Kalbim Sende Kaldı
Aşk; hiç olmadık bir yerde, fırtınalı bir gecede ansızın kapılarını çaldığında yapacakları tek şey vardı. Kaçmak!?
Gel gelelim bu iki delinin de aklından geçen son şey bile değildi.
Teslim olmak? Bu da pek onlara uygun değildi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selamlar arkadaşlar! Çok zor günlerden geçiyorum. Geçiriyoruz... Ülkecek geçiyoruz. Deprem bölgesinde Hatay'da yakalandım ben depreme. Hatay'da yaşıyorum. Daha doğrusu yaşıyordum. Şehir denen bir şey kalmadı burada. Memleketim, büyüdüğüm, yaşadığım, sokaklarında dolaştığım, çok sevdiğim yerler yok artık. Çok şükür ben iyiyim, aile iyi elhamdülillah! Evimiz hasar alsa da yerinde ama ben iyi değilim.Bir haftada insan kaç sevdiğini kaybedebilir, kaç cenaze kaldırır bir insan? Bunları yaşamak çok acıymış be dostlarım. Öyle bir hafta geldi geçti ki üzerimizden.. O 75 saniye cehennemi yaşadık resmen. Zaten malda mülkte şu kadar gözüm yoktu şimdi bir kez daha ne kadar hiç olduğunu gördüm. Öyle boş şeylerin telaşında olduğumuzu gördüm ki.. Hayatı sadece lüksten, gösteriş, yarışından ibaret görenlere başımızı sokacak küçücük sağlam bir çatının, giydiğimiz kıyafetlerin lüks için değil örtünmek, ısınmak için ne kadar değerli olduğunu gösterdi bu deprem hepimize. Deprem öyle çok şeyi alıp götürdü ki bizden. Geceleri güvenle uyayacak yerinin olmamasının, ayağını uzatarak yatacağın yerin olmamasının ne demek olduğunu bilemezsiniz dostlarım. Oturduğun yerde ufacık bir tıkırtıya titremek, yerin sürekli ayağının altından kayması.. Kalbinin her daim korkuyla çarpması. Daha önce bu şehir bu kadar soğuk bir havayı daha önce böyle bir acıyı, yıkımı görmemişti. O enkazın altında olanlar için çok daha zordu biliyorum, hissediyorum. Çünkü çok yakınlarım altında kaldı. Onları düşünerek, her gün bir ümit haber gelir diye telefonun çekmesi için dua etmek ve haber beklemek, enkazın yanında beklemek ne demek yaşayan bilir. Rabbim kimseye bu acıyı yaşatmasın!🤲🏻 Burada olup biteni anlatmaya ömür yetmez tabi ki ama telefon, internet çekiyorken biraz olsun sizlere yazmak, içimi dökmek istedim. Soranlardan, yardım gönderen dostlarımdan Allah razı olsun!Psikolojik olarak iyi değilim, değiliz. Hala o anı yaşıyor ruhum ve bedenim. Daha ne kadar sürer bu durum? Ne zaman iyileşiriz bilmiyorum. Yazı yazacak gücü kendimde bulabilir miyim bilmiyorum. Görüşemezsek en azından hakkınızı helal edin dostlarım. Hepiniz Allah'a emanet olun!
