❗️BÖLÜMLER DÜZENLENİYOR AMA OKUMAYA DEVAM EDEBİLİRSİNİZ❗️
'Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğretti...
İlk kez nasıl olduğunuzu sormayacağım.Çünkü herkesin nasıl olduğunu tahmin edebiliyorum.Herkes gibi ben de yaşadığımız olayları kelimelerle ifade edemiyorum.Çok üzgün ve çaresizim.
Lütfen en azından yaşadığımız ev için gerekli önlemleri alalım.Daha fazla can, göz göre göre gitmesin.
Bu bölümü daha önce yazmıştım.Eftelya ve Ayaz'ın evini düşünmek beni biraz olsun rahatlatıyor.
Umarım kendinizi bir nebze olsun daha iyi hissettirir veya hissetmenize yardımcı olur✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦅
Çalan zil sesi ile mutfaktan çıkıp kapıya doğru hareketlendim.Bir yandan ellerimle saçlarımı düzeltiyordum liseli kızlar gibi.Bu heyecanımın sebebi tabi ki de kapıdaki kişi yüzündendi.
''Babam geldi!'' Dedi Defne merdivenleri zıplayarak inerken. ''Dimi anne babam?''
''Düşeceksin bebeğim.'' Dedim ilk olarak.Tabi ben bunu söyleyene kadar o merdivenleri çoktan inmişti. ''Evet, sanırım baban geldi.''
Kapı açılır açılmaz "Babiş!" Diye bağırdı Defne.Sadece iki gün olmasına rağmen özlemişti babasını.
Ayaz'ın kollarını açmasıyla Defne vakit kaybetmeden babasının açtığı kollara girdi.
"Prensesim..." Ayaz, kızımızın saçlarından derin bir nefes çekip başına öpücük kondurdu.
"Bak..." Defne elindeki renkli kartondan kağıdı kaldırdı. "Ben kayne aldım."
Ne ara doğmuş ve ne ara karne alacak yaşa gelmişti inanın bilmiyordum.
"Bakayım." Dedi Ayaz hemen.
Onlar içeri geçerlerken kapıyı kapattım.
Farkındaysanız kocam bana pas vermemişti.
Onlara doğru döndüm.Ayaz'ın elinde Defne'nin karnesi vardı ve Defne büyük bir heyecanla babasının suratını izliyordu.
Çocuklar dün karne almışlardı ve ara tatile girmiştik.
Ayaz ne yazık ki kampta olduğu için bize katılamamıştı.Bugün ise kamptan dönmüştü.Yanılmıyorsam iki günlük izni vardı.
Kartal Deniz babasının yanımızda olamadığı günlere alışmıştı ama Defne böyle zamanlarda sessizleşiyor, eve geldiğimizde de genelde ağlıyordu.
Bu sebeple dün karneden sonra kızlarla birlikte çocukları sinemaya götürmüş, sonra da güzel bir yemek yemiştik.Akşam da cümbür cemaat Birceler'de uyuduğumuz için bu seferkini hasarsız atlatmıştık.
