❗️BÖLÜMLER DÜZENLENİYOR AMA OKUMAYA DEVAM EDEBİLİRSİNİZ❗️
'Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğretti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤🤍
''Günaydııın.''
Merdivenlerden neşe içinde bağırarak inmemle tüm ev halkı bana döndü.
Uykumu almıştım ve sebebini anlayamadığım bir şekilde bugün kendimi çok iyi hissediyordum.
Belki de işe gitmeyeceğim için olabilirdi bu heyecanım.
Ya da...
''Hayırdır Elf!'' Dedi erkek kardeşim. ''Cennetten mi müjdelendin?'' Kardeşime göz devirip masaya geçtim.
''Bana Elf dememen konusunda anlaştığımızı hatırlıyordum.''
Eren umursamazca omuz silkip ağzındakileri yutmadan konuşmaya başladı. ''Ben hatırlamıyordum Elf.''
Gerçekten bazen erkek kardeşimin olması çok kötü bir fikir gibi geliyordu.
Sinirle evdeki en gereksiz şey olduğunu düşündüğüm ama maalesef ki kendisini sevdiğim kardeşime döndüm. ''Eren!" Bakışlarımı abime çevirdim. ''Abi bir şey şöyle şuna...''
Evet, Eren beni sinir eder etmez iki yaşında bir çocukmuş gibi kendimi abimin yanında buluyordum.
Abim boğazını temizleyip ''Eren.'' Dedi ciddi bir tonda.Çayından bir yudum aldıktan sonra konuştu. ''Bir şey.''
Göz kırpmasıyla ''Çok komiksin gerçekten abi.'' Dedim suratımı buruşturarak. ''Şakaya bak...'' Kafamı iki yana salladım. ''Kazık kadar oldun otuz yaşına gireceksin.''
Abim burnumu sıkıp saçlarımı karıştırdı.
''Yirmi yedi yaşındayım.''
''Tamam..'' Dedim omuz silkerek. ''Bir şey kalmamış işte.'' Meyve suyumdan yudum aldım. ''Hem sen neden evlenmiyorsun hala?'' Bakışlarımı sessizlik içinde kahvaltılarını yapmakta olan ebeveynlerime çevirdim. ''
Anne, baba abim evde kalmış olabilir mi?'' Babam okuduğu gazeteden kafasını kaldırıp gözlüklerinin üzerinden suratıma baktı.
Babam benim aksime pek eğleniyormuş gibi durmuyordu. Muhtemelen Eren, sofraya benden on dakika önce oturarak babamı yeteri kadar bezdirmişti.
Annem de 'acaba biz seni yaparken nerde yanlış yaptık' bakışını atıp önüne dönmüştü.
''Anlaşıldı. Senin baya keyfin yerinde bugün uğur böceği.''
Sürdüğü reçelli, kaymaklı ekmeği tabağıma koydu. Gülümseyerek abimin suratına baktım. Evet, keyfim oldukça yerindeydi. İçimde anlamsız bir heyecan ve neşe vardı. Sanki çok güzel bir yaz gününe gözlerimi açmış gibiydim. Ancak yaz ayında değildik.
