bıraktığım çantamdan cüzdanımı çıkardım. Yaklaşık 500 TL çıkarıp çocuğa verdiğimde gözleri şaşkınlıkla açıldı. Daha çok yardım etmeyi o kadar isterdim ki...

"Abla bu kadara gerek yok." Dedi şaşkınlıkla. "Olsun," dediğimde gülümsedi. Hızla koşarak uzaklaştığında "Dur!" Diye arkasından bağırdım.

"Off,"

●●●

Ayyyy

Avukatttt napıyosunnn annecim

Oy ve yorum be

Görüşürukkk